Fly like a bird

Onderwerp: Fly like a bird za maa 17, 2012 3:25 am

Bijna was ze de stank van vochtig stro, uilenballen en uilenpoep vergeten. Ze had zich er wel op voorbereid, maar ze had niet verwacht dat het zo extreem zou zijn. Of ze stelde zich aan, dat kon ook.
Het was pauze. De zon scheen, maar toch was het vochtig in de Uilenvleugel. Chalice kruisde haar armen over haar borst, in de hoop het laatste beetje warmte tegen te houden. Ze glibberde over het natte stro, en moest uiteindelijk het laatste restje warmte loslaten, om zich vast te grijpen aan een van de houten stokken die als zit en lig plekken konden dienen voor de uilen. Een paar uilen, die ingedut waren, schrokken op, en vlogen verontwaardigd krassend naar een balk wat hoger in de ronde toren. Haar donkere, roodbruine ogen, speurde langs allerlei vormen en kleuren uilen. Op zoek naar de ene uil die ze nodig had. Revolt! Daar was ze. Chalice floot, en de uil opende haar rode ogen. Ze keek met haar intelligente blik naar haar baasje, en spreidde haar vleugels. Chalice schoof haar knalrode haren naar haar linkerschouder, en vlak daarna landde Revolt op haar rechter arm. Gehoorzaam stak ze haar pootje uit, haar andere klauw licht in Chalice' schouder gedrukt. 'Revolt, doe niet zo gek. Wie zou ik een brief moeten sturen?' mompelde Chalice. Ze voelde een pijnlijke steek. Het leven met alleen maar schoolvrienden was pijnlijk. Ze keek sinds haar tweede jaar nooit meer op als alle uilen binnen kwamen. Er was toch nooit post voor haar... Haar ouders waren dood, ze haatte het weeshuis waar ze tot haar 11e verplicht in zat, en elke zomervakantie heen ging, en haar vriendinnen waren allemaal Dreuzels. Die zouden dom opkijken als er opeens een uil tegen hun raam zat te tikken, met een stuk opgerold perkament aan haar poot. Ze had geen ooms of tantes, niet dat ze wist, dus eigenlijk was er niemand om nog een brief naar te sturen. Toch had ze een uil uitgekozen, omdat dat beest haar het meeste aansprak.

Revolt trok haar poot terug, en kraste medelevend. Chalice aaide haar achter haar kleine oortje, en viste een uilensnoepje uit haar zak. Revolt bleef zitten, verroerde zich niet toen ze de geur van het eten rook, maar haar ogen keken smekend. Revolt was dol op uilensnoepjes.. Chalice lachte even om de gekwelde blik, en besloot haar uil niet langer te kwellen. Ze stak het snoepje in de richting van Revolt, die het snoepje hebberig tussen haar snavel klemde. 'Eet smakelijk, Revolt,' mompelde Chalice met een grijns. Revolt beet even in haar oor, als teken van dankbaarheid. Chalice schudde schouder even, en Revolt vloog op. Ze schudde haar hoofd, zodat haar rode haren naar haar rug danste, en keek hoe Revolt tussen twee grote kerkuilen landde en het zichzelf gemakkelijk maakte, met haar kop onder haar vleugel. Chalice zuchtte. Hier en daar vlogen nog wat uilen naar binnen, terug van hun jacht, of terug van het brengen van een brief, zonder antwoord voor de verzender. Er waren veel schooluilen, maar nog meer uilen die als huisdier diende. Chalice merkte opeens, met een gelijk opklarend humeur, dat ze het niet meer koud had...

