A look up to the skies

Onderwerp: A look up to the skies ma maa 19, 2012 3:06 am

Albus keek vrolijk naar omhoog, de laatste tijd hing hij vaak rond bij de Astronomie toren. Zonder echt een reden te hebben, maar hij hoopte hier antwoorden te vinden op zijn dromen, ook al wist hij dat hij deze niet zou krijgen. Toch genoot hij er van elke avond hier te zitten en naar de sterren te kijken. Meestal was hij alleen, soms waren al enkele leerlingen en zelfs leraren, maar het meeste van zijn tijd bracht hij hier alleen door. Alleen vandaag had hij een kleine bezoeker mee gebracht, geflankeerd door niemand minder dan Yral, zijn witte uil was hij op pad gegaan. De uil kwam geregeld mee op zijn uitjes naar buiten, het dier had immers ook zijn beweging nodig net zoals alles en iedereen. Hoe dan ook, Yral bewoog zich weelderig naast hem, ontweek mensen en al het gene wat ze tegenkwamen. Sommige leerlingen keken hem iets of wat geïrriteerd aan omdat zijn uil mee was gevlogen met hem, maar Albus trok er zich helemaal niets van aan, zolang ze maar van hem afbleven. Wanneer hij uiteindelijk de toren had bereikt nam hij voor kort afscheid van Yral die langs een andere weg naar boven ging. Kort schudde hij zijn hoofd waardoor zijn haar meteen wat beter kwam te liggen en hij uiteindelijk begon met de trap op te gaan naar boven. Benieuwd wie hij vandaag zou aantreffen daar, benieuwd naar wat de sterren hem zouden vertellen. Voor even hield hij halt, ongeveer midden op de trap en staarde naar beneden naar de plek waar eens zijn vader had gestaan om te zien hoe de grootste tovenaar in de geschiedenis ten onder ging. Een koele rilling schoot over zijn rug heen, waarna hij al snel weer verder ging, hij ging niet te lang stilstaan bij het verleden, al was deze plek, net zoals ongeveer heel Zweinstein een historisch punt in de tovenaarsoorlog geweest. Het getik van zijn eigen schoenen begon hem naar mate te irriteren, maar hij hield zijn schoenen wel aan, voor de hygiëne ofzo. Wanneer hij op het platform terecht kwam keek hij vanuit de opening naar de hemel, de sterren pronkten vrolijk aan de hemel, terwijl de maan het Verboden bos in een geheimzinnige gloed leek te zetten. Yral kwam al snel binnen vliegen en zette zich op de stenen rand. Voorzichtig schuifelde de jongen er naar toe en zette zich naast zijn trouwe kompaan neer op de rand, goed uitkijkend dat hij niet zou vallen. Met zijn vinger streek Albus voorzichtig over het hoofd van de sneeuwuil, waarbij deze hem met een scheve kop aan keek. ‘Denk je dat het ooit word zoals toen?’ Fluisterde hij zachtjes naar het dier toe. Met ‘toen’ duidde hij op de oorlog, de avonturen die zijn vader, zijn familie, had meegemaakt.

