Safe & Sound

Onderwerp: Safe & Sound zo maa 18, 2012 2:06 am

Albus staarde naar de brief die hij van zijn ouders had gekregen, zijn ogen gleden over de letters, een kleine grijns rustte er op zijn lippen. Zijn vader had vernomen dat Albus geen zoeker was geworden dit jaar, en dat hij het niet erg vond. Volgend jaar zou hij het nog altijd kunnen proberen uiteindelijk. Heel even keek de jongen op van het blad, was in de richting van de astronomie toren aan het lopen. Geen idee waarom eigenlijk. Kort streek de jongen met zijn vingers over het perkament dat hij vast had en liet zijn ogen weer over de letters dansen. Ergens haatte hij het dat hij niet bij het team zat, hij was goed genoeg, hij wist het, zelfs Rabastan zei het. Maar blijkbaar zagen ze dat niet in op een of andere manier. Ach, no hate. There’s always next year. Plus hij kon even goed nog als Jager gaan fungeren als hij zich daarvoor op gaf. Of hij kon dit jaar gebruiken om nog beter zijn best te doen voor volgend jaar, Albus was geen opgever, en zeker niet in zoiets als dit. Zwerkbal zat in zijn bloed, en hij zou wel bij het team raken hij moest het alleen even tijd geven. Rustig begon de dertienjarige de trap te beklimmen. Dit was de plek waar Perkamentus, een groot man, naar beneden was gevallen toen hij een van de drie onvergefelijke vloeken op zich afkreeg. Kort slikte hij. Zijn vader had deze plek tot in de details beschreven, hij had het verteld alsof Al er werkelijk bij was geweest toen het gebeurd was. Dat waren een van de talenten die zijn ouders hadden, de verhalen weer tot leven wekken. Harry had vaak genoeg met een pijnlijke blik naar hem gekeken wanneer hij over Perkamentus zijn dood vertelde, al was zijn moeder er altijd voor zijn vader om hem weer kracht te geven om door te gaan. Uiteindelijk kwam hij boven aan en wandelde hij naar de rand en staarde zo een lange tijd naar voren. Het leek wel alsof hij de aanwezigheid van Perkamentus nog kon aanvoelen, kort wreef hij over zijn borst die al heel de dag onophoudelijk veel pijn deed, en hij had geen idee hoe het kwam. Dit was een plek van verdriet geweest, en ergens was deze plek nog steeds gevuld met dat zelfde verdriet. Maar hier was ook hoop ontstaan, en die hoop was goed geweest want die had vele van de leerlingen hier nu op deze moment het leven geschonken en deze school weer geschonken. En nu Voldemort dood was, waren ze allemaal veilig. Alhoewel er misschien ooit een nieuwe dreiging zou ontstaan maar dan zou iedereen er klaar voor zijn. Dan zou hij misschien wel in de voetsporen treden van zijn ouders, en zijn oom en tante, en de gehele Orde van vroeger. Wanneer hij achter zich voetstappen hoorde, keek de jongen loom op. Een bekend gezicht was het enigste wat hij waarnam. Een grote grijs verscheen op het gezicht van Albus.

