Watching the stars

Het was al later op de avond, het was nog niet helemaal donker, maar dat betekende niet dat het boven de atmosfeer van de aarde niet donker genoeg was. En als een echte Ravenklauwer was ze altijd geïnteresseerd in alles. Ze leerde graag, soms deed ze ook uit zichzelf wat studie en een van de meest fascinerende dingen waren het universum en de sterren. Daarom was Rue blij dat de leerlingenkamer van Ravenklauw niet ver van de Astronomietoren lag, zo kon ze 's avonds voor het slapen gaan nog naar de sterren kijken met de telescoop. Ze had zelf eentje gekocht, het was al een wat oudere maar beter dan de meeste nieuwe. Ze droeg het statief en de kijker onder haar arm terwijl ze de trappen opliep. Het was altijd een hele klim, maar het uitzicht dat je daarna had was het het zeker waard. Ze had een briefje in de zak van haar rokje gestopt waarop stond dat ze toestemming had van haar afdelingshoofd professor Smith om nog uit bed te zijn. Onder het mom van huiswerk van astronomie maken, maar eigenlijk gewoon lekker even rustig naar de sterren staren na lange uren huiswerk te hebben gemaakt. Ze was eindelijk boven, en ze legde haar kijker voorzichtig op de vloer neer, en begon haar statief in elkaar te zetten, na wat wrikken aan een poot die niet zo soepel meer ging schoot hij los. In de stand die het statief moest hebben, maar daardoor begon de kijker te rollen. En Rue had het te laat door, hij rolde al richting de trap. 'Ow nee.' fluisterde ze en rende richting de trap en werd knalrood toen ze een jongen met haar kijker in zijn handen zag staan op de treden. Waar was die opeens zo snel vandaan gekomen? Haar ogen die een mengeling van groen en blauw was keken de jongen aan. 'S..Sorry, mijn statief wilde niet.. En opeens rolde hij weg.' bracht ze moeizaam uit. Ze keek direct naar de stenen onder haar voeten. Ow god wat was ze toch een kluns..

[Met dank aan Zsazsa voor het delen van dit awesome idee ;3]

Scorpius had besloten zijn huiswerk voor astronomie maar eens te gaan maken, niet voor de eerste keer, hij moest zijn cijfers natuurlijk hoog houden voor zijn vader. Op zijn weg naar boven, raakte hij vermoeid door de ellelange trap, en besloot dat hij hier een lift moest laten inbouwen. Dit kon niet. Opeens hoorde hij het geluid van metaal dat viel. En daarna de eerste tree al af viel voor Scorpius het oppakte zodat het niet verder zou vallen. Boven aan de trap stond een meisje, ongeveer zijn leeftijd, schattig uitziend. Ze was van Ravenklauw dus niet echt zijn type. Maar om Valaina te vergeten was iedereen goed. Met een speels grijnsje rond zijn lippen liep hij met de kijker in zijn handen naar haar toe.
Hij stapte dicht op haar af, en boog naar haar oor. ''Volgensmij ben je dit verloren,'' ze was een wildvreemde. Maar dat gaf niet, hij streek langs haar wang met z'n duim, en glimlachte terwijl hij haar een knipoog schonk en de kijker in haar handen duwden. ''Dus, wat is je naam?'' Vroeg hij terwijl hij naar een overige kijker liep, en hem binnen no-time perfect had ingesteld. Hij ging op een krukje zitten, en keek er doorheen waarna hij wat aantkeningen maakte, en zijn boek met vragen opensloeg. Let's begin the fun night.

Waarom moest er precies nu nog iemand zijn huiswerk komen maken, Rue was altijd onhandig in de buurt van jongens en mannen. En ze zag dat het een Zwadderaar was, wat vaak nog meer problemen betekende, ze hoopten dat de rode kleur snel van haar wangen zou verdwijnen, ze had er een hekel aan. Want dat was iets waar mensen haar vaak mee treiterde, ze was verlegen en door haar grote hoeveelheid aan kennis was ze soms wat betweterig. Ze keek naar de kijker in Scorpius zijn handen, hoe kon ze zo dom zijn geweest, normaal rolde haar kijker nooit weg.. Voor Rue er erg in had en op kon kijken stond hij heel dicht bij haar, en zei hij in haar oor dat ze dit, wat duiden op haar kijker verloren was. Ze kreeg rillingen over haar hele lichaam toen Scorpius zijn duim de lijn van haar wang volgde, haar ogen keken met een bijna bange blik naar hem. Al leek hij dat niet door te hebben, om een rare reden koppelde ze het aan de aller eerste keer dat ze magie had gebruikt. En een enge man een dreuzel meisje had aangeraakt terwijl die doodsbenauwd was geweest. En Rue zo hard had gegild dat de man zijn oren gingen bloeden. Zonder dat ze het wist had ze haar stem magisch versterkt van de schrik. Door het beetje warme metaal omdat Scorpius het net beet had gehouden haalde ze diep adem en zetten die herinnering weg. Rustig Rue, zei ze tegen zichzelf. Diep adem halen en laat het gaan, dat is verleden tijd. Ze keek hoe hij naar een andere kijker liep, en hij vroeg haar naam. Rue liep naar haar eigen statief dat iets bij die van de jongen vandaan stond. Ze zetten hem goed, en haalde haar potloden en tekenblok erbij. 'Rue, Rue Genevieve Talisker.' zei ze op kalme toon. Ze had zichzelf weer bijeen geraapt, dat het een Zwadderaar was betekende nog niet dat hij onmenselijk of eng was.

