A miracle

Onderwerp: A miracle zo maa 24, 2013 1:03 am

Keira zette haar voet op de laatste tree. Pfoe, dat waren er wat geweest. Maar ze was eindelijk, eindelijk boven. Ze liep naar een raam, en legde haar hand op het glas. Het voelde koud aan, maar zelf had ze dat niet. Ze zuchtte en liep even verder. Naast haar was de deur naar het lokaal, en even verderop de trap naar het balkon. Ze was hier vaak geweest voor les, vaak midden in de nacht zodat je alle sterren kon zien met je telescoop. Binnen in het lokaal hingen draaiende bollen van de planeten, maar meestal vond de les plaats op het balkon. Zo kon je de duizenden sterren bestuderen en natuurlijk de planeten. Ze gleed even met haar hand over de deurklink van het lokaal, zou hij open zijn? Ze deed even de deurklink naar beneden maar helaas hij was op slot. Ze liet de ijzeren, koude klink los en liep weer naar het raam. Ze leunde tegen de muur en keek naar beneden, het was een verbazingwekkende hoogte waar ze nu was. De klim was ook niet niks geweest, maar ze had het er graag voor over. Ze liep weer weg van het raam, naar de trap van het balkon, op het balkon was je op het hoogste punt van Zweinstein en het uitzicht was prachtig. Je moest alleen wel oppassen dat je niet naar beneden viel. Ze keek even om zich heen, maar er was niemand. Ze zette een paar stappen richting de trap en liep vervolgens de trap op. Binnen een minuut was ze boven en stond ze helemaal alleen op het balkon. Ze draaide even een rondje en keek naar de lucht boven haar. Hij was wit, het was s'middags en de zon stond zoals gewoonlijk achter de wolken. Dat was de laatste tijd ook al geweest. Het was niet koud voor de tijd van het jaar. Tien graden. Ze had een dunne jas aan, ze had geen zin gehad om haar mantel te pakken en die om te doen. Ze liep even naar de rand en legde haar handen op de koude stenen. Beneden haar liepen leerlingen, haar lessen voor vandaag waren al voorbij, die van anderen waren misschien nog bezig. Vandaag had ze niet zo veel lessen gehad. Wel een van haar favorieten, Verweer tegen zwarte toverkunsten. Ze was er op zich best goed in. Plotseling hoorde ze een geluid, ze keerde zich om een zag een schaduw die steeds dichterbij kwam, waarschijnlijk kwam er iemand de trap oplopen. Ze haalde haar toverstok uit haar laars en hield hem in haar hand. Ze wist niet wie eraan kwam, maar op zich had ze best zin in wat gezelschap. Misschien was het iemand van haar jaarlaag, dat zou kunnen, maar ze zou het zo waarschijnlijk weten. Ze wachtte rustig af, haar toverstok in haar ene hand, en haar andere hand draaiend om een van haar bruine lokken.

(& Vasilisa Belikov)

Onderwerp: Re: A miracle zo maa 24, 2013 2:12 am

Eerder had het zonnetje nog geschenen, wat het ondanks de kou toch een lekkere temperatuur had gemaakt. Maar nu die weer achter de wolken verdwenen was voelde de wind gelijk weer extra ijzig. Lissa trok haar mantel dichter om haar lichaam heen en deed haar muts iets verder over haar hoofd heen. Een van de jongens uit haar afdeling keek haar met een grijns aan. 'Heb je het zo koud Lissa, het valt toch best mee?' zei hij. Ze stak haar tong uit naar hem en hij knipoogden. Ze wenste bijna dat er nog sneeuw lag, dan had hij per direct een sneeuwbal in zijn gezicht gehad. Het was geen onaardige jongen, maar zijn opmerkingen hadden een addertje onder het gras. Daar hield Lissa nooit heel erg van, Het was iemand die vaker bij haar zat, dus ondertussen had ze het wel gewoon moeten zijn dat hij zo deed. Het was jammer dat er meiden waren die voor het flirterige gedrag van de jongen vielen. 'Ja toevallig vind ik het veel te koud.' beet ze hem toe, met die woorden stond ze op van het houtenbankje dat in een van de open gangen stond. En ze gooide het hengsel van haar tas weer over haar schouder en beende weg. Ze hoorde hem nog een kreet slaken waarschijnlijk had iemand hem een mep verkocht voor zijn lompe gedrag dat gebeurde geregeld onder haar vrienden. Ze waren een beetje prettig gestoord. Misschien dat Lissa er daarom wel bij paste. Maar sommige momenten viel ze er buiten.

