Les kruidenkunde 5e jaars

‘Goede middag klas.’ Zegt Severa terwijl de leerlingen op hun plek gingen zitten. ‘Vandaag gaan we met mandragora’s werken, maar dan niet de jonkies die verpot moeten worden maar de volwassen exemplaren. Deze zijn klaar om gebruikt te worden.’ Met een zwaai van toverstaf zweefden de potten met volwassen mandragora’s het lokaal binnen en zetten zichzelf netjes neer bij elke leerling. ‘Oké, we verdelen de klas over 2 groepen de ene helft plukt de bladeren, maar laat de onderste 4 a 5 bladeren zitten dan kan die weer uitlopen. Als je een stuk of 10 bladeren hebt bind je die bij elkaar met het touw dat op tafel ligt. Aan het eind van de les de bij elkaar gebonden bladeren inleveren. Voor de andere helft van de klas geld trek de mandragora uit zijn pot en snij hem fijn.’ Severa ziet wat bezorgt blikken bij sommige van haar leerlingen dus vervolgt snel. ‘Maken jullie je maar geen zorgen ze hebben allemaal slaapmiddel in hun water gekregen vandaag dus de kans dat ze gaan gillen is erg klein maar doe voor de zekerheid wel je oorbeschermers op het zou zomaar kunnen dat er eentje besluit waker te worden.’ Ze hoopte maar dat er geen waker zouden worden want een mandragora met een slecht humeur had ze nu echt geen zin in. ‘Halve wegen de les ruilen we de taken om zodat iedereen beide dingen heeft gedaan. En ik geeft jullie ook alvast jullie huiswerk waar jullie een week voor hebben, later inleveren kan alleen met hele goede reden. Ow bijna vergeten ik hoopte een paar vrijwilligers te vinden om mij te helpen bij de les van de 2e jaars die mandragora’s gaan verpotten, natuurlijk krijg je hier extra punten voor. En nu aan de slag.’
Huiswerk:
Korte uitleg over waar mandragora’s voor worden gebruikt. (deze per persoonlijk bericht sturen graag anders kunnen de andere spieken en dat is niet de bedoeling)

Lyra liep de gangen door, ze moest een flink stuk lopen om bij de kassen uit te komen vanuit de kerkers. Jammer genoeg was er geen geheime tussenweg, de gangen waren druk en lawaaierig. Het liefst zou ze al die mensen de gang uit laten vliegen zodat ze het stuk voor zich alleen had. Al was het enige voordeel dat haar hoofd geen tijd had om echt na te denken over dingen die ze niet wilde weten. Na een paar minuten te hebben snel gewandeld met haar rugzak over een schouder hangend en leerlingen ontwijkend kwam ze bij de kas aan waar de 5de jaars vandaag les zouden krijgen. Ze hoorde al wat geluiden van binnen de kas komen, de lerares was er al. Lyra stapten rustig naar binnen 'Goede morgen, Professor Sneep.' zei Lyra op een vriendelijke toon tegen haar lerares. Ze wist dat dit de vrouw was die haar Occlumentie gaf en Kruidenkunde, Lyra ging aan een tafeltje zitten en wachten tot de klas binnen stroomde, Severa begon al snel met vertellen.

