The Next Generation
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexPortalZoekenLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen
Summary
;; 22 Years Later

Het is 22 jaar geleden sinds Harry, Ron en Hermelien op Zweinstein hebben gezeten. De rust is wedergekeerd in de Toverwereld, Zweinstein heeft een nieuw Schoolhoofd, op het Ministerie is een nieuwe Minister van Toverkunst aangesteld en alles gaat van zijn leien dakje.
De kinderen van de oude-leerlingen van Zweinstein gaan nu naar de Magische school toe. Zoals gewoonlijk is er rivaliteit tussen Griffoendor en Zwadderich, zal er weer genoeg Zwerkbal gespeeld worden en zullen weer nieuwe geheimen van het kasteel worden ontdekt.
Het Seizoen
Take me away, a secret place Winterj
We mogen met trots meedelen dat de eerste sneeuw gevallen is! Ook de koude heeft toegeslagen. De directie wenst u nog een prettige dag verder.
Belangrijke Topics
Regels;
- Rules & Ranks

Informatie;
- Bekende Personages
- Points
- Wizard ID
- FaceClaim

Lessen;
- Lessen
- Aanmelden Docent

Sorteren;
- Sorteren
- Lijst
Het Team
// Admins
» Lyra Lupin
» Connor O'Macinsons
// Mods
» x

 

 Take me away, a secret place

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Kenley Lilith
Dreuzel
Kenley Lilith


Posts : 42

Wizard ID
Leeftijd: 16 Jaar
Partner: If you have feelings for someone, nothing else in the world matters.
Bekwaamheid: Vervloekingen

Take me away, a secret place Empty
BerichtOnderwerp: Take me away, a secret place   Take me away, a secret place Emptyza jul 14, 2012 3:06 am

Om de seconde weerklonk er opnieuw getik tegen de ruiten van de ramen, door de regen. Het regende al zo'n beetje de hele dag en het maakte haar er niet bepaald vrolijker op. Tijdens de lessen vandaag had ze de moeite ook niet genomen om op te letten. Chagrijnig was ze niet echt, maar door het incidentje vandaag met een één of andere Zwadderaar was ze niet in een geweldige bui. Nu werd het steeds rustiger binnen en rondom Zweinstein en de lucht begon langzaam donkerder te kleuren. Hoe laat was het eigenlijk? Kenley liet haar blik langs de klok gaan die boven de schoorsteen hing in de leerlingenkamer van Ravenklauw. Het was negen uur 's avonds. Waarschijnlijk zouden er vanaf nu geen leerlingen door de school lopen en zou het niet eens mogen. Morgen was er weer een gewone lesdag. Alle leerlingen hadden zoals gewoonlijk al gezamenlijk gegeten in de grote zaal.
Ze was bezig aan haar huiswerk voor morgen. Het meeste had ze al af; er was nog meer een ding dat af gemaakt moest worden. Drie stukken perkament vol over de Feniks. Een zucht verliet haar keel toen ze naar het nog steeds lege papier staarde en schoof het boek en het stuk perkament van haar af. Nee, dit werd helemaal niets. Eigenlijk had ze altijd wel genoeg kennis om ook maar iets op te schrijven, maar haar hoofd stond er gewoon voor de een of andere reden niet naar.
Haar gedachten gingen terug naar het gesprek dat ze vanmiddag met het meisje dat Leighton heette. Wat was dat überhaupt voor een naam? Nou, in elk geval, het was tot een gevechtje uitgelopen. Normaal deed ze niet echt aan dit soort acties, want dat zou haar goede reputatie beschadigen. Dat boeide haar zelf niet eens zoveel, maar de perfecte reputatie die ze bij de leraren had opgebouwd wilde ze niet kwijt. Niet eens dat ze het erg zou vinden dat een leraar boos op haar zou worden, want dat was helemaal niet zo. Meer dat ze er bijvoorbeeld nu onderuit kon komen met een simpel smoesje, met dat stomme huiswerk voor morgen. Ze geloofden haar toch wel.

Niemand vroeg waar ze heen ging. Ten eerste had ze hier totaal geen vrienden of vriendinnen die iets om haar gaven, en ten tweede kon niemand het zich iets schelen dat ze er 's avonds vandoor ging. En waarom zouden ze ook? Ook al hadden ze gevraagd waarom ze zich opeens als een zogenaamde 'rebel' gedroeg, was ze gewoon doorgelopen.
Nadat ze het moeilijke raadsel snel had opgelost, verliet ze zachtjes de leerlingenkamer. Opnieuw zuchtte ze zachtjes. Met elke stap die ze zette moest ze haar voeten heel zachtjes neerzetten op de stenen bodem, want anders was ze meteen gesnapt. De geesten die hier rondspookten zouden haar meteen verraden. Wat ging ze eigenlijk doen? Ze wist het zelf niet eens. Naar het Verboden Bos? Niet dat ze daar iets te zoeken had, maar het trok wel haar nieuwsgierigheid. Of de Kamer van Hoge Nood? Ach, ze zag het vanzelf wel. Als ze maar ontsnapte aan al die leerlingen van Ravenklauw. Ook al was het maar voor eventjes. Zo ver was ze nog niet eens tot ze voorzichtig om de hoek van de stenen muur liep en haast op een ander meisje knalde. Shit. Wie was dat? Ze had het meisje, dat overigens van haar leeftijd moest zijn, nog nooit eerder gezien. Als reactie pakte ze haar toverstok en richtte die op het onbekende meisje. "Wat doe je hier?" vroeg ze toen maar, fluisterend, waarbij ze haar wenkbrauw lichtjes optrok. Er waren immers ook nog andere leraren en geesten die ze zouden kunnen opmerken.

