Secrets

Onderwerp: Secrets za maa 17, 2012 6:21 am

Dominus Venenoris

OPEN

Met trage, majestueuze passen beende de man door de doolhof vormige gangen van Zweinstein. Diens lang zwarte mantel wapperde achter hem aan. Een grote bos donkere haren liep over zijn rug. Klitten en knopen dansten bij elke stap die hij zette. Er was niets dat hem tekende, geen enkele emotie om je aan vast te klampen. Zijn gezicht was ondoorgrondelijk, alsof hij een masker op had dat geen gevoelens door liet. Om zijn vinger zat een zilveren ring die fonkelde in een streep maanlicht die door de druk versierde glasraam naar binnen viel. Het kleine sierraad stelde twee om elkaar gekrulde slangen voor, minuscule schubben waren in het edelmetaal gegraveerd. De zilveren reptielen sperden hun bek wijd open en hielden een fonkelende smaragd tussen hun kleine tanden. Dominus daalde langzaam de marmeren trap af, zijn passen weerklonken als dreunende reuzenvoeten in de onpeilbare stilte. "Lumos", mompelde hij. Een klein lichtpuntje verscheen aan de punt van zijn kersenhouten toverstok. De gangen werden zwak verlicht door het oranje magische schijnsel.

De reusachtige eikenhouten deur werd zichtbaar in het minieme licht dat zijn staf uitstraalde. Met geruisloze stappen liep hij naar de massieve poort toe. Een knoestige veiligheidstrol sleepte zijn knots kreunend achter zich aan terwijl hij langs de deur marcheerde. Zijn lichaam was grijs en pukkelig, alsof iemand hem had ingesmeerd met modder. Een scherpe, doordringende stank kwam van zijn kant. Professor Venenoris floot zachtjes een deuntje. Het grote ding draaide lomp zijn rotsblokvormige hoofd en knipperde dom met zijn ogen. Een fractie van een seconde verstevigde het lelijke beest zijn grip op de lange, puntige knots. "Confundo", fluisterde Dominus. Een lichtblauwe straal magie spoot uit zijn staf en trof de dikke buik van het gevaarte. Een zelfvoldane grijns speelde op zijn lippen toen de uitwerking was voltooid. "En lelijk beest, mag ik door?" fluisterde Venenoris smalend. Zonder gehoor te geven aan de belediging knikte de veiligheidstrol en stapte opzij zodat hij de deur niet meer blokkeerde. "Als ik terug kom, dan blokker je me niet meer, begrepen, stomme aap die je bent!" siste hij. Opnieuw knikte de trol gehoorzaam, draafde weg en verborg zich in één van de schaduwen.