Onderwerp: Re: A look up to the skies di maa 20, 2012 7:59 am

x SCARLETT x
Every way
Every day
I keep on watching

Sterren stonden hoog aan de hemel, het duisternis leek zoals gewoonlijk de avond weer te overheersen. Een lange dag vol lessen en huiswerk was weer voorbij, wat morgen zoals gewoonlijk weer van start zou gaan. Ondanks het best late tijdstip liepen er nog aardig veel leerlingen rond in de gangen, iets wat haar irriteerde. Dan kreeg ze weer een kooi van een uil tegen haar been geslingerd, om vervolgens weer een duw van iemand anders te krijgen. "Argh!" siste ze geheid wanneer een nieuw iemand langs haar probeerde te wurmen. Ze had haast; ze moest namelijk naar de Astronomie Toren, nu het nog kon. Als het dadelijk te laat was was het haast zeker dat Vilder overal rondsloop om leerlingen te betrappen. Normaal had het haar niet uitgemaakt, maar dat kon ze er nu echt niet bij hebben. En daarbij kwam dat er op dit tijdstip waarschijnlijk nog een leraar of lerares in het lokaal te vinden was, ze moest er immers naar binnen toe. Ze was vergeten bij de les van vandaag haar veer mee te nemen. Nogal onhandig, omdat er nog aardig wat huiswerk op de planning stond. Dit zorgde alweer voor een akelige zucht - dat betekende namelijk dat ze vanavond nog drie perkamenten vol moest schrijven over enkele toverdranken.
Scarlett begon de trappen op te lopen, bij elke stap weerklonken er eindeloze weergalmingen van haar hakken. Ook dit geluid irriteerde haar. Door de les vanmiddag waar ze wat ruzie kreeg met enkele Griffoendors was ze de hele dag al opgefokt. Ze was normaal gesproken ook in een geïrriteerde stemming, het was een dagelijks iets, maar deze keer was de lont echt kort. Ze sloeg af, maakte daarbij een scherpe bocht waardoor haar rode haren over haar rechterschouder vielen. De deur van het lokaal aan de top van de trappen stond nog open en vanuit de kier van de deur kon ze zien dat het leeg was. De leraar of lerares die daar bezig was geweest was vast even naar beneden gegaan, of iets dergelijks. Het maakte ook niets uit, zij had in elk geval haar veer terug. Ze liep naar binnen en had haar veer al snel te pakken, die nog op de tafel lag. Schijnbaar hadden zij als laatste les in het lokaal gehad, anders had het nu niet meer zo netjes op zijn plaats gelegen. Ze draaide zich weer om, stapte naar buiten en sloot de deur achter haar. Zo merkte ze platformpje op die als een soort balkon diende en waarvan je naar beneden kon kijken en een medogeloos uitzicht had. Er stond een jongen, die ze vaag herkende zo van de zijkant. Hij zat er met z'n uil en hoorde hem wat fluisteren. "Denk je dat het ooit word zoals toen?" hoorde ze de stem zachtjes. Nu wist ze het zeker; de zoon van Harry Potter. Ze onderdrukte een misleidend grinnikje en liep wat naar voren. Haar hakken hadden haar al kunnen veraden, maar voor de rest zei ze nog geen woord. Ze stopte enkele meters achter de jongen en een grijnsje die een ietwat kille uitstraling had vormde zich op haar gezicht. Haar tanden die hierdoor lichtjes ontbloot waren weerspiegelde met het maanlicht. "Arme jongen toch." zei ze enkel, haar stem poesliefjes.

Onderwerp: Re: A look up to the skies za maa 24, 2012 11:48 am

Net voordat ze de leerlingenkamer van Griffoendor binnenstapte, had ze nog heel even omgekeken. Zag ze nou net een jongen voorbij schieten, of werd ze gek? Hoofdschuddend stapte ze naar binnen, waarna de deur met een lichte klap dichtviel. Het was vast niets, ze had veel te veel les gehad vandaag. Zoveel informatie wat in haar jonge bolletje opgeslagen was, ze was toe aan rust. Toch kon die gedachte haar niet met rust laten en had ze de neiging om hem achterna te gaan. Al had ze geen idee waar hij naartoe kon zijn gegaan.
Bovendien was het al laat, ze zou niet zomaar onbenullig door de gangen moeten dwalen. Straks werd ze nog eens gepakt door Vilder en had ze de poppen wel aan het dansen. Ha. Grappige uitdrukking, iets wat ze opgestoken had van haar ouders. Iets wat vele kinderen hier niet kenden. Lichtelijk verdwenen in haar gedachten liep ze door naar het grote prikbord, starend naar de lijsten die er hingen. Scannend liet ze haar ogen erover heen rollen, al sloeg ze weinig op. Oude herinneringen dwaalden door haar hoofd heen, wat ze maar moeilijk los kon laten. 'Hey Melody? Is dat niet jou kat?' Ietwat wazig keek ze om, knipperde een aantal keer en zag toen een jongen staan die naar een stoel wenkte. Nog net zag ze haar kat wegschieten van de stoel af, volgde een klein veldmuisje die waarschijnlijk wel hier van een leerling zou zijn. Maar zonder om te kijken naar een enig kind van wie het zou zijn, volgde ze met haar ogen de snelle beesten. Een enkele keer voelde ze de zachte vacht van haar huisdier langs haar benen strijken en wanneer ze vliegensvlug de deur verlieten toen er een leerling binnen was gekomen, besloot ze er achterna te gaan. Hoewel het niet slim was en de trappenhal vrijwel verlaten eruit zag, moest en zou ze haar poesje vangen, voordat er problemen zouden komen. Heel snel zag ze haar beest nog enkele trappen verder omhoog schieten en rende ze in paniek vlug achter haar aan. Voordat ze het wist had ze Grimmy gevolgd tot aan de anatomie toren en net wanneer ze de laatste trede opvloog, greep ze haar aan haar achterzijde beet. Meteen tilde ze haar op en nam haar flink beet in haar armen.
Het muisje waar haar kat achteraan had gezeten, verdween nog net in de kleding van de roodharige die er stond. Stilletjes betrad ze dan ook de laatste tree en kwam rustig aangelopen tot aan de jongen die ongeveer even groot als haar was. Ze waren in ieder geval samen kleiner dan de meid die er stond. Zij was duidelijk niet van hun afdeling en eerlijk gezegd kreeg ze de rillingen van haar poeslieve stem. ''Waarom dat?'' Vroeg ze op een verbaasde toon terug, keek even van de roodharige meid naar de jongen bij wie ze stond en ging zo heel even heen en weer. Benieuwd van wie ze al eerste antwoord zou krijgen. Stilte heerste. Of toch niet. Grimmy blies hard naar het meisje, waarschijnlijk had ze door waar haar prooi was gebleven en van schrik had Melody haar huisdier bijna laten ontsnappen.