Het was een vreemde gedachten dat Sneep een dochter had gekregen, het klopten niet in haar gedachten. Maar ergens hoopten ze dat zijn hart ooit over Lilly heen was gekomen en hij toch gelukkig genoeg is geweest om zijn dochter te accepteren al was het maar voor kort. Lyra zag hoe de lerares een aantal Mandragora's naar binnen liet zweven, ze zouden ze fijn mogen hakken. Lyra zat dichtbij het bureau van de lerares en ze begon over vrijwilligers voor het 2de jaar. 'Connor en ik helpen wel mevrouw.' zei ze met een vriendelijke glimlach. Niet dat ze Connor zo snel zag, het zou best grappig zijn als hij naast haar zat. Maar daar had ze nog niet gekeken, ze focusde zich vaak op haar werk waardoor haar omgeving verviel. Op zich had Lyra geen extra punten nodig maar ze vond het wel leuk om te zien dat kleine tweede jaars flauw vielen van het gekrijs van een jonge Mandragora. En Connor vond het vast niet erg, hoopten ze voor hem. In de kassen hing altijd een aparte geur, maar Lyra vond die heerlijk. Ze zat bij de groep die moest beginnen met de bladeren afknippen en bij elkaar binden. Het was bijna visdraad zo dun was het touw waarmee ze ze bij elkaar moest gaan houden, misschien maar beter ook anders verpulverde de bladeren nog onder de kracht van het touw. Rustig zocht ze mooie bladeren uit en knipten ze voorzichtig van de stengel af.

Hij had later in de middag Kruidenkunde, dat had hij kunnen opvangen aan een tafel van vijfdejaars. Niet dat hij ze zo snel herkende, maar hij zat dan ook vaak met zijn hoofd ergens anders in de plaats van namen van mensen. Maar ze zeiden niets tegen hem, no offence dus. Gelukkig draaide hij zich weer om, en nam nog een beker pompoensap en een boterham. Een paar mensen staarden hem aan, maar toen hij zijn hoofd optilde om te kijken wie het was, draaiden ze snel hun hoofden 'subtiel' weg. Hij zuchtte, hij wist best dat hij een enorme eetlust had, maar als je eens naar hem keek zou je dat niet zien. Niet dat hij zo gespierd was, met een lichte afdruk van een beginnende sixpack kon je wel onderscheidden op zijn naakte huid. Hij wist niet hoe het kwam, maar hoemeer hij at, hoe minder hij leek bij te komen. Niet dat het hem veel kon schelen, het was juist handig in zijn geval. Nog die twee dingen achter zijn kiezen weggewerkt te hebben stond hij op van de tafel, en liep langzaam naar de grote deur. Hij had nog alle tijd van de wereld, nee?
Blijkbaar niet, de bel scheurde die droom mooi aan stukken, en na nog een diepe zucht geslaakt te hebben liep hij naar buiten, waar de kassen zich bevonden. Hij wist niet bepaald wanneer hij kruidkunde had, hij kon ook best een uitgevallen tussenuur hebben, maar hij zou er toch al vast naar toegaan. Dan kon hij misschien eens met de leerkracht een babbeltje aanslaan, waarna hij rustig naar zijn punten zou kunnen informeren. Niet dat hij zo'n regelfreak was, maar het was handig als je wist hoe je er ongeveer voor stond. Zijn taken waren allemaal gemaakt voor een beetje boven het gemiddelde, zodat hij altijd iets kon afzwakken als dat nodig was. Maar van de laatste had hij nog geen nieuws vernomen. Wel, daar was het nu de perfecte gelegenheid voor. Met de wind in de rug liep hij de overdekte plantenkas binnen en zag daar al twee mensen staan van zijn eigen leeftijd. Het meisje stelde iets voor, en hij hoorde zijn naam vallen. Onmiddellijk was zijn interesse gewekt en liep hij met zijn handen in zijn zakken naar hun toe. Hij kon de laatste woorden nog net onderscheiden en knikte dat het goed was. “Ik wil best wel helpen, heb dan eigenlijk toch niets te doen.” Zei hij met een glimlach, en keek toen eens rond in de kas. Hij was hier al vaak geweest, maar wist eigenlijk niet zo goed wat hij moest doen.
De anderen pakten de rest vast, en hij liep naar zijn plaats. Hij had eigenlijk gemist wat ze moesten doen, en deed de anderen maar na. Na een tijdje liet hij zijn werk vallen, en ging wat rond staren tot er verdere instructies zouden komen van de leerkracht.

Mweh, en of”course, zeer laat
Sorry hiervoor ):