Wandering around~

Onderwerp: Wandering around~ di maa 27, 2012 8:36 am

{David Smith}

Met zijn lange bruine jas wapperend achter zich liep de lange, magere man door het verboden bos heen. Hij had geen besef van tijd, buiten de half volle maan die boven hem hing. Hij had ook geen tijd nodig, alleen wat tijd voor zichzelf. De bomen, de mysterieuze mist, het gaf hem rust. Op een vreemde manier. Hier was iedereen een vreemdeling, dus viel hij hier niet op.
Zijn rode All Stars lieten takjes breken onder zijn toch al niet zo zware gewicht, maar ze braken wel. Zijn toverstaf zat veilig opgeborgen in zijn binnenzak, maar binnen een tel kon hij alert zijn en je een vervloeking opleggen.
Diep in gedachten verzonken liep de man verder, met een half oor luisterend naar de vage geluiden om hem heen. Af en toe schopte hij een steentje weg, maar had verder geen aandacht voor zijn omgeving.
Als een geest zwierf hij daar rond, zonder doel. Zoekend naar iets wat hij toch niet kon vinden. Zijn lange jas sleepte over de grond, net iets boven zijn enkels, af en toe opwaaiend als de wind hem tegemoet kwam.

Opeens stond hij stil, in het midden van het bos, aan een meer waar het vredig uit zag. Hij hurkte neer en liet zijn lange smalle vingers over het water glijden. Het was hier koud, een snijdende wind ging door zijn kledij heen. De man huiverde en slaakte een zucht voordat hij overeind kwam en zich omdraaide.
Met een zwaai trok hij zijn staf en mompelde; "Lumos." Een glimlach kwam op zijn gezicht. "Eigenlijk zou ik punten moeten aftrekken voor het hier zijn, dat weet je, toch?" sprak hij daarna kalm.

[Vreemde post, het liefst een leerling (:]

Onderwerp: Re: Wandering around~ wo maa 28, 2012 3:27 am

Ze had een vrije avond en hoefde geen wacht te lopen, maar na alle verwarring van de afgelopen dagen had ze behoefte aan een avondje buiten lopen. Ze had haar badge in haar zak zitten, maar liep wel in gewone kleding. Gewoon een spijkerbroek en een zwadderich trui, en natuurlijk een paar donker groene All - Stars eronder. En in Roemenië had ze alle tijd en ruimte om te oefenen, maar op het kasteel moest ze op haar hoede zijn. Ze had het al onder de knie, maar kon het nog niet zo goed controleren. Lyra wilde meer besef krijgen als ze in een wolven lichaam zat, en daarvoor moest ze zoveel mogelijk veranderen. Als ze avonddienst had als Klassenoudste had kon ze meestal niet naar buiten. Aangezien ze anders moest verklaren waren ze daar wilde zoeken. Haar toverstok zat in de buidel van haar trui en haar schoenen maakten een beetje geluid door het grind pad dat van school het terrein opliep. Het was een half volle maan, ze wist nog dat de ellende dan al voor haar vader begon, elke keer als de maan cyclus begon. En toch was het iets waar Lyra grote fascinatie voor opbracht, ze kon uren naar de maan en sterren staren.

Ze was dieper het bos in getrokken, waar het aanzienlijk minder licht was, haar ademhaling was rustig en ze liep rustig door. Ze maakten weinig geluid, ze wilde nog wat dieper het bos in zodat de kans dat ze iemand tegen kwam steeds kleiner werd. En net toen ze het water in het bos naderde bleef ze stil staan. Ze zag een gedaante overeind komen en zuchten, Lyra kneep haar ogen tot spleetjes om te zien wie er zo gestoord was om 's avonds in het bos rond te lopen. Ze kende het figuur niet, en deed een stap dichterbij, opeens begon de punt van de man zijn toverstok te gloeien, de spreuk Lumos moest zijn gebruikt. Hij zei dat hij punten af moest trekken door haar aanwezigheid hier. Ze had nog geen gezicht gezien 'Er moet toch iemand kijken of er geen leerlingen ronddwalen in het bos, ik kom hier al langer dan u denkt. Ik ken het bos als mijn broekzak.' beet ze hem toe. Toen de man zich omdraaide voelde ze een kilte die tot in het merg in haar botten doordrong. Dat gezicht, ze had het twee keer in haar hele leven gezien maar het had haar nog achtervolgd in nachtmerries. Het gezicht dat bij een dooddoener pasten, een van de meest gluiperige die je, je maar kon bedenken. Lyra deed een stap achteruit en voelde hoe haar kleding plaats maakten voor een sneeuwwitte vacht, ze kreeg puntoren, een mooi gebit met scherpe tanden, bruine ogen met een ijsblauwe gloed erin. Haar vacht stond uit en ze liet met een grommend geluid haar tanden zien, haar staart hoog geheven. Ze was als de dood geweest voor die man, die ze vanaf een afstandje toen had gezien. Het was de man die Dwaaloog had ontvoerd, en zich had voorgedaan als hem. Maar hoe kon het.. Hoe kon die man hier in het Verboden Bos staan, hij hoorde in Azkaban, en waarom was hij niks veranderd?