En Gwen
Terug naar boven Ga naar beneden
Gwen Bryson
Dreuzel
Gwen Bryson


Posts : 46

Wizard ID
Leeftijd: 16
Partner: Right, it seems that sometimes, love is just around the corner.
Bekwaamheid: Transfiguratie

Take me away, a secret place Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me away, a secret place   Take me away, a secret place Emptyma jul 16, 2012 9:19 am

Vandaag was weer zo snel gegaan.
Iedere dag ging snel, er leek weinig bijzonders te gebeuren. Ze stond op, volgde haar lessen, hing wat rond en ging weer naar bed. Zweinstein was geen saaie plek, als ze wou viel er zoveel te doen, maar er was geen gevoel van bedreiging of gevaar, niet zoals dat er vroeger geweest was. Er stond een frons op haar gezicht, ze had net ruzie gehad met een andere Zwadderich die bij haar in de groep zat voor een project en vond dat ze beter haar best moest doen. Dat project interesseerde haar voor geen meter, en nog minder interesseerde haar de belangen van haar medeleerlinge. Ze kende het meisje, die voerde zelf ook niets uit, daarnaast verdiende ze geen voldoende. Daar ging ze haar best niet voor doen. Haar blonde haar was over haar schouders gevallen, met stevige passen wandelde ze door de gang, opzoek naar een plek om even alleen te zijn. Na een tijdje gelopen te hebben en tot rust gekomen te zijn ontspande ze haar gezicht en verdween de frons. Het was erg leeg overal, de enigen die ze tegen kwam waren een aantal leerlingen die richting hun kamer liepen, opzoek naar de juiste afdeling. Ze stopte even met lopen en leunde tegen de muur, deze gang leek eeuwig door te gaan. Ze trok haar gewaad goed en staarde naar buiten, waar de regendruppels tegen de ruit bleven tikken. Het had de hele dag al geregend, dus ze was ook niet buiten geweest vandaag. Gwen had iedere dag even wat frisse lucht nodig, anders zou ze het benauwd krijgen van de sfeer in de school. Als ze even weg was van iedereen hoefde ze zichzelf niet de hele tijd omhoog te houden, kon ze even weg van alle druk en weg van de mening van anderen. Maar vandaag had ze er niet aan kunnen ontsnappen. Ze slaakte een diepe zucht en wreef even in haar ogen. Eigenlijk was ze best wel moe, misschien kon ze toch beter naar bed gaan. Het zou niet lang duren voor ze niet meer door de gangen kon zwerven zonder de regels te overtreden.

Haastig bewoog ze over de stenen vloer. Er ging een windvlaag langs haar heen en ze hoorde een zachte fluistering, waarschijnlijk een geest die haar aan het pesten was, maar verder gebeurde er niets. Geïrriteerd liep ze door, nog steeds op haar tenen. Aan de muur hing een klok, waarvan de wijzers zweefden en een tijd aanwezen. Het was echt te laat. Als ze nu betrapt werd, zat ze in de problemen, voor de zoveelste keer. Het was strontvervelend dat sommige leraren vooroordelen hadden over Zwadderich. Alsof alle Zwadderaars hetzelfde gedrag vertoonden, altijd de regels negeerden en zich asociaal gedroegen. Gwen was niet het type dat expres de regels overtrad om daar later over op te scheppen. Ze wist dat het heel handig was als leraren je vertrouwden, daarom kon ze in de les nogal schijnheilig doen. Sommige leraren trapten erin. Dat kwam altijd erg goed van pas, vooral als ze haar huiswerk niet had gedaan.
Het meeste licht in de gangen was verdwenen, de enige manier om nog goed te zien was door de fakkels aan de muren en misschien zou haar toverstok hierbij kunnen helpen. Ze trok hem uit haar binnenzak vandaan, streek een keer met haar vingers over het koude hout en stak het naar voren. "Lumos," fluisterde ze en liep voorzichtig door. Er verscheen een lichtpuntje aan haar stok en meteen kon ze veel beter zien. Met haar ogen op de grond voor haar voeten gericht - je wist maar nooit wat er hier op de vloer lag - liep ze door, tot ze de hoek van de gang om liep. Plotseling verscheen er een grote gedaante in haar zicht, die bijna tegen haar opbotste. Van schrik liet ze haar stok vallen, het lichtje werd gedoofd. Het geluid van de stok die op de grond viel was gelukkig niet erg luid. Voordat ze een kwade reactie gaf, knielde ze neer en raapte ze haar stok van de vloer. Toen ze weer wou opstaan, werd er een stok richting haar gezicht gericht. "Wat doe je hier?" werd haar gevraagd. Haar wenkbrauwen schoten verbijsterd omhoog, daarna verscheen er een voorzichtige grijns op haar gezicht. "Geen idee," antwoordde ze eerlijk. Gwen gebaarde met haar handen om beide hun toverstok te laten zakken en stopte die van haarzelf terug in de binnenzak van haar gewaad. "Relax. Ik ben geen monster," zei ze met een sarcastische ondertoon. Het meisje had lang blond haar en felblauwe ogen, maar ondanks die kenmerken leek ze voor geen meter op Gwen zelf. Het meisje zou, volgens de algemene beoordeling van jongens, waarschijnlijk veel aantrekkelijker gevonden worden. Haar blik viel op het Ravenklauw embleem. Dat kwam onverwacht, want het was nu eenmaal niet super pienter om s'nachts in Zweinstein rond te spoken. Wat ze hier ook te zoeken had, het boeide haar niet. Ze was van plan om langs haar heen te lopen en te doen alsof ze haar hier nooit tegen gekomen was, maar iets hield haar tegen. Iets maakte haar interessant. En voor het eerst in een lange tijd glimlachte ze oprecht naar iemand, zonder een slechte bijbedoeling. Ze plaatste haar handen in haar zij, hield haar hoofd schuin en keek het meisje uitdagend aan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kenley Lilith
Dreuzel
Kenley Lilith