Onderwerp: Re: Fly like a bird ma maa 19, 2012 11:50 am

Op haar weg naar de Uilenvleugel toe, duwde ze hier en daar wat Huffelpuf kinderen om die haar in de weg liepen en merkte hoe er af en toe haar adem zichtbaar was wanneer ze die uitblies. Was het zo koud? Zelf merkte ze er haast niets van, gezien ze van zichzelf al best bestendig tegen de kou was, maar toch was het gek. Het was pas herfst. Toch kon ze niet ontkennen dat het er niet op leek, verschillende kleurrijke bladeren vielen al van bomen af op de grond. Waar ze langzaam zouden rotten of vertrapt zouden worden door leerlingen.
Terwijl ze de trappen beklom richting de vleugel, kon ze het niet laten om met haar vingertoppen over het harde gesteente te gaan wat de leuning moest voorstellen. Zodat ze er niet gemakkelijk vanaf zouden donderen, als dat al het geval zou zijn. Die trappen waren ook spekglad door die bladeren en de regen die vannacht gevallen was, dus dat was al de eerste keus. Zelf ging ze haast af en toe al onderuit, vanwege de hakken die ze aanhad onder haar gewaad en ze vervloekte zichzelf binnensmonds waarom ze ook geen andere schoenen eerder had aangetrokken. Maar dat kwam omdat ze zoveel haast had om een brief te versturen. Niet zomaar één, nee. Het was een antwoord op degene die ze gekregen had van Narcissa. Dat ze nog veel te jong was om meer informatie over haar ouders te krijgen.
De brunette kon het niet uitstaan en voelde hoe haar gezicht al vertrok wanneer er aan dacht. Ze was vijftien, oud genoeg om al haar eigen boontjes te doppen. Ze haatte het, ze moesten niet zo voorzichtig zijn. Nouja, ze? Lucius gaf geen ene donder om haar, dat wist ze maar al te goed. Dat was ook de reden waarom ze ook zo respectloos tegen hem deed. Vanwege haar ouders moest hij zo nodig rot tegen haar doen? Waar verdiende ze het aan. Juist, nergens aan. Dan hoefde hij geen lief gedrag er voor in de plaats te krijgen. Enkel Narcissa verdiende dat, die namelijk nog wel wat voor haar over had.
Nog een Huffelpuffer kwam van de trap af, waar ze sneaky een voet voor uitstak en die toen onhandig erover heen struikelde. Met een bespottelijke lach keek ze hem na, hoe hij zich nog net stil kon zetten voor hij met zijn hoofd tegen een hoek aan was gekomen. Sukkel. Ze schudde haar hoofd en nam de laatste trap, waarna de geur van uilenpoep en verse stro door haar neusgaten drong. Afschuwelijke geur. Waarvan, als je er te lang in bleef staan, je er later ook zelf naar ging ruiken. Voordat ze de ruimte betrad, haalde ze nog een keer haar neus op en stapte toen door het gat heen wat de deurpost voor moest stellen. Meteen viel haar blik op de roodharige meid, die ze wel kende van haar afdeling en tevens leeftijdsgenoot, en gleden haar ogen volledig over de achterkant van haar lichaam heen. ''Chalice, wat een verrassing.'' Sneed haar stem door de vleugel heen, waardoor er een aantal uilen geïrriteerd krasten en sommige zelfs opvlogen naar boven. Tenminste, het kon van haar stem zijn. Een tikkeltje sarcastische verbazing had ze er in verwerkt, waarna ze naast haar kwam staan en een toepasselijke blik toewierp. Hierna gleed haar blik al gauw naar boven, op zoek naar haar prachtige uil. Het duurde niet lang voordat de hare opviel tussen de andere aftandse beesten en bracht haar middel en wijsvinger van haar rechterhand naar d'r mond. Een schelle fluit klonk en meteen scheerde het beest naar haar arm toe, die deftig zijn pootje uitstak. ''Breng het naar Narcissa en niemand anders, hoor je.'' Fluisterde ze strikt tegen haar, alsof het dier veel hersenen had. Nou ja, eigenlijk ook wel, maar het zou lang niet alles begrijpen. Ze gaf nog een felle blik naar haar uil, gaf daarna teken dat ze kon vertrekken en klopte daarna het stro en vuil van haar arm af.