Onderwerp: Re: A look up to the skies zo maa 25, 2012 1:01 am

Met zijn ogen nog steeds gericht op Yral bleef hij waar hij was. In de tuinen rondom het kasteel was het stil, logisch ook iedereen was op dit uur oftewel in de grote zaal of in hun leerlingenkamers, al waren er natuurlijk ook wel leerlingen die zo slim of dom, moest je zelf weten, waren om buiten rond te hangen of in de gangen van het kasteel. Maar tot nu toe had hij nog niemand gezien, dus daar had hij geluk in. Al zou hij natuurlijk ook el gezelschap willen buiten de witte uil maar goed. Met in zijn gedachten nog steeds de vraag die hij net openlijk had gesteld aan zijn uil bleef de jongen nog een tijd zitten. Zijn ogen reikte even naar de hemel, waar hij meteen een paar sterrenbeelden spotte. Waaronder natuurlijk het zijne viel, maar ook nog verscheidene anderen, daar stond het geschreven zijn toekomst, welke plannen de wereld met hem had, wat hij ging mee maken. Maar dat waren zaken die hij niet kon zien of voorspellen, wat hij uitermate stom vond maar goed. Wanneer er een aanhoudend geluid van hakken klonk fronste hij eventjes, de jongen draaide zich meteen om naar haar. Juist, een zwadderaar, niet het gezelschap dat hij verwacht had maar goed. De manier waarop ze naar hem lachte bezorgde hem rillingen, maar hij liet niets van angst aan haar zien, dat was het niet waard. Hij wist wel wie ze was. Scarlett, een vriendin van Belinda of zo leek het voor hem toch. In tegenstelling tot vele andere, eens geen familie van hem. De woorden die over haar lippen kwamen deden hem even nadenken over wat ze het kon hebben. Oftewel duidde ze op het feit dat hij een Griffoendor was, of op het feit dat hij de zoon was van Harry. Heel waarschijnlijk zou ze het zelfs over beiden hebben, maar veel kon het hem niet schelen. Dat was een van die meiden die gewoon altijd we iets vonden om de ander een steek mee te geven of wat dan ook. Maar als het meisje nu werkelijk dacht dat hij zich gewoon zou laten doen, alleen omdat zij groter was dan hem, dan had ze het goed mis.
Voor hij een reactie kon geven kwam er een meisje aangelopen, vaag herkende hij haar van zijn afdeling maar een naam kon hij er niet meer op geven. Albus bracht zijn hand omhoog en zo vloog Yral ook meteen weg, die zou later nog wel eens langskomen. Kort bleef zijn blik rustte op het meisje dat net iets kleiner was als hijzelf. Wat deed ze hier nog zo laat? Strak keek hij weer naar het meisje van Zwadderich. ‘Dus ik ben een arme jongen? Wat moet ik dan van jouw zeggen? Met je miezerige grijns?’ Wanneer de kat die het meisje van zijn afdeling echter blaasde naar haar krulde zijn lippen om tot een grijns. ‘De kat mag je zelf al niet, dus ik zou eerder moeten zeggen arm meisje.’ Zijn stem klonk toonloos, bijna ijzig koud. Albus zette een stap naar voren, zodat het jongste meisje achter hem kwam te staan. De jongen tastte naar zijn toverstok die in zijn gewaad zat, als het zou uitdraaien op spreuken gebruiken zou het oudere meisje in het voordeel zijn, maar hij zou er al zeker van zijn dat er niemand van zijn afdeling buiten zichzelf geschaad zou worden.