Posts : 42

Wizard ID
Leeftijd: 16 Jaar
Partner: If you have feelings for someone, nothing else in the world matters.
Bekwaamheid: Vervloekingen

Take me away, a secret place Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me away, a secret place   Take me away, a secret place Emptydi jul 17, 2012 7:18 am

Door waarschijnlijk haar plotselinge verschijning had het meisje haar toverstok laten vallen. Ze hadden maar geluk dat het amper geluid veroorzaakte, anders konden ze zo gesnapt worden. Vooral Vilder en zijn kat wisten bijna elk persoon gemakkelijk op te sporen. Toen het meisje grijnsde en aan haar bekende dat ze niet wist waarom ze hier nu was, zorgde ervoor dat Kenley haar toverstok liet zakken en op de grond onder haar richtte. Iets aan haar zei dat ze eerlijk sprak en in eerste instantie geen slechte bedoelingen had. Het kon natuurlijk altijd een spel zijn, een verzonnen iets, maar bij haar voelde ze op de één of andere manier meteen aan dat ze zo één twee drie niets slechts in de zin had. Gelukkig maar, want zelf was ze de laatste paar dagen ook niet de liefste geweest. De laatste paar dagen had zich elke dag wel een akkevietje afgespeeld, waardoor ze in verschillende ruzies geraakt was.
"Om eerlijk te zijn heb ik ook geen flauw idee waarom ik hier ben," merkte ze op, nog steeds zachtjes pratend. Ook bij haar was er een lichte grijns op haar gezicht verschenen. Ze zuchtte haast onhoorbaar en na het gebaar dat ze maakte stopte ze insgelijks ook haar toverstok in de binnenkant van haar gewaad. Toen ze opmerkte dat ze geen monster was en dat ze moest 'relaxen', viel haar blik op het logo van Zwadderich, dat op haar gewaad te vinden was. Was ze van Zwadderich? "Gelukkig maar. Meestal kun je Zwadderaars wel vergelijken met monsters, heb ik gemerkt." Voor een seconde trok ze haar wenkbrauw op, om vervolgens een geluidje op te merken. Het was zacht, maar het gekraak van waarschijnlijk de vloer weerklonk haast fluisterend door de gangen. Het was alleen op te merken als je heel goed luisterde.
Plotseling hoorde ze een stem, zachtjes, duidelijk afkomstig van Vilder. Haar blik - die ietsjes geschokt was - ging naar het andere meisje en zonder een waarschuwing pakte ze haar bij haar arm beet. "Niets zeggen, oké?" siste ze zachtjes, waarna ze even om haar heen keek en haar blik bleef hangen op een deur een meter of drie aan haar rechterkant. Kenley liet haar schoenen de grond amper raken, zodat ze Vilder niet op het goede spoor bracht. Snel sprintte ze voorzichtig, terwijl ze het meisje aan haar arm meesleurde, naar de deur. Godzijdank was hij niet op slot. Ze rukte de deur open, om de deur daarna achter hun te sluiten. Precies op het moment dat de deur dichtsloeg hoorde ze voetstappen door de gang om de hoek gaan; hij was dus dichtbij. Zonder enige twijfel hield ze het meisje nog steeds beet, keek ze wat in paniek om haar heen en vond een kast. Misschien niet de meest gepaste oplossing, maar het kon even niet anders. De kastdeuren gaven mee en gelukkig was er alleen een plankje helemaal bovenaan bezaaid met spullen. Verder stond er niets in en waren er ook geen lades of plankjes, waardoor ze er met hun lengte in zouden kunnen staan zonder te hoeven bukken. Of het meisje het nou wilde of niet, ze trok haar de kast in, sloot de deuren en keek toen opzij naar de meid waarna ze op haar onderlip beet. "Wow, dit is echt het belachelijkste wat ik ooit gedaan heb," zei ze toen, heel zachtjes, waarna ze voorzichtig glimlachte. "Ehm, heb ik je pijn gedaan?" vroeg ze voor de zekerheid, ze had haar immers best wel ruw aan haar arm meegesleurd. Tot nu toe waren ze dus niet gesnapt, maar als ze daar nu nog hadden gestaan was dat zeker wel gebeurd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gwen Bryson
Dreuzel
Gwen Bryson


Posts : 46

Wizard ID
Leeftijd: 16
Partner: Right, it seems that sometimes, love is just around the corner.
Bekwaamheid: Transfiguratie

Take me away, a secret place Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me away, a secret place   Take me away, a secret place Emptywo jul 18, 2012 4:24 am