Onderwerp: Re: Wandering around~ wo maa 28, 2012 3:41 am

{David Smith}

Het was maar een leerlinge. Maar niet zo maar een, de klassenoudste van Zwadderich. Zijn bruine ogen gleden even over haar lichaam heen, voordat hij haar stem hoorde. 'Er moet toch iemand kijken of er geen leerlingen ronddwalen in het bos, ik kom hier al langer dan u denkt. Ik ken het bos als mijn broekzak.' Het klonk niet bepaald vriendelijk. Maar dat had hij kunnen verwachten. Zelfs voor een afdelingshoofd en docent hadden de meeste Zwadderaars geen respect meer. Bespottelijk zo vond hij zelf.
Opeens leek er iets te veranderen in de ogen van het meisje. Ze stapte achteruit en David dacht een glimp van angst te zien. Aandacht bleef hij luisteren, maar er klonk niets achter hem. Dan was er maar een ding dat haar angst had kunnen aanwakkeren; híj.
Toen ze voor zijn ogen opeens in een witte wolf veranderde, voelde zijn bloed als ijs. Hij deed een stap achteruit en deed zijn handen in de lucht naast zijn oren. Fijn. Dit had hij weer aan zijn broek hangen, een faunaat die hem niet mocht. En voor wat? Omdat hij een Ravenklauw was? Omdat hij misschien toch iets té diep in het bos was gegaan? Nee, dat kon het niet zijn. Dat zeker niet. Maar wat dan wel?
Voorzichtig zetten hij nog een paar stappen achteruit, totdat hij merkte dat de broekspijpen van zijn blauwe pak nat begonnen te worden. Fijn, nu zat hij ingesloten tussen een meer en een witte wolf. Dat kon er ook nog wel bij.

Zonder zijn bruine ogen van de wolf af te richten, liet hij zijn handen zakken en dimde het licht van zijn toverstok. Hij wist dat het voor de sterke wolvenogen geen enkel nut had, maar hij moest tenminste iets proberen. Eventjes liet hij zijn ogen aan het donker wennen. Toen er langzaamaan schimmen begonnen te ontstaan, deed David nog een stap achteruit. Ditmaal niet in het water, terwijl hij zijn ogen had laten wennen, had hij een pad gevormd van ijs over het meer heen. "Allons-y*," mompelde hij zacht in het Frans, voordat hij zich omdraaide en het op een lopen zetten.

[Allons-y = Let's go xd]

Onderwerp: Re: Wandering around~ zo apr 01, 2012 10:27 am

De wereld klopten van geen kant, deze crimineel zou al lang rond de zestig moeten zijn.. Want hij was al oud in haar jeugd, die van zo'n twintig jaar terug wel te verstaan, al waren haar afgelopen jaar ook nog onderdeel van haar jeugd. Waarom was hij hier in dit bos, waarom was hij in haar bos?! Haar hartslag werd sneller, en er kwam adrenaline vrij in haar bloedstroom. Haar spieren spande zich aan, en ze zag hem achteruit lopen maar hij was eerst vergeten dat een deel van het Zwarte Meer achter hem lag. Hij was niet slim, hoe had die gast ooit Dwaaloog kunnen vangen? Ze zag hoe het licht doofden, maar haar ogen hadden misschien maar een paar seconden nodig gehad om alles weer goed te zien. Ze zag zijn lippen bewegen, en hoorde water krakend van fase veranderen. Haar ogen gingen naar het water, en ze zag hoe het vaster werd. De man die ze aanzag voor Barto Krenck Junior draaide zich razendsnel om ze hoorde hem zacht 'Allons-y.' zeggen en hij zetten het op een lopen. Mooi niet, dacht Lyra had had ze geen idee wat hij daarjuist had gezegd, hij rende weg voor haar. Lyra zetten zich met haar achterpoten af tegen de grond en stoof vooruit, ze zag wat bladeren achter haar opwaaien door de plotselinge lucht verplaatsing die Lyra veroorzaakten. Ze renden rechtstreeks het pad van ijs op waar de man nog maar een meter ver op was. Haar nagels maakten krassen in het ijs en ze sprong de man tegen het ijs aan.