Onderwerp: Re: A look up to the skies za maa 31, 2012 11:08 am

Iedereen kon vandaag de vinkentering van haar krijgen, ze had haar dag niet vandaag. Vooral niet toen ze zo nodig strafwerk had gekregen bij Gedaanteverwisselingen. Stom vak dan ook. Kon zij er wat aan doen dat haar muis in de fik vloog, in plaats ervan dat die in een achterlijk vliegende beker zou veranderen. Ze vervloekte zichzelf, vervloekte de jongens die achter haar hadden gezeten die haar continue dan ook afleidden van haar werk vandaan. Vervolgens kreeg zij er ook nog eens de schuld van. Dat ze haar huiswerk niet had gedaan. Het boeide haar ook weinig, ze had betere dingen te doen dan dat.
Met een zucht en rollende ogen sloeg ze de deur van een geheime gang achter zich dicht. Een schilderij schold nog naar haar, maar die gaf ze de kans er niet voor. Meteen gleed het stoffen doek ervoor nadat ze links en rechts had gekeken of de gang wel degelijk verlaten was. Gezien de tijd was dat wel logisch. Al moest ze evengoed uitkijken voor Vilder, ze had geen zin in gedonder van die oude man. ''Nox.'' Fluisterde ze ze, er was genoeg licht in de gang hier. Het tegenovergestelde van de geheime gang waar ze net gelopen had. Vlugjes haalde ze een hand door haar bruine, krullerige haren heen en liet die terug op haar rug heen en weer wiegen.
Ze bereikte al gauw de weg naar de trappenhal en liet haar blik daar schuw overheen vallen, of er leerlingen waren die ze herkende. Het was niet druk, maar genoeg leerlingen waar ze onopvallend zich in kon voegen van Zwadderich. Hoewel ze wist het verstandig was om naar de leerlingenkamer te gaan en daar huiswerk te maken, zag ze er tegenop om die medeleerlingen waar ze een ruzie mee had gehad van laatst aan te treffen en daar doelloos staan te vechten. Ze wist niet eens of Scarlett er zou zijn, al kon ze het wel gemakkelijk zonder haar af. Vol zelfspot keek ze even geïnteresseerd naar haar bloedrood gelakte nagels, dat die veel boeiender waren dan de leerlingen van Huffelpuf die haar voorbij liepen, en bedacht zich toen waar de roodharige meid ook alweer zou uithangen. Haar vriendin had het over iets gehad van een veer ophalen in het lokaal van de Astronomie toren. Hm. Moeilijk om die verleiding te weerstaan, dan konden ze gelijk even wat meer bijpraten gezien er geen enkele leerling te bekennen zou zijn.
Het duurde niet lang voordat ze de trap naar de toren bereikt had en sloop die stilletjes op, zelfs het geluid van de achterkant van haar gewaad dat over de treden schoof was niet te horen. Ietwat vermoeiend liep ze op de ballen van haar voeten, om haar hakken niet te laten weerklinken in de stilte die er heerste. Alhoewel, stilte? Hoorde ze daar nu een jongensstem die het had over een kat en een arm meisje? Binnen enkele seconden kwam de toren in zicht, liep ze sierlijk door de deurpost waarbij ze haar hakken wel arrogant liet klinken. Haar blik was heel even, een enkele seconde, op de twee jongere kinderen gevallen. Duidelijk twee Griffoendors. Hoe durfden ze haar schatje lastig te vallen. Alsof ze niet bestonden heupwiegde ze naar Scarlett toe en schoof een plukje rood haar achter haar oor. Zo kwam haar wang in zicht en drukte ze er een zacht, maar vol kusje op. Hierna vertrok de liefzalige blik uit haar ogen vandaan en keken ze moordlustig naar de twee jongere kindjes. ''Oprotten kleuters.'' Zei ze ijzingwekkend koud en trok daarna haar linker wenkbrauw op. Ze konden maar beter voort maken, voordat ze gevaarlijk werd.

