Ryan gaapte terwijl hij onderuit gezakt in de leren stoel in de leerlingen kamer zat. De meeste mensen waren om deze tijd al naar bed, maar Ryan kon niet slapen. Hij staarde een beetje versuft naar het haardvuur dat bijna gedoofd was. Hij tikte zachtjes met zijn vingers op de stoel leuning. Uiteidelijk schoot hij overeind uit zijn stoel en liep hij naar de deur van de leerlingen kamer. Het was natuurlijk belachelijk wat hij ging doen. Als hij gepakt werd, mocht hij strafwerk te gemoet gaan. Ryan schudden lichtjes zijn hoofd. Wat kon het hem nou uitmaken. Dylan zou zoiets nooit doen...
Hij was Dylan niet. Hij sloop over de gangen en ging richting de buiten deur. De deuren van de groten hal stonden nog op een kier open. Waarschijnlijk zou nog iemand naar buiten gegaan zijn. Ryan hield zijn toverstok in zijn hand geklemd in zijn broekzak. Shit, wat was ook al weer een goeie vloek om iemand te ontwapenen? Expelliarmus herinnerde Ryan. Ontwapenings spreuk was niet zijn beste kant, hij vervloekte mensen liever. Avada Kadavra was een spreuk die hij liever uitsprak als het hem niet zinde. Jammer genoeg mocht hij deze spreuk niet gebruiken op school en ook thuis niet. Als zijn ouders wisten dat hij de spreuk onder de knie had zouden ze hem eigen handig vermoorden. Hij zuchtte zachtjes terwijl hij door liep. Hij zag een persoon in het donker lopen. Ryan glimlachte scheefjes en hij sloop achter de persoon aan. Niet veel later wist Ryan precies waar de persoon naar toe zou gaan. Het verbode bos. Fijn, twee overtredingen op een nacht. De persoon stond stil voor het bos. Hij herkende hem als iemand van Huffelpuf. Hij had niet zo veel met huffelpuffers. Ryan stond binnen een paar passen naast de jongen en keek het bos in. Als zevende jaar wist hij maar al te goed wat er in het bos te vinden is. De jongen naast hem moest het ook weten. Hij zag er teminste naar uit dat hij hier niet voor het eerst was.