Zwerkbaltraining zou pas over twee uur beginnen, door het koude weer waren de trainingen korter, en op andere tijden dan de rest van het jaar. Lissa snapten niet helemaal waarom, juist onder dit soort omstandigheden kon je beter vroeger op de dag een training hebben dan richting het einde van de dag. Maar het was het besluit van de aanvoerder, ze liep het gebouw binnen en stond aan de bodem van de Astronomie toren, Ze keek omhoog en zag hoe de lange trap cirkelend langs de muren omhoog liep. Waarom ze naar boven ging wist ze niet, vaak hielp bewegen haar gedachten te verzetten, daarom sporten ze ook relatief veel. Als ze er tijd voor had naast de soms grote hopen huiswerk die ze op kreeg. Ze passeerde soms een paar leerlingen die naar beneden gingen, eigenlijk waren alle reguliere lessen ondertussen wel afgelopen, Lissa vervolgde haar weg naar de top van de toren. Ze wist dat het balkon altijd bereikbaar was, en besloot even te gaan genieten van het uitzicht, ondanks dat het daar zonder twijfel best koud kon zijn. Even kwam de herinnering aan haar ontmoeting met Collin in de leerlingenkamer weer naar boven en in gedachten verzonken liep ze de hoek om het balkon op nadat ze de top van de trap had bereikt. En toen ze opkeek zag ze tot haar verbazing een toverstok op haar gericht. Ze haalde haar handen uit haar zakken en stak ze in de lucht.'Geen zorgen, ik wilde je niet laten schrikken.' zei ze en beetje verbaasd. Ze zag dat het een leerling van Griffoendor was, en wist bij toeval dat het een vierde jaars was. In dat jaar dat het meisje op school was gekomen was ze een van de junioren geweest voor Lissa, vaak namen de oudere jaren de jongere goed in zich op om ze eventueel te kunnen helpen als dat nodig was.

Onderwerp: Re: A miracle ma maa 25, 2013 8:49 am

Ze draaide haar wijsvinger om een van haar bruine lokken. Ze had dit vaak gedaan, soms als ze met een jongen praatte. Het werkte soms, ze had zo haar charmes. Soms was een blik van haar al genoeg. Maar meestal keek ze gewoon vriendelijk. Haar doorzichtig gelakte nagel draaiden om haar bruine haar heen. Het krulde een beetje, maar was niet pluizig. Haar andere hand hield haar toverstok vast. Plosteling kreeg ze een gevoel, ze vermoedde dat er iemand anders naar boven kwam. Iemand die ze niet mocht en die ze nu niet wou zien. Ze tilde hand op en richtte de toverstok op degene die de trap op kwam. Toen die boven was zuchtte ze even onopgemerkt. Gelukkig, het was niet wie ze vermoedde het was. Het was iemand van Huffelpuf, een jaar ouder dan haar. Ze wist niet wie dit was, maar had haar wel eens zien lopen en zien zitten bij haar vrienden. Het meisje haalde haar handen verbaasd uit haar zakken en zei: 'Geen zorgen, ik wilde je niet laten schrikken.' Keira haalde haar toverstok naar beneden en glimlachte even. Het was niet zo bedoeld geweest, ze dacht alleen dat het iemand anders was. Ze zuchtte even, deze keer wel hoorbaar, en draaide haar vinger nog steeds om haar haar heen. 'O sorry, ik dacht dat je iemand anders was.' Zei ze rustig. Ze draaide zich even om en liep naar de rand van het balkon. Toen ze daar was keek ze rustig naar alle leerlingen beneden. Ze had best goede ogen maar kon niet zien wie iedereen was, behalve een groepje wat haar opviel. Ze zaten op een van de houten bankjes en waren in een van de open gangen. Een beetje lol aan het trappen en tegen elkaar aan het praten. Ze herkende hun als het groepje waar deze huffelpuffer altijd bij zat. Een van de jongens van dat groepje maakte altijd flirterige grappen, ook tegen haar. Ze schonk hem meestal niet zo veel aandacht. Ze draaide zich weer om en keek het meisje voor haar vriendelijk aan. Ze stopte haar toverstok weer in haar laars en zei: 'Een van jouw vrienden kan soms best irritant zijn hè?' Het was niet als een gemene opmerking bedoeld, maar meer om het gesprek een beetje aan de praat te krijgen. 'Ik ben trouwens Keira.' Voegde ze er nog aan toe.

