Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.
Summary
;; 22 Years Later Het is 22 jaar geleden sinds Harry, Ron en Hermelien op Zweinstein hebben gezeten. De rust is wedergekeerd in de Toverwereld, Zweinstein heeft een nieuw Schoolhoofd, op het Ministerie is een nieuwe Minister van Toverkunst aangesteld en alles gaat van zijn leien dakje.
De kinderen van de oude-leerlingen van Zweinstein gaan nu naar de Magische school toe. Zoals gewoonlijk is er rivaliteit tussen Griffoendor en Zwadderich, zal er weer genoeg Zwerkbal gespeeld worden en zullen weer nieuwe geheimen van het kasteel worden ontdekt.
Het Seizoen
We mogen met trots meedelen dat de eerste sneeuw gevallen is! Ook de koude heeft toegeslagen.
De directie wenst u nog een prettige dag verder.
Wizard ID Leeftijd: 16 years Partner: don't thinks so Bekwaamheid: Bezweringen- Verweer tegen de zwarte kunsten
Onderwerp: taking a break wo apr 11, 2012 4:19 am
terwijl ze verveeld door de hangen stapte dacht Carolena wat na. Ze deed dat altijd als ze op het moment niks te doen had, ookal liep ze in een druke gang of in een stille open plaats. het maakte niet uit waar ze was, Lena kon overal na denken of dagdromen. Voor haar was het niet echt veel verschil. Even keek ze wat verveeld rond. Wat verderop zag ze de binneplaats dus terwijl Lena in haar ene hand haar boeken in de hand had en met haar haar andere door haar kastanje bruine haren streek draaide ze van richting en liep nu richting de binnenplaats. Haar voetstappen maakten een echo waar er lege plaatsen waren, en haar haren wapperden doordat ze op dit moment aan het snel wandelen was. Even keek ze rond, naar de verschillende leerlingen die er in de binnenplaats waren. Wat een gedoe. Wat verderop zag Lena al een vrij bankje staan, met snelle passen liep ze erop af, zodat ze er niet juist te laat was en iemand anders er zou gaan zitten. Vermoeid legde ze haar boeken naast haar op het bankje en leunde naar achteren tegen de koude harde muur. Eigenlijk was Lena best wel nieuwsgierig naar anderen, maar ze had op dit moment niet echt zin op iemand af te stappen. Misschen straks wel. Ze zal het nog wel zien. Al zuchttend pakte ze haar boeken en zocht die ene. Al snel vond ze degene die ze zocht, nee geen leerboek. Ze is nu ook weer niet iemand die streeft en alles al begin te studeren, nee het was dikker dan de gewone leerboeken, en het is trouwens een leesboek. Van jongs af aan was Carolena al begonnen met alle boeken te lezen die ze chic er zag uit zien. Deze had ze nog maar juist gevonden dus sloeg ze het op pagina een open. En doordat ze graag leest had ze al direct de eerste pagina helemaal gelezen maar toen ze een beweging in haar ooghoeken zag sloeg ze haar leesboek dicht en keek op nieuwsgierig wie het was, en zag al direct dat hij jonger dan zij was. Vriendelijk glimlachte ze."Hallo" Sprak ze rustig met haar melodieuze stem.
-Lu Han ^^-
Lu Han Dreuzel
Posts : 6
Wizard ID Leeftijd: 14 jaar Partner: ~ Bekwaamheid: Verzorging van Fabeldieren, Zwerkbal
Onderwerp: Re: taking a break do apr 12, 2012 12:26 am
Hoe interessant ik Leer der Oude Runen ook wel niet vind, voor mij mag de les nu toch echt wel ten einde komen. Ik laat mijn ogen van de leraar wegglijden, alvorens ik mijn blik naar het raam richt, waar, als ik mijn ogen lichtjes dichtknijp, ik in de verte het zwerkbalveld kan zien liggen. Ik laat mijn hoofd op mijn hand rusten en slaak een zachte zucht. Ik wil zó graag naar buiten toe; naar de frisse lucht waar het geluid van vogels zachtjes hoorbaar is. Ik pruil mijn lippen lichtjes en blaas mijn wangen een beetje op. Als m'n broer me nu had zien zitten, had hij me waarschijnlijk hardop uitgelachen, me in mijn wangen geknepen en gezegt hebben dat ik toch zo'n schattig broertje was. Dat is typisch Lu Kai. Hij wist namelijk maar al te goed dat ik het niet leuk vind schattig genoemd te worden. Ik bedoel; ik weet dat ik een vrij fijn en vrouwelijk gezicht heb, maar dan nog! Daar hoefde Lu Kai me echt niet aan te herinneren. Echter weet ik dat het altijd maar spel is en dat Lu Kai het echt niet zo bedoeld.
Ik ben half weg aan het dromen als ik opeens de leraar het huiswerk hoor opgeven. Ik ga op slag rechtop zitten en dump mijn boeken, papieren, inkt en veer onverschillig in mijn schoudertas. Daarna richt ik mijn ogen weer op de leraar, tas in de hand, wiebelend op mijn stoel, wachtend op het sein dat we het klaslokaal mogen verlaten. Kom op, kom op, kom op. Geef het huiswerk, geef het huiswerk! Ik heb het in alle waarschijnlijkheid toch al gemaakt uit verveling. Kom op, kom op! En ja! De drie gouden woorden; 'jullie mogen gaan', zijn gesproken! Ik spring op van mijn stoel en ben als eerste, ondanks dat ik helemaal achterin aan de andere kant van het lokaal zit, de deur uit. Gehaast race ik de gang door, storm ik met twee treden tegelijkertijd zes verdiepingen de grote trap af, vlieg ik de hal door om vervolgens eindelijk door de twee grote deuren naar buiten te springen, de binnenplaats op.