De koele nachtlucht streek door zijn lange, donkere haren die bewogen op het ritme van de wind. Met snelle geluidsloze passen gleed hij over het schoolterrein dat verlicht werd door een wassende maan. Dauwdruppels die op het gras zaten glansden in het zilverachtige licht, de bomen waaiden zachtjes heen en weer. Het zou nog uren wachten zijn vooraleer de eerste zonnestralen het veld zouden beschijnen. Dominus had er geen nood aan zich te haasten maar wat snelheid was zeker niet overbodig. Zijn mantel wapperde luidruchtig. Het licht in Hagirds huisje was uit. Het kleine, houten veldhutje stond éénzaam in het grote terrein en leek niet veel meer dan een bezemhok tegen over het reusachtige kasteel dat boven alles in zijn omgeving uittorende. Hij veranderde de richting van zijn weg, behendig glipte hij onder het hek dat Hagrids landbouwgrond afbakende door. De grond was hier vochtig en vruchtbaar, zijn leren laarzen zakten enkele centimeters weg in de zompige grond. Het verboden bos begon nu de landbouwgrond op te slokken, bosjes kruiden maakten plaats voor bereken en wilgen die enorme hoogtes bereikten. Pompoenen en andere groentes werden vervangen door stekelige struiken en vreemde magische planten. Na enkele lengtes was er niets meer van Hagrids tuintje over en regeerde het verboden bos over dit stuk grond. Dominus paste systematisch zijn snelheid aan, het verboden bos was vol van dingen wiens aandacht je niet wilde trekken. Hij herinnerde zich geruchten van toen hij nog een kleine kond was op Zweinstein die de ronde deden over reusachtige spinnen en terzielers die zich in het bos schuilhielden. Uit goede bron wist de professor toverdranken ook dat terzielers geen gevaar vormden voor mensen, zolang ze niet werden opgehitst. Zijn gelaat liet geen teken van angst of zorgen door. Acromantula's zaten veel verder het bos in net als de meest gevaarlijke wezens, doch zou het gewoonweg idioot zijn om hier niet op te letten. Dominus hield halt bij een dunne berk, die onopvallend tussen de andere bomen stond. Dunne krassen waren over de stam verspreid, ze vormende vreemde tekens, alsof ze de boom werd aan beden door een oude beschaving. "Dag Professor", grauwde een hese stem. Venenoris draaide zich kalm om . Een kleine gedaante stond tegenover hem. Hij had een getaande huid, puntige oren en een haakneus die in een vreemde bocht naar beneden hing. Twee geniepige oogjes branden sluw in zijn pientere hoofd. "Gegroet Moritasli", antwoordde hij neutraal. De Italiaanse kobold was een oude kennis van hem, het gehavende wezen bezorgde hem dure en illegale goederen die hij nodig had. "Heb je alles bij je", gromde Venenoris. "Hebzucht is een hoofdzonde menner", wees de kobold hem terecht "maar hier heeft u het: De eieren van een Chimaera"-het kleine wezen gaf voorzichtig een kleine metalen doos die een gifgroen licht uitstraalde-"Manticore stekels, die uiteraard nog gif bevatten"-De kobold overhandigde een soort dikke, grijze spons waar een stuk of acht vermiljoenrode stekels in geprikt zaten-"ze zijn opgeborgen in olifanten huid", vertelde Moritasli op een samenzweerderige toon. "En hier is de Noendoe adem" besloot de kleine kobold terwijl hij een klein zilveren kistje uitreikte dat zorgvuldig was vergrendeld. "Hier heb je de poen", reageerde Dominus."Het zijn welgeteld 373,86 galjoenen en 28 sikkels, ik verdien goed" voegde hij er aan toe. Professor Venenoris raapte de illegale goederen op stopte ze in zijn schoudertas en draaide zich om zonder gedag te zeggen. Twee ogen keken hem recht aan, een silhouet stond tegenover hem. Iemand had alles gezien. Iemand had ontdekt dat hij illegaal en gevoelig handelswaar klasse a kocht. Iemand had de kracht om hem naar Azkaban te sturen.

[Lol, Dominus dealt met Kobolden x'D]

Onderwerp: Re: Secrets zo maa 18, 2012 10:43 pm

Severa zat in bed te lezen, eigenlijk al helemaal klaar om naar bed te gaan. Met moeiten trekt ze zichzelf los uit het boek want ja zodra ze over kruiden begint te lezen zou ze het liefste het boek in een keer uit lezen. Ze dooft het licht in haar kamer tenslotte is er morgen weer een dag om verder te kunnen lezen, ze kruipt onder de dekens maar kan de slaap niet vatten dus doet ze der ogen open met het idee om nog maar een hoofdstukje te gaan lezen als ze vanaf haar bureau een lichte gloed ziet komen. Het schijnsel komt van een plant, de nachtschade een plant die een keer in de 5 jaar bloeit en dat maar voor 3 nachten en vanavond is de eerste nacht. Severa springt uit bed want als haar plant in bloei staat geld dat ook voor die in het verboden bos. Nachtschade is een giftige plant en geen enkel onderdeel is zo giftig als de bloesem, het is een goede plant om je vergiffen mee te versterken en de bloesem verdrievoudigt het effect. Ook word de bloesem voor enkele tegengiffen gebruikt maar dan heb je wel een professional nodig die het maakt anders kan het zijn dat je tegengif gewoon een gif is geworden.