Toen ze vanuit haar ooghoeken naar Scorpius keek herkende ze zijn gezicht. Eerder had ze er nog geen goede blik op geworpen maar ze wist wie hij was. 'Scorpius Malfidus, toch?' zei Rue, vriendelijk. 'Jij bent toch samen met Lupin, je bent de enige waarmee ik haar altijd zie praten.' zei Rue, ze bedoelde het niet verkeerd. Rue keek door haar kijker heen, en begon op haar papier de standen over te nemen, Rue had een teken talent, al wist ze niet waar het vandaan kwam. Omdat beide haar ouders geen kunstenaars waren geweest. Misschien had het wel gewoon een generatie overgeslagen. Even dacht ze na over haar vraag aan Scorpius, er waren zoveel geruchten gaande rond de persoon Lyra Lupin. En Rue had er wel eens onderzoek naar gedaan, en had wat vreemde dingen gevonden, zo wist ze dat Scorpius zijn familie hecht was geworden met het meisje. En op school was de jongen de enige waar Lyra mee om ging in het openbaar. Al waren er geruchten dat ze een vriend had, maar er was nog niet gezegd wie dat was. Al had Rue vanuit de schaduwen wel eens op de gangen gezien en buiten dat sommige Zwadderaars waaronder Lyra helemaal niet zo gemeen waren als ze zich voor deden. Al kwam het misschien ook wel omdat Lyra een klassenoudste was dat ze extra vriendelijk moest doen af en toe.

''Oké, Rue, Rue Genevieve Talisker.'' Grijnsde hij, en keek op van zijn kijker om haar aan te kijken. Rue was niet een naam die veel voorkwam. Ze begon weer met praten, en hij luisterde terwijl hij zijn opdrachten afmaakte. De sterren interesseerde hem. Hij stopte enkel toen ze begon over Lyra en hem. Hij lachtte zachtjes. ''Nee, Lyra en ik zijn..'' Hij stopte even voor een adem pauze. ''Oude bekende.'' Concludeerde hij toen, en grijnsde even naar haar. ''Je bent van Ravenclaw is het niet?'' Vroeg hij haar, en bestudeerde haar mantel. ''Normaal gesproken praat ik niet tegen meisjes van Ravenclaw,'' zuchtte hij. En keek haar aan, terwijl hij zijn boek dicht sloeg en zich naar haar keerde. ''Wat zijn je interesses?'' Begon hij toen weer een gesprek.

{Kort, sorry.}

Hij grijnsde en herhaalde haar naam, wat ze er van moest vinden wist ze nog niet. Maar dat ze er onzeker van werd was een feit. Hij keek veel naar de sterren door de kijker heen, wat ergens heel prettig was al reageerde hij verbazingwekkend toen ze Lyra benoemde. Ze hoorde hem zacht lachen, hij zei dat hij en Lyra oude bekende waren. Zoals best vaak hadden geruchten op school bestaan uit leugens, en Rue voelde zich nu ergens heel slecht. Ze was klakkeloos er vanuit gegaan dat de mensen gelijk hadden gehad terwijl er nooit echte bevestiging was gekomen van wie dan ook. En ze werd rood toen hij naar haar grijnsde. Hij vroeg of ze van Ravenklauw was, en ze kon alleen maar knikken. 'Sorry dat ik af ging op de geruchten van jou en Lyra die ik gehoord heb. Normaal geloof ik het nooit zo, maar.' begon ze spontaan, ze had hem aan gekeken maar had toen ze begon met praten haar blik op haar handen op haar schoot gericht. Hij zei met een zucht dat hij normaal niet met mensen uit Ravenklauw praten, ze wist niet of het een goed iets was dat hij dat nu wel deed of niet. Ze hoopte maar op de eerste. Anders had ze een probleem, ze keek op toen hij zijn boek dicht sloeg, en ze zijn lichaam naar haar gekeerd zag, ze kneep haar potlood bijna fijn, Hij vroeg naar haar interesses, en ze rechten haar rug iets en keek hem aan. Ze deed alle mogelijke moeite om haar potlood niet fijn te knijpen van de zenuwen.

'Tekenen, schrijven, lezen.. maar dat had je denk ik al verwacht.. Gezien mijn afdeling, sterren interesseren mij ook. Maar Transfiguratie is mijn sterkste vak, het is een soort tweede natuur voor mij.' zei ze vriendelijk. Ze wilde niet bang zijn voor Scorpius, hij was niet die dreuzel die dat meisje iets probeerde aan te doen. Op Zweinstein was ze veilig en hoefde ze zich niet te verdedigen. 'Wat vind jij zoal leuk om te doen?' zei ze daarna, ze zat alleen maar over zichzelf te praten, en ze had altijd al het idee dat ze teveel zei..