Met rustige passen, en haar tas om haar schouder, verliet ze de les. Yuna was het type, dat altijd als laatste de les verliet. Ze hield niet van die eeuwige opstoppingen bij de deuren van het lokaal. Ze had geen idee waar Mickey uitspookte.Die zal vast weer ergens in het kasteel ronddwalen. Dacht ze bij zichzelf. Zolang die enge congierge haar maar niet vond. Ergens zat het haar toch niet lekker. Ze pakte haar boeken van haar tafel en vertrok. 'Mickey?' Fluisterde ze zacht door de gangen. 'Mickey, waar zit je?' Geruisloos liep ze verder. Nu begon ze zich toch wel ongerust te maken over haar kleine kat. Ze zou niet weggaan tot ze haar had gevonden. 'Nee, ik had je ook gewoon in de kamer moeten houden...' zuchte ze, terwijl ze tegen een muurtje aan leunde. Op dat moment kwamen er een paat Zwadderaars aan. Yuna besloot ze te negeren. Ze had het niet zo op zwadderaars. 'Hey,' begon een van de jongens. 'Jij, Huffelpuffer, zin in een potje Truth or Dare?' Yuna schudde haar hoofd, maar zweeg. 'Komop, doe mee!' Opnieuw schudde ze haar hoofd. 'Nee, bedankt.' Zei ze zacht. De jongen pakte haar hand, en probeerde haar mee te trekken. Metteen rukte ze hem los. 'Laat me los!' schreeuwde ze, en ze zette het op een lopen. Ze keek niet achterom, en rende met volle vaart de binnenplaats op. Ze lette niet op, dus botste ze tegen iemand op. Ze viel over hem heen, en bezeerde haar knie. 'Oh, sorry, het spijt me...' Ze werd rood van schaamte, en stond als de wiedeweer op. 'Nogmaals sorry...' ze wou zich al weer omdraaien om weg te rennen, maar bedacht nog even wat diegene te zeggen had.
& Tidus