Met een zwaai van haar witte berkenhouten staf was ze weer aangekleed en klaar om naar buiten te gaan, ze doet haar achterdeur open en loopt naar buiten. Zodra ze buiten is begint ze richting het verboden bos te rennen ze kan het niet helpen ze vind het eerlijk om planten te zoeken en het was een lekkere avond er voor. En het kan Severa ook niet echt iets schelen als iemand het zou zien want de meeste mensen zou ze terug kunnen sturen naar hun leerlingen kamer en natuurlijk een hoop stafwerk geven en collega’s achja die zouden toch wel snappen dat er een hoop planten het beste s’avonds gevonden kunnen worden en snapte ze dat niet had ze voor hun nog wel wat boeken liggen die ze konden lenen. Als Severa het bos binnen gaat vertraagt ze haar pas het zou stom zijn om te blijven rennen ze zou namelijk zo een hoop goed bruikbare planten kunnen slopen zonder het door te hebben en er waren natuurlijk nog de centaurs die je overal in het bos kon tegen komen. Over het al gemeen hadden ze geen kwaad in de zin en een aantal waren zeer vriendelijk geweest voor Severa tijden eerdere bezoeken maar dat wou niet zeggen dat je daar van uit kon gaan.

Severa heeft al aardig wat bloesem geplukt op het moment dat ze stemmen hoorde, een stem herkende ze de anders zou ze niet snel meer vergeten ook al wist ze niet bij wie die hoorde. Dus sloop ze dichter bij naar daar waar het gepraat vandaan kwam. En daar stond Dominus Venenoris die net zijn vers verkregen handelswaar in zijn tas stopte, hij draaide zich om en keek Severa recht in de ogen. Zag ze iets van angst of verbeelde ze het zich ze wist het niet en het kon der ook niet zoveel schelen ze had veel meer interesse in de spullen die Dominus net had opgeborgen. ‘Wel Dominus wat zeg je er van als je mij een Manticore stekel met gif geef en dat ik dan voorlopig mijn mond hier overhoud? Wees eerlijk één stekel kun je toch wel missen en kan die kobold van je ook aan een goede kwaliteit drakenmest komen? Ik weet dat het niet bepaalt onder illegalen dingen valt maar de meeste handelaren zeggen nee vanwege de lucht die er vanaf komt en het zou toch wel heel goed zijn voor een paar planten die ik in mijn kassen heb staan.’ Severa wist nog altijd niet goed wat ze van Dominus moest vinden want over het algemeen kon je weinig aan hem merken, dus wist ze nu ook niet zeker of hij doorhad dat zij geen bedreiging voor hem is. Of dat die misschien boos is omdat ze om een stekel van de Manticore vraagt, hoewel ze hoopt die toch te krijgen want daar heeft ze net als met een hoop andere giffen al graag eens mee willen experimenteren.

Onderwerp: Re: Secrets di maa 20, 2012 7:24 am

Dominus Venenoris

Elk spoor van angst was uit zijn blik gewist. Elk teken van zwakheid af onderdanigheid was uit zijn hart gezuiverd. Het was cruciaal dat hij niet zou meebuigen. De schim deed enkel passen naar hem toe, de schaduw bewoog zich sierlijk voort. Ze kwam in een poel van zilvergrijs maan licht te staan dat tussen de bomen door viel. De bleke huid schitterde in het steriele schijnsel, door de lichte kleur van haar huid vielen de rode lippen van de vrouw des te meer op, net als haar lange, glanzend zwarte haren. Ze was kleiner dan hem en fijner gebouwd. "Dag Severa" begroette hij, de dochter van één van de grootste toverdrankenbrouwers die Zweinstein heeft gekend. Severa Sneep, dochter van Severus Sneep. Ze was leerkracht kruidenkunde en Dominus kende haar niet erg goed, hij had weinig contact met de andere leraren. "Ik ziet dat je nachtschade hebt geplukt, het is erg zeldzaam natuurlijk" concludeerde hij toen zijn oog viel op de strek geurende, diep paarse bloesem die ze bij had. Zijn stem was neutraal als altijd, zonder zich er iets van aan te trekken dat hij door de wet verboden spullen in zijn handen had. ‘Wel Dominus wat zeg je er van als je mij een Manticore stekel met gif geef en dat ik dan voorlopig mijn mond hier overhoud? Wees eerlijk één stekel kun je toch wel missen en kan die kobold van je ook aan een goede kwaliteit drakenmest komen? Ik weet dat het niet bepaalt onder illegalen dingen valt maar de meeste handelaren zeggen nee vanwege de lucht die er vanaf komt en het zou toch wel heel goed zijn voor een paar planten die ik in mijn kassen heb staan.’ ratelde ze zonder aandacht te geven aan zijn begroeting. Dominus trok spottend zijn wenkbrauw op. Zou dat mens nu echt denken dat hij een uiterst giftig en strik verboden goed zou afgeven, zonder er een duit voor te vragen. Hij had net 134 galjoenen en 8 sikkels voor de angels gegeven. Hij verdiende goed, maar dat zou met geld strooien zijn. "Ik moet toegeven dat ik absoluut geen één stekel kan missen", begon hij kil. Dominus had besloten niet te liegen om dat het er dik bovenop lag dat het daad werkelijk Mantichore stekels waren. "Ik heb per stekel zeker 40 galjoenen neergeteld, en dat is een zacht prijsje" gromde professor Venenoris. "Dus nee ik ga je niets geven, en ik denk niet mijnheer Moritasli het fijn vind dat je hem die kobold noemt, Moritasli verhandeld trouwens geen drakenmest aangezien hij een handelaar is exotische en moeilijk verkrijgbare goederen, drakenmest hoort daar dus niet bij, je vind in de wegisweg wel ergens een speciaal zaak" Wees hij zijn collega droogjes terecht.