Onderwerp: Re: A look up to the skies ma apr 02, 2012 7:48 am

x SCARLETT x
If you be the one to
Cut me
I'll bleed forever

Het idee alleen al dat ze hem met enkel alleen wat woorden uitdaagde om het zo maar te zeggen deed haar humeur al opvrolijken. Niet opvrolijken als de anderen die hier woonden en naar school gingen, meer het vrolijk zijn op die gluiperige manier van d'r. Een klein guur windje stroomde langs het open soort balkonnetje waar zij zich nu iets achter bevond, waar de jongen juist op stond. Het deed haar gewaad iets opwaaien, die openhing, en waaronder zoals gewoonlijk een ander jurkje te vinden was. Zonder wat stijl toe te passen aan het afschuwelijke gewaad en dan de deur uit gaan, was voor haar een echte no go. Het was echter niet koud op dit late tijdstip. Ondanks dat het herfst was leken de temperaturen 's avonds hoger te zijn dan 's middags, op de één of andere manier.
Er weerklonken enkele nieuwe stemmen, en toen ze even snel achterom keek over haar schouder zag ze wat leeftijdsgenoten in rode gewaden rondhuppelen. Hoe kon het in vredesnaam zo druk zijn hier nog, zo laat? Haar katachtige ogen wierpen zich weer tot de jongen die nog steeds met zijn rug naar haar toe stond, en nog niet had geantwoord. Nog steeds stond het zelf ingetogen grijnsje rond haar rode lippen. Ze had het niet gehoord - het meisje droeg zoals de meeste anderen hier vast iets van gympen of wat dan ook - maar door de wind die ze opeens achter haar voelde wist ze dat er nieuw gezelschap was.
''Waarom dat?'' Toen ze de onbekende stem hoorde draaide ze zich om. Ze trok haar wenkbrauw wat argwanend op toen ze haar bekroonde tot Griffoendor-trutje. Echt, dit meisje was echt het hoogtepunt van alle lachwekkende Griffoendor-leerlingen. Een schattig gezichtje, het onschuld straalde er letterlijk vanaf. En die kat van d'r, waarmee ze mee rondhuppelde maakte het alleen maar grappiger. Het liefste zou ze het uitschateren bij het zien van het stomme zo ongeveer twaalfjarige kind, omdat ze werkelijk zó ontzettend lachwekkend was. Voor haar dan. Het pluizige poezending was blijkbaar achter een rat aangegaan, die zich vervolgens vlak bij haar nestelde. Ze gaf het grijze ding driftig een schopje, zodat het wat verschrikt wegrende.
"Lieve, lieve schat. Laten we ons allebei met onze eigen zaken bemoeien, niet?" zei ze, alweer op die schattige en haast slijmerige toon.
Toen Scarlett opzij keek merkte ze dat de jongen zich ook in beweging had gebracht. Wat hij zei deed haar wat schattig maar tegelijkertijd toch vol haat gevuld grinniken. "Wat je over mij moet zeggen? Ach, wat je wilt hoor." merkte ze op richting de naar haar mening akelige zoon van de zogenaamd geweldige Harry Potter. Laat haar niet lachen. De grijze kat van het meisje blies gemeen naar haar, iets waarvoor ze het ding het liefst van het gebouw naar beneden wilde smijten. Niet zozeer dat het haar iets kon schelen dat het dier blijkbaar een hekel aan haar had, maar ze had gewoon een hekel aan ze. "Denk je überhaupt dat het me ook maar ièts kan schelen dat dat vervloekte rotbeest mij zo te zien haat, of iets dergelijks? Nee dus."
Dit keer was de nieuwste nieuwkomer wel te verwachten. Hakken tikten door de gangen - deden eigenlijk al verraden wie eraan zat te komen. Heerlijk, als Belinda ook kon genieten van deze twee nietsnutten. Ze wist dat ze er precies hetzelfde als haar over zou denken, ze ook lachwekkend vinden. Ach, op dat opzicht waren ze gewoon precies hetzelfde. Ze glimlachte liefjes naar haar vriendin, die plaats naast haar nam en een kus op haar wang drukte. "Hé lieffie." begroette ze haar, knipoogde wat subtiel en haast schattig naar Belinda. Wat Belinda mee te delen had aan de andere twee, deden haar grijnzen. Ze wist wel hoe ze uit kon vallen als ze gevaarlijk werd. Het was ze geraden ook.