Mijn verwachtingen worden getroffen en mijn verlangens worden vervult als ik de warme zon op mijn wangen voel, een lichte bries door mijn haar heen voel strijken en ik de vogels zachtjes hun lied hoor fluiten. Een brede, oprechte glimlach siert mijn lippen terwijl ik de frisse lucht opsnuif. Ik strek mijn armen hoog boven mijn hoofd uit, mijn ruggengraat lichtjes hoorbaar, alvorens ik ze weer langs mijn zij laat vallen. Ik laat mijn ogen de binnenplaats afscannen, tot ze op een gegeven moment op een persoon vallen die mijn aandacht trekt. Een iets ouder lijkende meid zit daar, helemaal alleen met slechts een boek opgeslagen in haar schoot. Ze leek het boek met zekere enthousiasme te lezen, iets wat mijn interesse trekt. Ze leek me namelijk niet het stuudjestype, dus de mogelijkheid dat het een leerboek was valt voor mij al vrij snel af. Als de nieuwsgierigheid me dan toch uiteindelijk te veel word, recht ik mijn schoudertas wat en stap ik op het bankje af waar de meid zit. Als ik dichterbij ben kan ik haar beter onderscheiden en weet ik dat ik haar wel eens eerder heb gezien, aan de griffoendor tafel, als ik mij niet vergis. Wederom een brede glimlach op mijn gelaat ga ik naast de meid zitten. Deze slaat het boek al gauw dicht, zodat ik een glimp van de voorkant kan opvangen, alvorens ze zich op mij richt. Haar stem klinkt aangenaam en rustig in de oren en haar glimlach is vriendelijk. ''Hee,'' antwoord ik dan op een vrolijke toon, een glimlach op mijn lippen. ''Das een goed boek,'' vervolg ik mezelf daarna met een knikje op het boek wat nog steeds op haar schoot ligt. ''Ben je al ver?''
- K'hoop dat je iets mee kan! Mijn schrijven is waarschijnlijk wat verroest~! ^^
Carolena Maldini Dreuzel
Posts : 23
Wizard ID Leeftijd: 16 years Partner: don't thinks so Bekwaamheid: Bezweringen- Verweer tegen de zwarte kunsten
Onderwerp: Re: taking a break do apr 12, 2012 4:45 am
Het was trouwens nooit echt leuk om een nieuwe te zijn in een school, en vooral niet als het een tovenaarsschool is, maar jammer genoeg kon Carolena daar nu ook weer niets aan doen. Al zou ze dat wel graag willen kunnen. Behendig streek ze enkele plukken haar dat voor haar ogen hangen nu netjes weer achter haar oren. ''Hee,'' antwoord hij op een vrolijke toon. Waardoor automatisch haar glimlach groter werd. . ''Das een goed boek,'' vervolg de jongen en gaf een kort knikje naar haar boek dat in haar handen gesloten lag. Even gleden haar zilver kleurige ogen naar haar boek en haalde toen haar schouders op."Weet ik niet" Begon ze grijnzend" Het gaat de eerste keer zijn dat ik deze lees" Bekende ze de jongen grijnzend. Het boek had ze trouwens toch nog niet lang, ze had het als cadeau gekregen van haar vader, hij zag dat als een vergevingscadeau, niet dat het echt helpte maar hij was het gewoon geworden dus bleef hij dat maar doen, ookal had het niet echt veel zin. Dit was niet het enige boek dat ze had gekregen, in haar koffer in de slaapkamer lagen er nog een stuk of tien. Daar zou ze iets minder dan twee weken overdoen dus om de twee weken gaat ze boeken van thuis meenemen, het maakte niet echt uit of ze die al had gelezen of nog niet. ''Ben je al ver?'' Vroeg hij waardoor ze uit haar gedachten werd getrokken en hem weer aankeek. "Nop, nog maar juist opengeslagen, maar niks zeggen. Anders is het niet spannend meer" Grijnzde ze naar hem ondertussen legde ze haar boeken onder haar zodat ze nu haar handen vrij had en ze zich nu helemaal naar de jongen naast haar kon kijken."Ik ben trouwens Carolena, maar iedereen mag me Lena noemen" Stelde ze zich rustig voor. Natuurlijk is toverschool soms leuker dan een gewone school want er is zwerkbal enzo, er zit dus meer actie in. Gelukkig was ze iemand die snel met andere kon omgaan, en niet te verlegen of bang was om op iemand af te stappen, Lena bang? Nee dat zeker niet. Een grote mond had ze waardoor ze zich niet snel zou laten doen. Eigenlijk, vond ze het dom dat er altijd ruzie is tussen zwadderich en griffoendor. Maar ja het is nu eenmaal zo. Toch weet Lena dat oudstudenten die nu al uit zweinstein waren wel nog overeen zouden komen met zwadderich, kijk maar naar Carolena haar ouders. Ze waren rivalen in zweinstein maar nu getrouwd, nouja waren getrouwd want haar moeder is nu overleden...Even zuchtte ze