Onderwerp: Re: A miracle di maa 26, 2013 9:31 am

Het meisje leek absoluut geen kwaad in de zin te hebben, want zodra ze zag wie Lissa was liet ze haar stok al zakken. Lissa liet haar handen weer zakken en ze hingen langs haar zij, ze keek hoe het meisje naar de balkonrand liep. Ze legde uit dat Lissa niet de gene was die ze verwacht had. Ze keek toe hoe de Griffoendor leerling naar de mensen op de grond keek. Lissa wist dat het net mieren konden lijken vanaf deze hoogte, het was soms best grappig om te zien. Een beetje verbaasd over de snelle reactie keek ze haar recht aan, ze zag een vriendelijke blik in haar ogen. Ze begon over Kris, de flirter van haar vriendengroep. Lissa zag het als een opening van een gesprek, niet een belediging. 'Ow je bedoelt Kris, achja.. Wat moet ik van hem zeggen, het is een echte jongen.' zei ze met een grijns. Ze hoorde nu voor het eerst de naam van het meisje, Keira.
color=amber]'Ik ben Vasilisa, maar iedereen noemt me Lissa.'[/color] zei ze vriendelijk. Eigenlijk was het vreemd om haar volledige naam te horen, niemand kon het onthouden en het werd eigenlijk nooit goed uitgesproken. 'Soms is Kris alleen beetje vervelend, vaak maakt hij onschuldige opmerkingen, maar hij weet ook niet wanneer hij moet ophouden. Heeft hij jou eigenlijk lastig gevallen. Ik bedoel omdat je hem opmerkte.' zei Lissa op een vriendelijke toon. Al schemerde een bezorgde toon door, het was ergens een domme vraag, want de kans dat Keira ja zou zeggen was zo'n tachtig procent zeker. Maar toch had Lissa stille hoop dat Keira met rust gelaten werd. 'Het uitzicht is prachtig hé.' zei ze terwijl ze met een glimlach over een stuk van het bos uitkeek dat achter de muren van het kasteel zich uitstrekten. Opeens herinnerde ze zich dat ze hier over enkele uren weer les had, ze had eigenlijk best zin om vanavond sterren te gaan kijken.

Onderwerp: Re: A miracle zo maa 31, 2013 10:05 am

'Een van jouw vrienden kan soms best irritant zijn hè?' Het was niet als een gemene opmerking bedoeld, maar meer om het gesprek een beetje aan de praat te krijgen. 'Ow je bedoelt Kris, achja.. Wat moet ik van hem zeggen, het is een echte jongen.' Antwoordde ze met eens grijns. 'Ik ben trouwens Keira.' Voegde Keira er zelf nog aan toe. 'Ik ben Vasilisa, maar iedereen noemt me Lissa.' Vasilisa. Ze vond het een aparte, maar mooie naam. Haar naam was een doorsnee, ze had hem wel eens vaker gehoord. Op haar basisschool zat in de klas nog een meisje dat Keira heette. Het was altijd best irritant geweest, maar ook raar om je eigen naam te horen en dan niet te reageren.
Lissa haalde haar uit gedachten door te zeggen: 'Soms is Kris alleen beetje vervelend, vaak maakt hij onschuldige opmerkingen, maar hij weet ook niet wanneer hij moet ophouden. Heeft hij jou eigenlijk lastig gevallen. Ik bedoel omdat je hem opmerkte.' Keira glimlachte even en zei toen: 'Een paar keer, niet heel vaak hoor, hij heeft vaker iets tegen een vriendin van me gezegd, zij is knapper dan ik. Maar ik had er geen last van hoor, het was in een ander oogpunt, wel... Grappig.' Ze zuchtte even, zij was niet zo knap als een vriendin van haar waar ze veel mee op trok. Ze draaide zich weer om en keek naar het o zo grootte kasteel voor haar. Het was oud, maar statig. Gewoon...Magisch. Ze hield van het kasteel, het was haar tweede thuis. Home. Ze had nooit last van heimwee, maar verlangde er soms wel naar om even naar huis te gaan, gewoon heel even, maar ze had het hier altijd naar haar zin gehad. In de zomervakanties ging ze naar huis, en vaak in de kerstvakanties ook. Ze hield ervan om kerst thuis door te brengen, en haar familie weer te zien. Lissa haalde haar weer uit haar gedachten en zei:'Het uitzicht is prachtig hé.' Keira glimlachte weer en zei: 'Ja, zeker. Magical.' Het was misschien een beetje een kort antwoord maar ze was er ook niet helemaal bij met haar hoofd. Haar hoofd dacht aan kerst en thuis, maar tegelijkertijd ook aan Zweinstein. Haar tweede thuis.