Het meisje leek te ontspannen na haar opmerking, gelukkig maar. Als ze nu ook nog eens moeilijk ging doen zouden ze des te eerder betrapt worden. Laatst werd ze ook al betrapt door een professor Jones, en toen werden er tien punten van de afdeling afgetrokken, maar ze wist niet wat er zou gebeuren als ze nog een keer betrapt werd. Waarschijnlijk was haar straf de volgende keer dubbel zo erg. Dus besloot ze dat ze haar uiterste best moest doen om hier onopgemerkt weg te komen, en de enige manier om dat voor elkaar te krijgen was door mee te gaan in het plan van de blondine tegen over haar. Die, blijkbaar, ook niet wist wat ze hier deed. Toevallig... Ze schrok op toen het word "Zwadderaar" viel. Zwadderaars en monsters vielen te vergelijken, dat was waar, maar wie was zij om dat oordeel te vellen? Gwen fronsde kort. Probeerde het meisje daar iets mee te zeggen? Maar omdat ze zei "de meeste" nam ze aan dat ze het niet op haar doelde. Ze had geen reden om voor haar afdelingsgenoten op te komen, dus besloot ze om haar mond te houden. Als ze nu tegen haar zou uitvallen zou dat toch alleen maar problemen opleveren, en het meisje had het niet gemeen bedoelt.
Haar hoofd schoot opzij toen er een nieuwe stem opdoemde. Het was de stem van Vilder, duidelijk, en dat betekende dat die rotkat van hem hier ook in de buurt moest zijn. Dat beest wist rond dwalende leerlingen altijd op te sporen. Blijkbaar had de Ravenklauw al een plan, want voor ze het door had was ze vastgepakt bij haar arm en werd ze ergens heengetrokken. Met tegenzin werkte ze mee, een geërgerde uitdrukking op haar gezicht. "Fine," fluisterde ze sarcastisch. Ze hield er niet van als anderen de baas over haar speelden, maar ze had weinig keus. Haar hart begon toch sneller te kloppen toen ze de voetstappen van Vilder hoorde, en ze begonnen voorzichtig sneller te lopen. Gwen deed haar best niet op de hakken van het meisje te stappen en maakte kleine stapjes achter haar aan, door de deur, en de kast in. Wacht... De kast in? Het meisje liet haar eindelijk lost toen ze beiden in de kast stonden, nog maar net passend, en de kastdeuren werden gesloten. Het was doodsbenauwd in de kast, maar ze haalde opgelucht adem. De kans was super klein dat Vilder hen nu zou vinden. Na de opmerking van het meisje verscheen er toch een kleine glimlach op Gwen's gezicht. "Eh, nee. Ik kan wel tegen een stootje," antwoordde ze terwijl ze pijnsend over haar arm wreef. Voorzichtig deed ze de deur op een keertje en gluurde tussen het spleetje of er iemand in de buurt was, maar het leek erop dat ze veilig konden praten. Vervolgens leunde ze met haar rug tegen de achterkant van de kast, voor zo ver ze zich kon bewegen. "Hopelijk heeft beste Vilder ook slaap nodig, anders zitten we hier straks de hele nacht," zuchtte ze en keek opzij naar het meisje, die ze bijna niet zag door het donker. Normaal voelde ze zich heel erg op haar gemak bij anderen, vol zelfvertrouwen, maar iets aan deze situatie en iets aan het meisje liet haar onzeker voelen, alsof ze zich moest bewijzen. Haar glimlach werd nog iets wijder.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kenley Lilith
Dreuzel
Kenley Lilith


Posts : 42

Wizard ID
Leeftijd: 16 Jaar
Partner: If you have feelings for someone, nothing else in the world matters.
Bekwaamheid: Vervloekingen

Take me away, a secret place Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me away, a secret place   Take me away, a secret place Emptywo jul 18, 2012 9:06 pm

Ze moest bekennen dat dit aan de ene kant niet de allerbeste oplossing was geweest, maar anders had ze ook niet geweten wat ze had moeten doen. Gesnapt worden was niet bepaald haar favoriete keuze en dat was hij voor het andere meisje ook niet. Het was er best wel donker, je kon alleen kleine details zien. Toen ze de deur op een kiertje zette om te kijken of Vilder of misschien ook wel zijn kat in de buurt was, hoorde ook zij niets. De kastdeur werd weer gesloten en de schaduw viel gelijk weer over hun heen. "Oh, oke. Gelukkig," antwoordde ze. Met een zachte bons liet ze haar rug tegen de achterkant van de kast vallen, waarna ze zachtjes zuchtte. De voetstappen leken voor even ook verdwenen te zijn. Wel was ze ervan overtuigd dat hij net zolang door bleef zoeken tot hij bewijs had. Dat deed hij altijd, als hij iemand op het spoor had liet hij ze echt niet zomaar schieten. Lekker dan. In elk geval zaten ze nu veilig en de kans dat ze gesnapt worden was een op tien. Net alsof hij ervan uit zou gaan dat twee meisjes zich in een kast gepropt hadden. Nee, dat zal wel niet. Ze grinnikte om de opmerking van het meisje en streek een plukje haar achter haar oor. "Hem kennende gaat het wel even duren, ben ik bang. Sorry, maar anders had je nu alleen maar meer problemen." zei ze, peinzend over Vilder, die zijn zoektocht inderdaad niet snel afkapte. Nou, ze konden maar hopen op het beste.
Hoe laat was het eigenlijk? Laat, dat sowieso. Opnieuw ging haar blik opzij en keek ze naar het meisje - voor zover dat mogelijk was. Ze glimlachte, iets waardoor er ook bij haar een glimlachje rond haar lippen verscheen. Op zich.. Ze was best aardig. Goed genoeg kende ze haar natuurlijk niet, maar ze moest zeggen dat ze zo in eerste instantie overkwam als een vriendelijk meisje. Oke, af en toe een wat sarcastisch klinkende opmerking had ze wel, maar toch. Ze had wel wat. Persoonlijk was zij ook erg sociaal, alleen kon ze zo nu en dan een wat bijdehante opmerking hebben. En daarbij kwam dat als ze echt om iemand gaf, ze een schat van een meid was. "Ehm.. Hoe heet je eigenlijk?" Kenley betrapte haar er zelf op dat ze moest nadenken over haar worden. Dat had ze eigenlijk nooit. Ze gaf de schuld aan de situatie. Ja, daar moest het wel aan liggen. Toch? Was er hier niet toevallig iets van een lampje? Met moeite wist ze zich een beetje op te draaien en ze ging op haar tenen staan om op de bovenste plank van de kast te kunnen kijken. Er lag geen lamp, maar tot grote genoegen wel een zaklamp. Ze moest moeite doen om het ding eraf te krijgen, maar het lukte toch. Nu was het nog hopen dat hij werkte. Ze klikte op het knopje dat hem aan zou moeten doen en het licht brandde. Het was niet al te fel, maar dat kwam juist mooi uit, anders was het voor anderen misschien wel te zien. Kenley legde de zaklamp in het hoekje op de grond, zodat de hele kast een beetje verlicht was. "Zullen we anders allebei gaan zitten? Ik denk dat het wel past," vroeg ze haar en een grijns verscheen op haar gezicht.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gwen Bryson
Dreuzel
Gwen Bryson