Door de klap schoof de man een stukje verder, hier zou ze beter zich hebben op hem.. Lyra liep grommend naar de man toe, en haar gedaante veranderden weer naar haar mensenvorm. Haar toverstok gericht op de liggende man op het ijs 'Je had al lang weggerot moeten zijn in de krotten van Azkaban.' zei ze, 'Maar geen zorgen, ik zal je weer terug laten sturen.' Na nog een paar stappen stond ze half boven de man. Haar bruine ogen kil en meedogenloos, maar door het heldere maanlicht dat hier een betere blik gaf op alles werden haar ogen groot. 'Professor Smith?' stootte ze uit. Verbijsterd liet ze haar toverstok zakken tot haar arm langs haar zij hing. 'U.. maar hoe kan u hier zijn, terwijl ik net.. hem achterna zat..' bracht ze uit. Ze keek achterom maar zag Junior nergens, had ze zich het verbeeld? Was ze haar leraar achter na gegaan, terwijl bij helder licht Smith niet op Krenck leek.

[Sorry dat hij kort is]

Onderwerp: Re: Wandering around~ ma apr 02, 2012 7:36 am

{David Smith}

_{Zijn All Stars gleden bijna uit over het ijs, maar op de zachte sponzige grond had hij gelukkig meer grip. Zo snel als zijn lange benen hem konden dragen rende hij door het bos heen. Een lange voorsprong zou hij waarschijnlijk niet hebben, aangezien er een wolf achter hem aan zat. Die kon hij niet zo snel van zich afschudden, dat wist hij ook wel. Het duurde dan ook niet lang voordat hij achterpoten in zijn rug voelde en met een verbaasde kreet kwam hij met zijn gezicht in de bladeren terecht. Half kokhalzend kwam hij overeind en spuwde een mond vol bladeren uit. "Yuk, oké, dat is goor," mompelde hij, terwijl hij zichzelf een half slag draaide.
David lag nu op zijn rug, terwijl er een toverstok tussen zijn ogen werd gepland. Zijn bruine ogen gleden over de toverstok heen, richting de hand die hem vast hielt. Verder naar boven toe vond hij de ogen van het meisje. 'Je had al lang weggerot moeten zijn in de krotten van Azkaban.' Een frons verscheen op David's voorhoofd, terwijl hij zichzelf overeind werkte en op zijn ellebogen leunde. 'Je had al lang weggerot moeten zijn in de krotten van Azkaban.' Lyra was dichterbij gekomen en stond nu letterlijk tussen zijn benen in. Haar bruine ogen stonden kill, terwijl zijn eigen ogen eerder raadselachtig stonden. Waar had ze het in godsnaam over? Hij had niets misdaan, nooit, never, nada. Waar maakte ze dan zo'n scene over? Ja oké, hij had bijna een dreuzel aangevallen omdat ze hem ontzettend irriteerde, maar meer was er nooit gebeurd.
Het maanlicht verblinde hem bijna. Hij kneep zijn ogen dicht en hoorde opeens de ademhaling van Lyra veranderen. "Professor Smith?" werd er gestameld. Eindelijk, herkenning. "U.. maar hoe kan u hier zijn, terwijl ik net.. hem achterna zat.." Dit werd hem allemaal wat te raadsel achtig. David stond op, klopte de bladeren van zijn blauwe pak af en controleerde of zijn stok nog heel was. Gelukkig wel, mooi zo.
Voorzichtig liep hij op Lyra af, om haar niet nog een keer af te schrikken. "Niet bang zijn, ik doe je niets," zei hij met een warme stem. Hij pakte haar gezicht vast, legde zijn wijsvingers op haar slapen. "Kijk me eens aan," zei hij zachtjes. Kalm zochten zijn bruine ogen die van haar, zijn ademhaling daalde en hij speurde haar gedachten af naar enig teken van spreuken.
Opeens deed hij zijn ogen weer open en verbrak hij het contact. "Geen sporen van de imperius-vloek, ze handelde dus uit zichzelf," mompelde hij, terwijl hij zich omdraaide en har de rug toe keerde. Langzaam draaide hij zich weer om en keek Lyra even vreemde aan. "Je zag me voor iemand anders aan, klopt dat? Mag ik vragen voor wie precies?"}