[Kort D: sorry]

Onderwerp: Re: Secrets zo maa 25, 2012 9:23 am

Severa was enigszins verbaast dat Dominus wist dat de bloemen die ze bij zich had nachtschade was maar aan de andere kant was die waarschijnlijk op te hoogt van alles met waarde, in dat geval zou ze nog wel wat meer planten hebben die hij interessant zou kunnen vinden. Dominus toonde geen emotie iets waar Severa echt vervelend vond omdat ze nog steeds niet wist wat er door zijn hoofd gaat. Sterker nog hij deed als of er helemaal niets aan de hand was als of die in het park stond te praten met een bekende en ze toevallig langs kwam lopen. "Ik moet toegeven dat ik absoluut geen één stekel kan missen" zei Dominus, daar was Severa niet echt blij mee ze had gehoopt dat die gewoon ja zou zeggen maar natuurlijk was het logies dat die nee zei mensen die illegalen dingen doen kiezen meestal voor de moeilijke weg. En ze snapte niet dat Dominus zijn leven zou willen riskeren voor zo’n stekel. Of dacht hij soms dat ze hem niet naar Azkaban zou sturen, als die dat dacht had die eigenlijk wel gelijk want ze was het niet van plan maar dat kon hij niet zeker weten en eigenlijk was ze wel nieuwsgierig naar Dominus zijn reactie als ze zou zeggen dat ze hem daar wel naar zou sturen.

‘Vertel mij Dominus wat weerhoud mij er dan van om jou naar Azkaban te sturen? Zijn je handels waar je echt zoveel meer waar dan je eigen leven?’ vraagt Severa hem poeslief hoewel ze de valse onder toon niet probeerde te verbergen. Severa kon altijd er aardig zijn maar ze had ook zeker een valse kant hoewel ze die meestal niet toonde op school, dit was gewoon een uitzondering voor een goede reden. Gewoon Dominus uit de kast van gevoelloosheid lokken. ‘En mijn excuses meneer Moristasli het zal niet meer gebeuren en exotische en moeilijk verkrijgbare goederen daar vallen genoeg planten onder dus wie weet kunnen we wel een keer een leuke deal sluiten’ zegt Severa tegen de kobold en werpt hem een van de bloemen uit haar mand toe. ‘Voor mijn onbeleefde gedrag’ zegt ze er bij met een knipoog.