Posts : 46

Wizard ID
Leeftijd: 16
Partner: Right, it seems that sometimes, love is just around the corner.
Bekwaamheid: Transfiguratie

Take me away, a secret place Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me away, a secret place   Take me away, a secret place Emptydo jul 19, 2012 6:32 am




Het begon behoorlijk warm in de kast te worden. Welke tijd het was? Geen idee.
Ze leunde nog altijd met haar rug tegen de houten binnenkant, erg comfortabel was het niet, maar alles beter dan gesnapt worden door Vilder. Je moest er wat voor over hebben. Ze stroopte haar mouwen op en staarde in de richting van het meisje, probeerde te plaatsen waar haar gezicht zat, ving nog net een glimp op van haar blondgekleurde haren. Het meisje - met de nog steeds onbekende naam - verontschuldigde zich dat ze hen de kast ingetrokken had. Meteen ging Gwen rechtop staan, voor zo ver dat mogelijk was, en protesteerde. "Ben je gek, als we dat niet had gedaan hadden we een preek van het schoolhoofd gekregen. Er is niets erger dan dat," drong ze aan, probeerde de situatie wat op te vrolijken. Misschien was het nu niet zo geweldig, maar ze wist zeker dat ze hier laten met z'n tweeën om zouden lachen. Onverwachts vroeg het meisje naar haar naam. Het zou inderdaad best handig zijn als ze elkaars naam wisten, zouden ze elkaar na vannacht ooit nog tegenkomen. "Glen," sprak ze knikkend. Toen ze besefte wat ze gezegd had, werden haar ogen groot. "Gwen, bedoel ik. Gwen Bryson," zei ze, zo cool mogelijk. Ze voelde haar schaamte omhoog lopen, haar wangen hadden waarschijnlijk wat kleur gekregen, maar dat was gelukkig niet te zien door het donker. Wat? Normaal had ze dit nóóit. "En, wat is jouw naam?" Vroeg ze terwijl ze opnieuw achterover leunde. Het meisje reikte omhoog en een vond een zaklamp. Dat was nog eens geluk, tenzij de school er rekening mee had gehouden dat er leerlingen zouden zijn die zich s'nachts in een donkere kast zouden verstoppen. De - dit keer nerveuze - glimlach keerde weer terug op haar gezicht, ze gooide haar armen over elkaar en ging mee met het voorstel van het meisje om te gaan zitten. Voorzichtig, met zo min mogelijk geluid zakte ze naar de onderkant van de kast. Met haar rug ging ze tegen de binnenkant zitten, haar benen opgetrokken zo dat het meisje tegenover haar ook nog wat ruimte had. Haar oor drukte ze kort tegen de kastdeur aan, maar nog steeds was er naast hun eigen ademen helemaal niets te horen. Er heerste een doodse stilte in Zweinstein. Best eng, als je na ging hoeveel leerlingen er wel niet waren, en hoeveel van die leerlingen s' nachts niet konden slapen, en hoeveel van die leerlingen er s' nachts wel zouden rondzwerven. En van al die onbekende leerlingen was ze met dit meisje in een kast beland...
"Lekker knus hier," grapte ze, maar met een sarcastische ondertoon. Eén van haar mondhoeken krulde omhoog, ze veegde haar pony een keer naar achteren.









Laatst aangepast door Gwen Bryson op vr jul 20, 2012 10:16 am; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Kenley Lilith
Dreuzel
Kenley Lilith


Posts : 42

Wizard ID
Leeftijd: 16 Jaar
Partner: If you have feelings for someone, nothing else in the world matters.
Bekwaamheid: Vervloekingen

Take me away, a secret place Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me away, a secret place   Take me away, a secret place Emptydo jul 19, 2012 8:20 pm





Kenley controleerde nog even of het wazige licht van de zaklamp niet door eventuele kiertjes van de kast zou schijnen. Nee, zo te zien was er niets waar ze zich zorgen over hoefden te maken. Mooi, want dan kon ze het meisje tenminste zien. Dat was in elk geval beter dan telkens te moeten kijken waar het meisje überhaupt was. Niet dat er echt bepaald veel ruimte in de kast was en ze juist haast op elkaar gedrukt stonden, maar goed. Het feit dat ze het meisje niet kende maakte het nogal ongemakkelijk. Er was nog iets waardoor ze zich zo voelde, maar wat dat precies was wist ze niet. Het was meer een soort onzekerheid - de angst om iets fout te doen of iets verkeerds te zeggen.
"Ja, inderdaad. Eerlijk gezegd kan ik dat nu niet echt goed gebruiken," merkte ze op, waarna er een lichte grijns op haar gezicht verscheen. Waarschijnlijk was het nu pas het begin van de nacht. Want hoe laat was het eigenlijk toen ze wegsloop? Iets van elf uur 's avonds. Dan moest het nu ongeveer rond kwart voor twaalf zijn. Haar blik focuste zich weer op het meisje en ze luisterde naar hoe ze zich voorstelde. Glen? Oh, Gwen dus.
"Ik ben Kenley. Kenley.. Lilith," liet ze ook haar eigen naam aan haar weten. Ze heette dus Gwen, een leuke naam. Persoonlijk had ze een hekel aan haar eigen naam. Waarom wist ze eigenlijk niet zo goed, maar echt geweldig vond ze hem niet. Het leek haar al helemaal afschuwelijk om net als dat meisje, Belinda, dezelfde achternaam te hebben als iemand die bekend stond als een herrieschopper. Haar moeder was een Dooddoener en deed alles voor Voldemort. Zelf zou ze er niet trots op zijn, als ze haar dochter geweest was. Belinda leek er alleen maar van te genieten en het leek alsof ze dacht dat ook zij zo'n macht had. Nou, het was niet onbekend waar haar kapsones vandaan kwam. Nadat ze haar gedachten van Belinda af had gezet, bracht ze haar lichaam net als Gwen had gedaan voorzichtig naar beneden. Ook zij trok haar knieën op, waardoor ze allebei nog een klein beetje ruimte hadden. Met de zijkant van haar hoofd leunde ze tegen de achterkant van de kast. "Lekker knus hier." Kenley grinnikte zachtjes om de wat sarcastische opmerking van Gwen. "Dat kun je wel zeggen ja," reageerde ze. "Trouwens.. Je, ehm, lijkt me niet echt een type voor Zwadderich. Je bent.. Aardiger?" Haar stem had aan het einde meer vragend dan zeggend geklonken, want dadelijk was ze het er wel helemaal niet eens en wilde ze niet aardig gevonden worden. Dan kreeg ze misschien wel alsnog een aantal spreuken naar haar hoofd toegeslingerd. "Ik, eh, bedoel het op een goede manier."