Onderwerp: Re: Wandering around~ ma apr 02, 2012 8:18 am

Wat was er gebeurd, waar was die kwast gebleven, het kon niet waar zijn. Als dit echt waar was zou ze iemand nog een keer vermoorden. Haar herinneringen waren gevaarlijk, misschien was van Zweinstein gaan wel de enige veilige optie. Eerst die herinnering aan haar vaders dood in de Uilenvleugel dat ze net op tijd door had gehad dat ze Connor voor zich had en niet Dolohov die ze graag persoonlijk had afgemaakt. Haar hart sloeg sneller, en ze stapten wat naar achteren, weg van haar leraar. Ze kneep haar ogen dicht, ze moest wakker worden. Hij kwam langzaam omhoog, en klopten zijn kleding schoon. Lyra deed haar ogen open, en ondanks dat ze wist dat het haar leraar was, kon ze niet ontspannen. Wat als Junior nou een wisseldrank ophad, dat was een simpel te maken drank met de goede voorbereidingen.. En hij had het een flink aantal jaar terug ook al geflikt, de man was gek geweest maar niet dom. Ze zag David dichterbij komen en hem zeggen dat ze niet bang hoefde te zijn. Ze verstijfde toen zijn wijsvingers tegen haar slapen drukten.

Hij zei dat ze hem aan moest kijken en ze kon niks anders dan haar ogen open houden. Ze voelde hoe zijn geest de hare af probeerde te speuren, ondanks dat haar lichaam verstijfd was worstelde haar geest heel erg tegen. Hij moest en zou uit haar gedachten verdwijnen. Er lagen dingen verborgen in haar die niemand wist en niemand mocht weten. Een barstje in de muur en Lyra's leven zou een hel worden. Alle pijnlijke en verborgen herinneringen zouden dan los komen en ze zou geen moment rust meer kennen. Behalve misschien bij Connor, maar dat zou het ook niet voor altijd tegen kunnen houden. Opeens verdween hij weer uit haar hoofd en ze hoorde hem iets mompelen over geen Impirius vloek, dacht hij dat ze bezeten was geweest?! Ugh goede reputatie zou Lyra krijgen.. Klassenoudste leek sporen te vertonen van een Impirius vloek. Ze zag hoe hij zijn rug naar haar toe keerde. Dat was heel dom om te doen, aangezien Lyra nog steeds niet er over uit was wat ze met de man voor haar moest doen. Hij vroeg voor wie ze hem aan had gezien, hij had het dus toch gemerkt. Wat eigenlijk ook niet zo vreemd was.. 'Junior, Barto Krenck Junior..' zei Lyra, terwijl haar glasharde bruine ogen naar professor Smith keken. 'Ik kon zweren dat u hem was, toen bij het meer het licht van uw toverstok op uw gezicht viel.. Ik weet het zeker.' zei ze zacht. Lyra raakte gefrustreerd en trilde van woede, hoe konden haar herinneringen zo met haar spelen. Hoe konden ze haar zo'n gevaar maken voor haar omgeving?! Met een zwiep met haar stok en de woorden 'Reducto.' kwam er een kleine kuil in de aarde een paar meter bij Lyra en Smith vandaan waar een lading verschroeide bladeren op dwarrelde. 'Ik ben niet gek meneer, echt niet.. Ik zweer het, normaal zou ik u niet aangevallen hebben, ik val mijn leraren niet aan.' in haar stem was de kwelling die ze van binnen voelde te horen. Ze vond het vreselijk dat zelfs haar leraren niet meer veilig waren..