Onderwerp: Re: A look up to the skies zo apr 15, 2012 7:28 am

Gauw genoeg had ze de grip op haar huisdier weer terug en hield haar nu veel beter in haar armen geklemd, zodat het geen onverwachte bewegingen zou maken. Voorzichtig en zachtjes, alsof het breekbaar was, streelde ze haar over haar kopje heen en voelde haar spinnen. Hierdoor ontstond er een kleine glimlach op haar gezicht, het was af en toe zo'n onnozel huisdier. Maar toch erg grappig. Een stem klonk, waardoor ze haar blik op het enige andere meisje richtte en haar met een ietsje schuingedraaid hoofd aankeek. Nieuwsgierig naar wat ze te zeggen had. Dezelfde glimlach stond er nog steeds op, het maakte haar niet veel uit wat het roodharige meisje zei. Of eigenlijk meid, ze was toch wel ouder dan haar. ''Dan zou ik wel eerst willen weten wat er aan de hand is, dan zie ik wel verder.'' Reageerde ze op een normale toon terug naar het kind van Zwadderich. Hoewel ze zich nog wel relaxt voordeed, was ze toch wel wat bang van binnen. Wie wist hoe erg ze dit niet zou pikken en misschien wel helemaal wild zou worden. Niet alleen vanwege haar uiterlijk, maar ook gezien haar afdeling was ze schrikwekkend. Melody slikte, hoorde daarna de woorden van de jongen aan en merkte hoe haar zelfvertrouwen alweer ietsje omhoog krikte. En het feit dat hij over haar kat praatte die haar zelfs al niet mocht, deed haar goed.
Vervolgens dat hij voor haar ging staan deed haar heel even omlaag kijken en ze voelde hoe haar warmen gingen gloeien. Voelde ze zich nu gevleid? Zoveel stelde het niet eens voor, maar schattig was het zeker wel van hem. Vooral lief. De alweer bredere glimlach was niet van haar gezicht af te slaan. Totdat de roodharige meid begon te praten, toen merkte ze hoe haar kat stopte met spinnen en zich ook meer focuste op de omgeving. Melody stopte dan ook met het kriebelen van haar schatje en keek omhoog, net voorbij de jongen en zocht naar de meid haar ogen. Toch hield ze braaf haar mond, wist geen woorden te vormen in haar hoofd. Al had ze misschien wat willen zeggen, de kans kreeg ze er niet voor. Net wanneer dat mogelijk kon zijn nadat de meid uitgepraat was, klonken er tikkende hakken op de trap en merkte ze dat er iemand bij gekomen was. Nog iemand van Zwadderich als ze het zo hoorde, anders zouden ze elkaar waarschijnlijk niet zo begroeten. Fijn. Hun tweeën waren natuurlijk veel professioneler, hadden meer ervaring en waren bovendien nog ouder dan hen. Ze wist niet wat te doen, behalve misschien een kleine kans te maken om ze weg te laten gaan door enkel woorden. Maar dat had waarschijnlijk niet heel veel zin. Toch waagde ze een poging wanneer ze de brunette haar onaardige woorden hoorde en zette een kleine stap naar links, zodat ze wat meer in het zicht kwam. ''Ga zelf weg, jullie hebben hier niets te zoeken.'' Zeker wist ze het natuurlijk niet, maar ze wou liever met de jongen alleen zijn dan met hen erbij.