Terug naar boven Ga naar beneden
Gwen Bryson
Dreuzel
Gwen Bryson


Posts : 46

Wizard ID
Leeftijd: 16
Partner: Right, it seems that sometimes, love is just around the corner.
Bekwaamheid: Transfiguratie

Take me away, a secret place Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me away, a secret place   Take me away, a secret place Emptyvr jul 20, 2012 11:02 am





Het licht van de zaklamp was behoorlijk fel, waardoor het misschien nog net een spleetje was waar het doorheen scheen en van buiten te zien was. Maar omdat er toch niemand in de buurt was, besloot ze er niets van te zeggen. Ten slotte was het veel beter nu ze het meisje - dat blijkbaar Kenley heette - kon zien. Ze had net zoals haar felgekleurde blauwe ogen en blond haar, maar leek voor geen meter op Gwen. Niemand zou zeggen dat ze familie waren.
Kenley Lilith, daar had ze wel eerder van gehoord, wanneer er voor een bepaalde reden namen werden opgenoemd. Daarnaast wist ze zeker dat ze haar wel eens door de gang had zien lopen, maar het was haar nooit te binnen geschoten dat ze haar ooit op deze manier zou leren kennen. In een kast. Na een korte stilte begon Kenley over haar afdeling. Vond ze dat ze niet bij Zwadderich paste? Ze werd gelijk alert na haar opmerking. De blondine tegenover haar leek een beetje ongemakkelijk, alsof ze niet zeker wist of ze het had moeten zeggen of niet. "Niet alle Zwadderaars zijn zoals Draco Malfoy, ze zijn niet altijd de pestkop. Kijk maar naar Lyra Lupin, zij is klassenoudste en zo'n beetje de aardigste persoon die je ooit zult tegenkomen," begon ze verdedigend. Ze had Lyra nooit persoonlijk gesproken, maar had veel over haar gehoord, en iedereen mocht haar wel. Nou ja, behalve de personen die jaloers waren op haar natuurlijk. "Ik moet toegeven dat sommige Zwadderaars echt monsters kunnen zijn," zei ze eerlijk, denkend aan Belinda, Scarlett en Yana. "Maar er zijn ook genoeg monsters in Griffoendor," zei ze soepel, met een knipoog. Er waren genoeg Griffies die anderen beledigden, of anderen ophingen in een boom...
Ze zuchtte. Gwen had echt een hekel aan vooroordelen. Maar Kenley had het zeker niet zo bedoelt, eigenlijk was het alleen maar aardig wat ze had gezegd. En die gevoelens over Zwadderich waren er niet voor niets. De ergste moordenaars waren voortgekomen uit haar afdeling.. ".. Bedankt, voor je compliment," glimlachte ze uiteindelijk. Hopelijk had ze het meisje niet overdonderd met haar preek. Het was gewoon haar mening.
Plotseling werd ze uit haar gedachten geschud. Voetstappen. Ze werden steeds luider, en voor ze het wist hoorde ze de kat van Vilder miauwen. Gevaarlijk dichtbij. Snel snel snel, een oplossing... Kom op, je bent niet voor niets een zesdejaars leerling. Magie! "Vertrouw me," fluisterde ze voorzichtig richting Kenley.
Ze greep naar haar stok, opende voorzichtig de kastdeur en zwaaide volgens een lijn, waarmee ze in haar verbeelding een gebied omcirkelde. Een onzichtbaarheidsspreuk. Focus. Gefronst en met uiterste concentratie maakte ze de bewegingen met haar stok, die ze had geleerd in de les. Langzaam werd de kast onzichtbaar, en daarmee ook de twee meisjes die erin zaten. De spreuk zou niet lang duren, daar had Gwen niet ervaring genoeg voor. Maar tien minuten moest genoeg zijn om hen onopgemerkt te laten. Op dat moment zag ze de kat van Vilder in de deuropening verschijnen, daarna Vilder zelf. Verward krabte hij aan zijn hoofd. "Ik zou toch zweren dat hier vanmiddag nog een kast stond..."