(die van mij is ook kort Razz

)

Onderwerp: Re: Secrets wo apr 04, 2012 4:01 am

Dominus Venenoris
Ze kreeg het door. Ze kreeg het door. Eén gedachte tolde door Dominus bewust zijn. Eén simpele zin, amper drie woorden, zes lettergrepen, het zou genoeg zijn om hem naar Azkaban te sturen. In oude tijden haalden dementors al het slechte in je naar boven, schaduwrijke herinneringen die op je ziel bleven drijven als het vet van een Re'em op een poel stilstaan water. Dominus voelde de tentakels van de wanhoop hem kopje onder trekken, de lucht uit zijn longen persen en elke logische gedachte werd vervangen door paniek. Hij had geen idee wat nu het reusachtige bouwwerk bewaakte. De peinzende blik in haar ogen gaf aan dat ze iets vermoede, ongeloof over iets. Er was geen spoor van angst op Dominus' gezicht te vinden, doch liep vanbinnen een stroom aan uitwegen, problemen en veroordelingen binnen. Hij sloot enkele tellen zijn ogen en inhaleerde de klamme zuurstof die in de zwoele avondlucht verborgen zat. De verstopte doorgangen sijpelden weer open, als druppels water die onopgemerkt door een dam glippen en in een oogwenk de rivier rivier terug laten stromen. DE onrustige gedachten werden terug op orde gesteld. Ze had nog niets gezegt, geen shuld naar hem toegeschoven, geen eisen gesteld. Even kwam de naïeve, kinderlijke gedachte bij hem op dat ze misschien niet eens wist dat hij illegaal bezig was. Die werd direct de kop ingeslagen toen Severa met een honingzoete stem vragen begon te stellen: 'Vertel mij Dominus wat weerhoud mij er dan van om jou naar Azkaban te sturen? Zijn je handels waar je echt zoveel meer waar dan je eigen leven?' Het antwoord was zowel simpel als onduidelijk, arrogant als nobel een veel meer dan de drie letters die het mocht hebben. Eer. Hij was opgegroeid in iets dat meer een varkensstal dan een weeshuis was. Daar was Dominus alleen, zonder vrienden of kennissen, zonder iemand om zijn hart uit te storten. Niemand had ook maar een greintje respect voor hem, of iets dergelijks hoe miniem dan ook. En nu zou hij dat verloren respect afdwingen. Professor Venenoris liet niets van zijn rondtollende gedachten door schemeren. Zijn gezicht was nog steeds even strak. Maar er bewoog iets, er was wat veranderd. Nu was het zeker, er was geen ijle hoop meer. Die zekerheid gaf hem een afslag naar nieuwe ideeën, naar zijn vertrouwde charmes en tactieken. "Ze zijn niet meer waard dan mijn leven, ver weg. Maar Azkaban is ook niet het einde van je leven. Sinds de aanstelling van Romeo Wolkenveld als Minister van Toverkunst werken er geen dementors in Azkaban*. Al weet ik niet, wie de gevangenen daar nu bewaakt", sprak hij kalm. Dominus zou zich niet van zijn stuk laten brengen. ‘En mijn excuses meneer Moristasli het zal niet meer gebeuren en exotische en moeilijk verkrijgbare goederen daar vallen genoeg planten onder dus wie weet kunnen we wel een keer een leuke deal sluiten’ vervolgd zijn collega met een glimlach. Een van de paarse nachtschade bloemen komt met een zachte plof neer voor de voeten van de kobold. Dominus kennis wierp een schampere blik op de bloem. 'En sorry voor mijn onbeleefde gedrag' voegde ze er aan toe met een knipoog. Voordat professor Venenoris het woord kon nemen kraaide Moritasli er al tussen:'Aan nachtschade kan ik zelf wel komen. Als je iets van me wilt huren wil ik duiten zien' De kobold eindigde het geschaamper met een koetervlaams scheldwoord dat Dominus niet kon thuisbrengen. "Moritasli, ze is een collega, probeer op z'n minst vriendelijk tegen haar te doen", Wees de toverdranken meester hem sereen terecht. Het zou zwak lijken als hij meteen zou gaan slijmen en uitroepen gaan doen. Het moest rustig aan gaan. Hij wende zijn blik af van de kobold en keek Severa terug aan. "Waarom bedreigt u me trouwens met Azkaban?" vroeg hij kalm. Dominus blik raakte verstrengeld met die van haar. Nu moest hij afwachten op een voorzet.

* http://nl.wikipedia.org/wiki/Azkaban
Laat ;o