Onderwerp: Re: Safe & Sound zo maa 18, 2012 3:47 am

De glimlach op zijn gezicht was misschien iets minder breed dan hij normaal zou moeten zijn, maar hij had zijn dag vandaag niet echt. Eerst struikelde hij over een tas die midden in de gang lag en botste tegen een ouderejaars Zwadderaar op. Griffoendors en Zwadderaars waren al vanaf de stichting van Zweinstein gezworen vijanden en dat was in de jaren niet veranderd. Teddy was nu niet echt een studienerd, maar zelfs hij wist ongeveer hoe Zweinstein ontstaan was. Niet dat het hem veel kon schelen, maar het was best nuttig in bepaalde lessen. Zonder het zelf echt te beseffen liep de jongen richting de astronomietoren. Geen idee waarom, misschien om van het uitzicht te genieten of om het feit dat er op deze toren veel gebeurd was? Hier was de grootste tovenaar allertijden om het leven gekomen en onwillekeurig liepen er een paar rillingen over zijn rug. Soms was het moeilijk om door de gangen van Zweinstein te lopen aangezien hier toch een heel deel van zijn familie, waaronder zijn ouders, waren omgekomen. Wat onwennig haalde hij zijn hand door zijn bruine haren toen hij boven aankwam. Een gedaante die wat verderop stond trok zijn aandacht en even kneep hij zijn ogen tot spleetjes om details te kunnen onderscheiden. EEn grijns spleet zijn gezicht bijna in tweeën toen hij Albus herkende. "Al, alles goed?" Nog altijd grijnzend liep hij op de jongen af en sloeg zijn armen voor zijn borst in elkaar. Even keek Teddy naar buiten en genoot even van het uitzicht. Het was geweldig om zover te kunnen kijken, dat was ook een van de redenen dat hij zich had opgegeven voor het zwerkbalteam. Dat en het feit dat het gewoon een geweldige sport was. Een paar volgels vlogen voorbij en de takken van het beukwilg sloegen wat op en neer. Waarschijnlijk was er weer een kat zo dom geweest om naar de boom toe te lopen en hem eens goed te irriteren. De boom zorgde ervoor dat een paar tranen in zijn ogen opwelden, maar die veegde hij snel weg. De beukwilg was gepland toen zijn vader hier nog op school zat en zorgde ervoor dat niemand hem zag als hij veranderde. "En gaat alles goed met je ouders?" Kort knikte hij naar de brief in Al's handen en wende zijn blik van het landschap af. Waarom zou hij nu treuren om mensen die hij nooit echt gekend heeft? Soms kwamen hun gezichten voor in zijn dromen, van de tijd dat hij nog een baby was, maar toch kon hij niet echt zeggen hoe ze juist geweest waren. Langzaam stak hij zijn handen in de zakken van zijn broek en keek Albus vragend aan.

Onderwerp: Re: Safe & Sound zo maa 18, 2012 9:39 am

Victoire verliet de bibliotheek toen ze klaar was met haar huiswerk. Dit keer had ze het in haar eentje gedaan om dat ze op de een of andere manier snel af geleid was. Victoire liep richting haar afdeling om daar haar boeken en haar cape neer te legen. Ze liep nog even naar James toe die op haar kamer lag. Ze maakte hem glimlachten wakker door hem op te pakken. Daarna liep ze al weer de gangen op.
Eenmaal daar dacht ze even naar over waar ze heen kon gaan. Eigenlijk wou ze Teddy wel weer zien. Ze ging hem gewoon zoeken. Nou ja zoeken. Ze ging gewoon wat rond dwalen en als ze hem dan toevallig zag dan had ze geluk. Het kon ook zijn dat ze hem helemaal niet tegen kwam. Die kans was best groot. Ze ging dus echt niet heel Zweinstein door. Dat zou veelte veel werk zijn. Aangezien Zweindstein groot was. En niet alleen dat het zou veelte veel tijd in nemen. Victoire keek naar James die wild lag te miauwen. Zuchtend zette ze hem op de grond en liep naar buiten. Eenmaal daar keek ze om haar heen. Hmm hier was niet dus tja ze besloot zich weer om te draaien en naar binnen te lopen. Ze sloeg een paar gangen af en raakte nog wat aan de praat met een bepaalde leerling. Daarna kwam ze uit bij de Astronomie Toren. Ze keek omhoog. Het zou best kunnen dat hij daar is. Ze besloot toch omhoog te gaan en als hij hier niet was dan bleef ze er lekker wel. Eigenlijk was dit niet echt een fijne plek. De vorige schoolhoofd is hier vermoord. Terwijl ze terug dacht aan wat ze gehoord dat gleed er een rilling door haar ruggengraat. Toen ze uiteindelijk boven was hoorde ze twee hele bekende stemmen. De ene was van Albus haar neefje die even oud was. En de andere was van Teddy. Toen ze er eenmaal was liep ze met een glimlach naar hen toe. "Hey" Sprak ze zachtjes