Terug naar boven Ga naar beneden
Kenley Lilith
Dreuzel
Kenley Lilith


Posts : 42

Wizard ID
Leeftijd: 16 Jaar
Partner: If you have feelings for someone, nothing else in the world matters.
Bekwaamheid: Vervloekingen

Take me away, a secret place Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me away, a secret place   Take me away, a secret place Emptyzo jul 22, 2012 12:58 am





Ondanks Kenley en Gwen dezelfde haarkleur en kleur ogen hadden, leken ze totaal niet op elkaar. Gwen had een pony en haar haar was iets korter dan de hare. Zelf had ze een simpele middenscheiding en was de rest in laagjes geknipt. Telkens als er vakantie was en je terug mocht naar je gezin en zij naar haar pleegouders ging, liet ze er bij de kapper highlights in zetten. Die vervaagden weer na de loop van de tijd, maar nu waren ze nog best wel goed te zien. Gwen was een mooi meisje, vond ze. Van zichzelf had ze niet echt een mening. Echt een hekel aan zichzelf had ze niet maar mooi vond ze zichzelf ook totaal niet.
De gezichtsuitdrukking van het meisje veranderde meteen na haar opmerking. Wat oplettend. Zie je wel... Ze had het gewoon niet moeten zeggen. Hoe aardig ze het ook bedoeld had, ze had kunnen weten dat Gwen er niet echt blij mee was. Hoe ze antwoordde viel uiteindelijk mee. Het was dus meer geweest dat ze het er niet mee eens was dat er vooroordelen over haar afdeling bestonden. Ja, dat was ook wel waar. "Ja, sorry.. Je hebt gelijk." Kenley richtte haar blik even naar de bodem van de kast en glimlachte lichtjes.
Toen ze weer opkeek vielen de ogen van Gwen meteen op in het licht. Ze waren erg fel van kleur, net als die van haar. Ze had het over Lyra gehad. Echt persoonlijk kende ze haar niet, maar ze had haar wel eens gezien. Iedereen was wel op de hoogte van de klassenoudsten, van alle afdelingen. "Ik heb zelf ook alleen maar slechte ervaringen met Zwadderich, dus vandaar," reageerde ze. "En in Ravenklauw," voegde ze toe, waarna haar glimlach iets verbreedde. Ze trok haar gewaad even recht, liet haar hoofd opnieuw weer tegen de achterkant van de kast leunen. "Geen pro-" Haar zin kon niet eens afgemaakt worden. Er weerklonken plotseling stemmen en een luid kabaal van voetstappen vulde de korte stilte. Voor een seconde werden haar ogen groot. Nee hè? Dadelijk werden ze alsnog gesnapt. Het idee van dat ze een toverstok had schoot niet eens een keer in haar te binnen. Net toen het idee van magie haar hoofd binnensprong was Gwen haar voor. Ze knikte als antwoord, ze vertrouwde haar sowieso. Wijselijk hield ze haar mond dicht. De deur van de kast ging op een kiertje open en ze had door wat ze aan het doen was. Onzichtbaarheidsspreuk. Aha, dat was slim. "Ik zou toch zweren dat hier vanmiddag nog een kast stond..." Vilder en zijn kat waren al verschenen. Shit, nee, dadelijk kreeg hij het door. Ondanks dat hij ontzettend sukkelig leek was hij wel slim en zou hij hier echt wel achterkomen. Als het niet nu was, gebeurde het zeker snel. Wat moest ze nou doen? Wat opeens in haar gedachten schoot ging zó niet werken, maar alles was beter dan niets. Daarnet toen ze de zaklamp pakte had ze ook een opgevouwde soort deken zien liggen. "Op de grond. Liggen. Nu." Waarschijnlijk zou de spreuk het nog wel eventjes vol houden, maar ze konden beter nu voorzorgsmaatregelen nemen. Zelf trok ze snel het dekentje van de plank af, drukte zichzelf tegen de rand van de kast zodat Gwen op de grond kon duiken. Even twijfelde ze, maar liet zich toen voorzichtig op Gwen vallen en gooide het kleed met een gooi over haar en Gwen heen. Oké, dit was echt awkward. Het zou niet eens werken. Als Vilder het door zou hebben dat de kast er opeens weer was en hij nog in de kamer was, zou hij er sowieso in kijken en het kleed op de grond was ook nogal verdacht. Achja, alles beter dan niets. "Sorry," fluisterde ze héél zachtjes en ze moest haar lach even inhouden. "Ehm, tsja.. Dit is.. Best belachelijk."

Terug naar boven Ga naar beneden
Gwen Bryson
Dreuzel
Gwen Bryson


Posts : 46

Wizard ID
Leeftijd: 16
Partner: Right, it seems that sometimes, love is just around the corner.
Bekwaamheid: Transfiguratie

Take me away, a secret place Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me away, a secret place   Take me away, a secret place Emptywo jul 25, 2012 6:38 am





Gespannen bleef ze op haar plek zitten, probeerde zo min mogelijk geluid te maken. Haar adem hield ze in, de greep om haar stok verstevigde. Haar ogen waren op de man gevestigd, die niet de slimste was, maar als er ook maar een klein ding mis ging zou hij hen door hebben. Dan waren ze al helemaal in de problemen, want Gwen had magie gebruikt als middel tegen personeel van de school. Verstoppen in een kast was een ding, maar ook nog eens magie gebruiken... Als ze daar achter kwamen zou ze een behoorlijke straf krijgen, en straffen had ze genoeg gehad dit jaar. Haar gedachten stroomden af naar wat Kenley gezegd had; ze had alleen nog maar nare ervaringen met Zwadderaars gehad. Was deze situatie ook weer een nare ervaring die ze bij het lijstje kon zetten? Was Gwen weer zo'n vervelende Zwad die haar problemen bezorgde? Ze haalde diep adem, maar heel langzaam zo dat het niet te horen was, en hield opnieuw haar adem in. Nee, vast niet. Ze had nog niets verkeerd gedaan en als Kenley haar echt niet mocht was ze niet zo vriendelijk geweest, tot nu toe. Plotseling werd er weer gecommandeerd, maar Gwen stribbelde niet tegen. Het was de enige uitweg, het duurde niet lang voordat haar onzichtbaarheidsspreuk was uitgewerkt. Gehoorzaam ging ze op de grond liggen, voelde langzaam het gewicht van Kenley op zich en daarna het deken dat over hen heen viel. Oh god. Dit was ongemakkelijk.
Zonder dat ze er iets aan kon doen kleurden haar wangen rood, maar er was toch niemand die het nu zou zien. Nog steeds probeerde ze zich niet te verroeren, maar met Kenley boven op haar was het niet de meest comfortabele houding. Ze hoorde een fluistering van boven, een excuses, maar dat was nergens voor nodig. "Als je me te vriend wil houden; zeg nooit meer sorry terwijl je ons redt," grapte ze fluisterend, haar stem schor omdat ze niet zo goed lucht kreeg. Belachelijk was het zeker, maar het kon ook niet anders. Gwen kon niets zien, het was helemaal pikdonker onder het kleed. Maar aan het geluid van voetstappen was te horen dat Vilder de kamer uitliep. Net toen ze weer opgelucht adem wou halen en rechtop wou zitten, kwamen de voetstappen terug. Deze keer dichterbij dan ooit. "Wat? Is dit weer een of andere stomme grap van een leerling..." gromde hij naar zichzelf, of naar zijn kat, Gwen had geen idee. Ze hoorde de kastdeuren opengaan..