Onderwerp: Re: Wandering around~ ma apr 02, 2012 8:38 am

{David Smith}

_{Met doordringende ogen keek David de jonge leerlinge aan. Hij wist niet zeker wat hij van dit alles moest verwachten. Eerst jaagt ze hem op als wolf, nu verwisselde ze hem met iemand anders. Hij fronste eventjes en zuchtte zachtjes, terwijl hij met een hand door zijn bruine haar heen ging. "Junior, Barto Krenck Junior," Met een verbaasde blik keek hij haar aan. Ze verwisselde hem, een docent van Zweinstein, met zo ongeveer 's werelds bekendste en beruchtste moordenaar? Verbaast ging hij met zijn handen over zijn gezicht heen, niet zeker weten wat hij moest zeggen. 'Ik kon zweren dat u hem was, toen bij het meer het licht van uw toverstok op uw gezicht viel.. Ik weet het zeker.' Even keek hij weg, liet zijn ogen over de schimmen van het bos glijden. "Dat is een vrij ernstige beschuldiging, Lyra," begon hij langzaam, terwijl hij zijn handen terug in zijn zakken stopte. De leerlinge leek het ergens moeilijk mee te hebben, alsof ze dingen verborg voor hem. Toen hij haar gedachten af ging, was hij wel op een muur gestuit, maar dat was niet waar hij naar op zoek was geweest, dus had hij het met rust gelaten. Misschien was dat juist hetgene wat die vreemde angst bij haar aanwakkerde. "Reducto." David's ogen volgde de toverstok en eindigde bij het gat dat gevormd was. 'Ik ben niet gek meneer, echt niet.. Ik zweer het, normaal zou ik u niet aangevallen hebben, ik val mijn leraren niet aan.' Een glimp van medeleven schoot door zijn ogen heen. "Ik weet zeker dat je het niet expres deed, Lyra." Hij begon zachtjes, kalm, om haar niet verder af te schrikken. Al branden hij van nieuwsgierigheid en zou graag wat meer willen weten over deze kwestie, hij moest voorzichtig en op zijn hoede blijven. "Ik wil alleen iets weten. Waar ben je bang voor Lyra? Er zit een vreemd soort angst in je, maar waarvoor?" Hij stopte eventjes. "Ik ben misschien niet je afdelingshoofd van Zwadderich, maar ik ben wel je docent. En daarvoor zou ik je graag willen helpen." Een warme glimlach stond op zijn gezicht. "Al is hier niet de beste plek, we kunnen beter terug gaan naar het kasteel. Ik heb al een verhaal gehoord van mijn college over hoe je 's avonds kan zijn, Lyra," Een vrolijke glinstering stond in zijn warme bruine ogen, terwijl hij doelde op de verhalen die de rondte gingen over de ontmoeting tussen Lyra, Connor en Dominus.

[Ik heb maar even gedaan dat dit gesprek zich daarna afspeelde xD Anders had ik zo'n vreemd einde (:]}

Onderwerp: Re: Wandering around~ ma apr 02, 2012 9:30 am

Ze werd gek van dit, hoe kon haar lichaam haar zo in de maling nemen. Het was niet dat ze buiten deze keer een hekel had gekregen aan haar professor, ze kon redelijk opschieten met Smith. Tot nu toe had ze de zachtaardige man altijd met respect en vriendelijkheid behandelt, en ze kon geen reden bedenken waarom ze dat niet meer zou doen. Hij leek niet te weten wat hij met haar aan moest, best begrijpelijk.. Hij zei dat het een vrij ernstige beschuldiging was van haar, ja dat wist ze heel erg goed. Junior had niet voor niks vast gezeten, het was een van de meest beruchte dooddoeners geweest van zijn tijd. En ze beweerde dat haar leraar hem was geweest tot een klein moment terug. Het klonk gewoon belachelijk als ze er over nadacht. Na het gat in de grond dat ze had opgeblazen zag ze een soort medelijden in zijn ogen verschijnen, Bah daar zat ze helemaal niet op de wachten, met medelijden kwam ze nergens. En toen raakte hij een heel gevoelige snaar bij Lyra.

'In het verleden graven is niet verstandig, wat begraven is moet het ook blijven. Ik heb geen angsten meer, alleen nog plagen.' antwoorden ze op zijn vraag, als leraar wist hij waarschijnlijk wie haar vader was. Al wist bijna niemand dat er iets niet klopten aan het verhaal, Charlie had met haar leraren gepraat toen ze in haar eerste jaar kwam te zitten. 'Ach meneer, u moest toch eens weten, wat ik tegen Professor Venenoris deed was nog niks ik kan nog veel erger zijn.' voegde ze er kalmpjes aan toe. Hij wilde met haar praten over wat haar dwars zat? Was de man zijn hoofd verloren, de meeste leraren wisten dat Lyra's verleden met rust gelaten moest worden. Maar David Smith blijkbaar niet..