-Ik mag hier posten van Albus en hij is zo klein omdat ik nu ga slapen-xD

Onderwerp: Re: Safe & Sound ma maa 19, 2012 3:23 am

Teddy, een jongen die hem nauw aan het hart lag. Logisch ook, aangezien ze jongen praktisch een broer voor hem was. Hoeveel die twee soms wel niet hadden uitgestoken dat zijn ouders er werkelijk gek van werden. Maar hij mocht Teddy, en hij vond het jammer dat zijn ouders in de strijd waren omgekomen. Remus en Tonks, twee voorbeelden voor hem, en voor zowat heel de kring van mensen die hen kon herinneren uit verhalen, of werkelijk uit hun eigen leven. Geen idee op wie van de twee Teddy leek, maar qua innerlijk leek hij volgens Albus toch meer op zijn moeder. Of toch, wat hij van haar had gehoord toen zijn vader hen vertelde over hen. Tonks was de grappigste van de twee. En volgens hem had Teddy dat zelfde gevoel voor humor. ‘Hoe kan het slecht met me gaan, als ik jou hier zie rond dartelen?’ Plaagde Albus vrolijk. Teddy zorgde er op een of andere manier altijd voor dat hij zich beter voelde dan eerst, geen idee hoe dat kwam maar het was al van toen hij klein was geweest. Het ging ook werkelijk goed met hem, buiten dat hij er van baalde dat hij geen Zoeker was dit jaar van het team, iets wat toch altijd iets zou blijven wat hij wilde vervullen. ‘En hoe gaat het met jou?’ Klonk zijn stem iets serieuzer, maar er zat toch nog een speelse ondertoon in. Ergens zou hij Teddy gewoon droog een knuffel willen geven, maar Albus hield zich mooi in orde en wendde zijn blik heel even af naar het uitzicht. De beukwilg bewoog wat geïrriteerd wat hem deed lachen. Goh, eigenlijk waren er heel waarschijnlijk genoeg dingen die Teddy herinnerde aan zijn ouders, of toch een paar zaken. Kort beet hij op zijn onderlip, hij vond het niet kunnen dat de ouders van zijn broer waren weg genomen in de strijd, het was onwerkelijk dat Remus en Tonks gewoon tja gestorven waren. Toen Teddy over de brief sprak glimlachte hij even. ‘Pap vind het niet erg dat ik geen Zoeker ben geworden dit jaar. En dat ik gewoon genoeg moet trainen voor er volgend jaar bij te komen, en tja je weet hoe Ginny is. Veel te overbezorgd.’ Grijnsde hij vrolijk naar Teddy. Natuurlijk was zijn moeder overbezorgd over haar kroost en natuurlijk ook over Teddy, het was normaal voor haar om dat te doen. Heel even wreef hij over zijn slaap en merkte al gauw een volgende verschijning op. Victoire. Zijn nichtje die dezelfde leeftijd deelde als hem en Teddy. Veel sprak hij haar niet, maar wanneer hij haar uiteindelijk sprak dan was het meestal wel in goede omstandigheden. ‘Hé Victoire,’ Met een grijnsje keek hij haar aan. Eigenlijk was het best wel grappig nu ze hier alle drie stonden. Zouden zij soms ook nagedacht hebben over vroeger, of beter gezegd of zij de zelfde avonturen als hun ouders zouden meemaken? Ergens was hij er wel nieuwsgierig naar. Natuurlijk, dan kon hij dat tenminste delen met hun. 'Hoe is het met je?'

Onderwerp: Re: Safe & Sound ma maa 19, 2012 9:06 am

Vogels vlogen voorbij, met z'n tweeën of alleen. Het was mooi hoe ze soms per twee vlogen en wat met elkaar speelde. Zijn mondhoeken krulden zich om tot een brede grijns en hij scheurde zijn blik van de volgens af om Albus aan te kijken toen deze antwoorde op zijn vraag. Rond dartelen, zo zou je het wel kunnen noemen ja. Teddy liep niet, veerde meer op de bal van zijn voeten. Zwadderaars werden er soms chagarijnig van en de mensen die zijn moeder gekend hadden begonnen er dan weer mee te lachen. Blijkbaar had Tonks ook altijd zo hyperactief rondgelopen, anders dan zijn vader. Maar wat wil je ook als je elke vollemaan in een weerwolf verandert? Hijzelf zou het echt nooit aankunnen, zou na de eerste keer waarschijnlijk al gebroken zijn. Remus Lupos was echt een ware Griffoendor geweest, want in zijn ogen konden alleen die blijven voortleven zonder gek te worden en in en hoekje weg te kruipen. Nee, hij leek meer op zijn moeder op het gebied van vrolijk- en hyperheid. Zelfs nu stond hij bijna op en neer te springen terwijl hij naar woorden zocht om Albus' vraag te beantwoorden. Ja, hoe ging het met hem? Hij was moe, wilde weten hoe het geweest was in de tijd dat zijn ouders nog leefde. Eigenlijk zou hij terug in de tijd willen reizen om te zien hoe zijn ouders echt waren en dat hij het niet alleen met verhalen moest doen. "Met mij gaat ook alles goed," antwoorde hij dan maar. Alles ging ook goed, alleen de heimwee naar zijn ouders. Toen Albus begon te vertellen over de brief en het feit dat hij niet in het zwerkbalteam was geraakt, legde Teddy een hand op zijn schouders. "Volgend jaar kom je er wel in, zeker weten." Hij ging met zijn hand door de donkere haren van de jongen en bracht deze helemaal in de war. Een stem als duizende belletjes deed hem opkijken en een lichte blos verscheen op zijn wangen. Je zou denken dat hij het al gewoon was om in Victoire's buurt te zijn, maar soms bracht ze hem in verlegenheid met haar schoonheid. "Hoi." Hij stopte met Albus haar in de war te brengen en keek haar glimlachend aan.

Onderwerp: Re: Safe & Sound di maa 20, 2012 7:31 pm

Victoire glimlachte toen ze zag hoe Teddy de haren van haar neefje door elkaar schudde met zijn hand. Maar toen hij haar stem hoorde bleek hij gelijk te stoppen. Haar glimlach werd groter toen ze een lichte bloos op zijn wangen zag. Wat hield ze toch ook van die jongen. En natuurlijk van Albus. Maar dat waren andere gevoelens. Gevoelens die je voor je familie had. Maar toch ze was dol op deze twee jongens. 'Hoe is het met je?' Ze keek Albus aan en rilde even toen een windvlaag kort met haar haren speelde. "Het gaat goed, En met jullie?" Victoire keek ze een voor een aan en keek daarna om haar heen. "Niet te geloven dat hier Perkamentus vermoord is." Victoire was altijd heel nieuwsgierig geweest naar het hele verhaal. En in delen had ze het gehoord telkens meer. Misschien vonden ze haar er te jong voor. Maar zelf vond ze zich oud genoeg om alles te weten. Eerlijk gezegd hoopte ze dat zij ook zulke dingen mee maakte. Niet zo als Harry, Ron en Hermelien. Maar wel zo iets. En dan samen met Teddy en Albus. Een glimlach verscheen rond haar lippen terwijl ze hier aan dacht. Het zou vet cool zijn. Maar ook super eng. Ze zou echt niet weten wat ze moest doen als ze in de schoenen kwam te staan van die drie. Misschien zou ze gillend weg rennen. Maar misschien zou ze ook wel terug vechten. Eerlijk gezegd dacht ze de tweede. Ze was namelijk niet snel bang. Maar wie zou er nou tegen een 13 jarige meisje willen vechten, Wie dat deed was echt dom. Je wou toch niet de moord van een kind op je geweten hebben. Ach de mensen die bij hem hoorde. De naam die niet genoemd mag worden. Ook wel gewoon voldemort had wel aan hangers die met liefde kinderen pijn deden. Nou zij zou met liefde hun pijn doen. Maar dat ging toch nooit gebeuren.
Dat wist ze zeker. En als het wel ging gebeuren dan was dat dus zeker de ding wat ze ging doen.

Onderwerp: Re: Safe & Sound zo maa 25, 2012 3:38 am

Albus keek even de twee aan en grijnsde kort. Stiekem was het wel grappig eigenlijk dat de twee een soort van relatie hadden, of eerder raar, goed hij wist niet wat het was. Maar de jongen vond het eigenlijk zo heel stiekem best schattig, en natuurlijk plaagde hij Teddy er altijd mee wanneer hij maar kon. Tot grootste ergernis van hem natuurlijk, maar hij genoot er werkelijk van hem er zo mee te pesten, het lag in zijn aard om mensen die hij liefhad te plagen, zijn ouders zeiden vaak genoeg dat hij het niet mocht doen maar hij trok zich er niet veel aan. Albus was wie hij was, en daar moest iedereen genoegen mee nemen. De hand van Teddy die op zijn schouder was geplaatst voelde best wel goed eigenlijk, zijn woorden deden hem grijnzen. Natuurlijk zou hij er bij komen, als zijn vader en Teddy het zeiden was het vast wel de waarheid. Wanneer zijn broer echter zijn hand in Albus zijn haren plaatste begon de jongen meteen wat te giechelen, al schoot hij om de paar seconden een kwade blik naar hem omdat hij het niet graag had als ze dat bij hem deden. Hij stompte de jongen zacht in zijn maag en greep vervolgens zijn hand vast. Al was de fun uiteindelijk snel gedaan want door het feit dat Teddy doorhad dat Victoire er was bevroor de jongen helemaal, of zo leek het toch maar. Albus liet zijn hand maar los en deed een stap weg van Teddy. Er lag een grijns op zijn gezicht toen hij naar zowel Teddy als Victoire keek. Het werd weer tijd om eens wat te gaan uitsteken met die twee. ‘Met mij gaat het goed hoor, en waarschijnlijk gaat het met onze dartelende vriend nog beter nu jij hier bent.’ Sprak hij schaterend. Al werd hij heel snel weer serieus wanneer hij de naam Perkamentus hoorde. Onhoorbaar slikte de jongen en staarde naar de plek waar Albus naar beneden was gevallen. Albus kende het verhaal, van de andere twee wist hij het niet goed, maar hem was het in detail verteld. ‘Perkamentus was een groot man, die op een foute manier aan het einde kwam. Moge zijn ziel nog steeds over ons waken.’ Het kwam er slechts uit als gemompel, maar de twee zouden het wel kunnen verstaan waarschijnlijk. Ongewild was de dood van het schoolhoofd een deel van hem geworden toen zijn vader het in geuren en kleuren had beschreven, al zou het voor andere al zowiezo een deel van hem lijken door de vernoeming naar de gevallen tovenaar. Zijn heldere ogen gingen weer terug naar de twee. ‘Vragen jullie je nooit af of wij ook zo van die avonturen gaan mee maken als onze ouders?‘ Klonk het opeens over zijn lippen. Vragend keek hij de twee aan, zouden ze er hetzelfde over denken als hem?

Onderwerp: Re: Safe & Sound di apr 10, 2012 12:31 am

De grijns op zijn gezicht werd alleen maar groter en groter toen Albus hem wat kwade blikken toewierp. De stomp in zijn maag voelde hij amper door de aanwezigheid van Victoire en de grijns maakte plaats voor een glimlach. Kon hij er wat aan doen dat zijn hart sneller ging kloppen als het meisje voor hem verscheen? ‘Met mij gaat het goed hoor, en waarschijnlijk gaat het met onze dartelende vriend nog beter nu jij hier bent.’ Teddy scheurde zijn blik van Victoire los om Albus een zachte klap zijn schouder te geven. Natuurlijk vonden ze het grappig dat hij telkens weer rood kleurde als de blonde schoonheid in de buurt was. Hij was al blij dat deze keer alleen zijn gezicht wat rood gekleurd was en niet zijn haren of zijn ogen zoals soms wel eens gebeurde. De jongen had het Transformagiër- ding nog niet echt helemaal onder de knie, moest er nog wat meer voor oefenen. "Perkamentus verdiende het niet om te sterven, al was het wel zijn eigen keus." Harry was een meester in het vertellen van verhalen en natuurlijk was dit onderwerp er ook in voorgekomen. Alle informatie die hij had over hoe het vroeger was geweest had hij van Harry en dat waren voor het grootste deel gewoon spannende verhalen. Teddy sloeg zijn blik neer bij de gedachte aan die verhalen. Zijn ouders waren er ook in voorgekomen en werden altijd beschreven als goede vrienden en geweldige mensen. Volgens Harry had hij het grootste deel van zijn karakter van zijn moeder geërfd, alleen het serieuzere gedeelte ende kenmerken van een Griffoendor had hij van zijn vader. ‘Vragen jullie je nooit af of wij ook zo van die avonturen gaan mee maken als onze ouders?` De woorden van Albus zorgde ervoor dat Teddy terug opkeek en nadenkend op zijn wang kauwde. Het zou inderdaad wel geweldig zijn om zo'n leven te leiden, als je het verlies van vrienden en familie niet meerekende toch. Het moest vreselijk geweest zijn om mensen van wie je hield te zien sterven en niets te kunnen doen om ze te wreken. Ok, alle dooddoeners waren oftewel dood of zaten weg te rotten in Azkaban, maar dat was maar een schrale troost als je het hem vroeg. "Het moet wel cool zijn, op het zien sterven van vrienden en familie na dan." De jongen beet op zijn lip om de tranen tegen proberen te houden. Slecht onderwerp gekozen, dat laatste had hij gewoon niet moeten zeggen.

Mewh

Onderwerp: Re: Safe & Sound za apr 14, 2012 10:06 pm

Victoire glimlachte toen ze de woorden van Albus hoorde. "Pest hem niet zo." Sprak ze met een glimlach. "Wacht maar onze tijd komt ook nog om jou te pesten." Victoire keek er toch echt naar uit. Aangezien ze het best zielig vond voor Teddy. ‘Perkamentus was een groot man, die op een foute manier aan het einde kwam. Moge zijn ziel nog steeds over ons waken.’ Ze knikte bij deze woorden en draaide zich weer om naar de twee. Beide hadden ze gelijk maar het had niet mogen gebeuren. Victoire liep naar de twee toe en drukte een snelle kus op Teddy zijn wang. Ondanks dat ze toch al een tijdje wat hadden. Hebben ze nog nooit echt gezoend. Ze wist eerlijk gezegd niet eens hoe het moest. Wel had ze hem eens een kusje op zijn lippen gedrukt. Maar dat duurde echter nooit langer dan een paar seconden. En eerlijk gezegd vond ze het niet erg dat ze nog nooit echt gekust hebben. Het moest niet gedwongen zijn. Het perfecte moment kwam van zelf. ‘Vragen jullie je nooit af of wij ook zo van die avonturen gaan mee maken als onze ouders?‘ Victoire keek naar Albus en haalde haar schouders op. "Misschien." Sprak ze enkel. Geen idee hoe ze er eigenlijk op moest antwoordden. Ze kon moeilijk in de toekomst kijken. "Het moet wel cool zijn, op het zien sterven van vrienden en familie na dan." Ze keek weer naar Teddy en zag dat hij het moeilijk had. Ze wou zeggen dat hij best mocht huilen. Dat het haar niet uit maakte. En waarschijnlijk voor Albus ook niet. Maar toch besloot ze om het niet te zeggen. Aangezien Teddy toch wel wist dat hij altijd bij haar terecht kon. Dat ze het niet erg vond als hij huilde. Meeste zullen hem dan uit lachen. Dat wist ze zeker. Ze zouden hem zwak vinden. Maar voor haar zou hij altijd de zelfde Teddy blijven. Wat er ook gebeurde. Victoire streelde met haar duim de huid van zijn hand en keek hem aan. Vervolgens liet ze haar blik naar de lucht gaan en zuchtte kort. "Ondanks dat het cool zou zijn hoop ik toch op een normale school jaar." Sprak ze.