[.. Oeh, een cliffhanger :')]




Terug naar boven Ga naar beneden
Kenley Lilith
Dreuzel
Kenley Lilith


Posts : 42

Wizard ID
Leeftijd: 16 Jaar
Partner: If you have feelings for someone, nothing else in the world matters.
Bekwaamheid: Vervloekingen

Take me away, a secret place Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me away, a secret place   Take me away, a secret place Emptyza aug 11, 2012 8:51 am





"Als je me te vriend wil houden; zeg nooit meer sorry terwijl je ons redt." Een lichte grijns verscheen op haar gezicht bij het horen van Gwen's woorden. Eigenlijk had ze ook wel gelijk.. Normaal gesproken zag je niet al te vaak dat je een mede-leerling die je persoonlijk niet eens kende hielp te ontsnappen aan een leraar of schoolmedewerker - en daarbij een fikse straf. Het was vooral ongekend dat het personen van twee verschillende afdelingen waren. Over de Zwadderich leerlingen waren immers een hoop vooroordelen bekend die altijd ten ronde gingen. Maar toch. Het leek wel of iets in haar verbood het meisje achter te laten en te verraden. Zo was ze ook helemaal niet qua persoonlijkheid. Een beetje vriendelijkheid was nooit kwaad, en zij had het in zich. "Ik zal het niet meer doen," antwoordde ze, met de grijns nog steeds op haar gezicht en haar stem natuurlijk fluisterend.
Godzijdank had ze haar vorige woorden voortgezet met de fluistertoon waar ze al vrijwel de hele avond mee praatte. Precies toen ze haar woorden uitgesproken had en haar mond simpel gezegd weer dichtgeklapt was, hoorde ze opnieuw voetstappen en de maar al te bekende stem. Hij had het door.. Hij had het door. Er was eigenlijk niet meer aan Vilder te ontkomen, ook al zaten ze nog verstopt. Als hij de kastdeuren open zou hebben gedaan was het nogal voorspelbaar dat hij dan door zou hebben dat er een kleed met een bobbel eronder op de grond lag.
In de tussentijd had ze nog geprobeerd een simpele oplossing te vinden, maar die kwam niet. Kenley had sowieso op zijn hoogst maar zes seconden nadenk-tijd voor Vilder de kast al zou bereiken. En jahoor, door alle paniekerige gedachten die door haar hoofd schoten, schoot de tijd zo voorbij. Voor ze het wist hoorde ze hoe twee handen de deurknoppen beetpakten. Voordat ze nog een woord kon uitbrengen stond ze vliegensvlug op, trok Gwen ook overeind en gaf een heel zacht schopje met haar laars tegen haar been. Hopelijk zou ze de hint snappen - laat niets merken. Op het moment dat de deuren opentrokken werden, stapte ze over het kleine randje van de onderkant van de kast heen en nam Gwen ook met haar mee door middel van haar hand vast te pakken en haar mee te nemen. "Zie je nou wel! Jullie etters! Ik wist dat ik wat hoorde en nu zijn jullie er gloeiend bij! Wat hebben jullie uitgespookt? Hè? Vertellen. Nu!" Het angstaanjagende gezicht van de schoolconciërge kwam akelig dichtbij en Kenley slikte. "I- Ik had van iemand het wachtwoord van de afdelingskamer van Zwadderich gehoord, dus toen dacht ik.. Ja.. Ik wilde het gewoon uitproberen. Toen ben ik laat in de avond daarheen geslopen, en na een tijdje stond ik daar dus. Net voordat ik het wachtwoord kon zeggen, stond dit meisje van Zwadderich opeens tegenover me. Ze had iemand gehoord, was natuurlijk ontzettend.. Boos, en probeerde me weg te krijgen. Toen heeft iemand uit haar afdeling de ingang afgesloten op de één of andere manier, waardoor zij er niet meer in kon. Ik hoorde voetstappen, en omdat ik nog steeds niet gesnapt wilde worden, heb ik haar letterlijk meegesleurd en zaten we nu dus.. hier." Kenley wendde haar blik van Vilder af, beet zachtjes op haar onderlip. Hopelijk trapte hij er in. "S- Sorry," zei ze toen zachtjes, excuses makend naar Vilder. Onopmerkelijk kneep ze, opnieuw heel zachtjes, in de hand van Gwen die ze eigenlijk nog steeds niet losgelaten had. Kenley keek niet naar Gwen, maar liet haar blik weer omhoog gaan naar Vilder, wachtend voor de straf die ze zou krijgen.

Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Take me away, a secret place Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me away, a secret place   Take me away, a secret place Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Take me away, a secret place
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» The place where it all started
» Strange face in a familiar place

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
The Next Generation :: Zweinstein :: De Gangen-
Ga naar: