Lorcan Scamander

Naam;
Lorcan 'lijpo' Scamander

Leeftijd;
13 jaar

Familie;
Mother: Cicylia Scamander
Father: Unknow

Bloedstatus;
Volbloed

Partner;
no-one

Huisdier;
Kat genaamd Kreukel, wit met een grijze snoet een ijsblauwe ogen

Bekwaamheid;
Verzorging voor Fabeldieren, Hij weet heel goed hij hij met fabeldieren moet omgaan. Wat hen beledigd en wat hen juist paait. Welk voedsel verschillende dieren nodig hebben, enz... Eigenlijk zit het in zijn genen aangezien Newt Samander zijn overgrootvader is.

Twee Afdelingsmogelijkheden;
Ravenklauw & Huffelpuf

Reden voor keuze;
Lorcan is bij de pinken, hij denkt probleem oplossend en staat open voor vele ideeën. Hij leert graag bij en weet zich op te stellen voor zijn leerstof. Ook is hij vriendelijk en trouw, hij vindt het niet erg om hard te werken als het moet.

Vakkenpakket;
Astronomie
Toverdranken
Verzorging van Fabeldieren
Spreuken en Bezweringen
Kruidenkunde
Verweer tegen de Zwarte Kunsten
Geschiedenis van de Toverkunst
Leer der Oude Runen
Gedaanteverwisselingen
Magische Literatuur
Magische Mineralen en Edelstenen

Uiterlijk;
Lorcan heeft vuilblond haar dat altijd warrig ligt. Hij heeft saffierblauwe ogen en heeft een spits gezicht met dunne bleke lippen. Lorcan's wenkbrauwen zijn ontzettend licht. Hij is ongeveer 1.64 m groot en nogal licht gebouwd. Lorcan is lenig en soepel, ook al doet zijn lichte bouw dit niet vermoeden is hij toch gespierd. Hij draagt het liefst lichte kleur, pastelblauw, knaloranje of grasgroen het kan allemaal. Lorcan vindt het niet erg om juwelen te dragen ook al vinden andere jongens dit nogal "vrouwelijk" of "verwijfd" (wat een lelijk woord D:). Dit doet hij voornamelijk om knarlkloppertjes weg te houden.

Innerlijk;
Lorcan is een buitenbeentje, hij is dromerig en afwezig. Hij is er ten volle van overtuigd dat de kreulhoornige snotifant, de snaterende kraakbek, knarlkloppertjes, nurgels en nog veel andere wezens bestaan. Soms kan Lorcan iets zeggen, zonder enige aanleiding. Op andere momenten voert hij diepzinnige gesprekken met zijn klasgenoten diep vreemd met hun wenkbrauwen trekken. Zijn stem is dromerig en zacht. Hij weet op alle momenten kalm te blijven, hij scheld, tiert of maakt geen ruzie. Soms kan hij scherp reageren maar nooit met de bedoelingen iemand te kwetsen. Maar meestal is hij stil.

Geschiedenis;
Een stormachtige nacht in november. Een jonge vrouw vlucht met een wapperend gewaad over een verlaten weg, tussen verschillende heuvels. Een reusachtige zwarte toren rees op tussen de kale heuvels. Haar ogen werden groot. Met snelle passen liep ze naar het immense gebouw toe. Ze baande zich een weg tussen de vervallen, en vreemde voortuin die was begroeid met maretak en een soort oranje pruimen. De deur was open, zachtjes duwde ze het ding verder open. Een stoffige geur bereikte haar. Het huis was al jaren niet bewoond. Ze legde zachtjes een in stof gewikkeld ding op de vuile tafel. Zachtjes snurkte het kind.

Cicylia Scamander was een slechte heks. Ze stond bekend verschillende overvallen met geweld in de toverwereld. Tijdens en na de strijd tegen Voldemort maakte ze van de opschudding gebruik om overvallen te plegen op verschillende winkels in de Wegisweg, Zweinsveld en zelfs twee keer heeft ze goudgrijp weten te overvallen. Op een bepaald moment sprak ze een imperiusvloek uit over enkele kobolden die haar het goud gaven uit de dichts bijzijnde kluizen. Ze werd voor verschillende misdrijven gezocht. Ze had een man waarmee ze een kind kreeg: Lorcan. Op een dag werd ze achterna gezeten door schouwers maar ze wist te vluchten. Ze vluchtte naar een plek die haar veilig leek, het huis van de Leeflangs. Haar vader was jarenlang bevriend geweest met Xenofilus. En ze dacht dat hij wel dwaas genoeg zou zijn om haar in te laten wonen. Maa rtoen ze aan kwam was het huis verlaten. Cicylia besloot om er te blijven wonen. Lorcan is opgegroeid in dit huis. Zijn moeder zei bijna nooit wat tegen hem. Ze at met haar kind, stopte hem in bed las voor uit de sprookjesboeken die daar stonden en liet hem slapen. Zo ging het elke dag. Lorcan raakte langzaam aan geïntrigeerd door de dingen die hij daar vond, oude kibbelaar tijdschriften, boeken over Knarkloppertjes en Heliopaten en alle andere wezens of dingen die in het huis sporen hadden na gelaten. Zo bouwde hij stukje voor stukje het geloof en dromerige karakter op dat hem nu merkt.