Tonight, Tonight.

Onderwerp: Tonight, Tonight. ma jul 16, 2012 7:51 am

_{Met een dampende beker koffie naast hem op tafel, zat de man, gekleed in een keurig driedelig pak, aan zijn tafel te werken. Zijn veer kraste over het perkament, terwijl hij het huiswerk van de lessen aan het nakijken was, het was vervelend werk, maar het moest gebeuren. En de koffie zou hem wel wakker houden. Hij greep blindelings naar de mok, zetten 'm aan zijn lippen en nam een flinke teug om zijn hersencellen een oppepper te geven deze nacht. De klok tikte door en voor zijn gevoel werkte hij al veel te lang door. Misschien was het beter als hij eventjes rust zou nemen en een luchtje zou gaan scheppen. Ianto keek op en zijn lichte ogen gleden in de richting van de klok die op kast tegenover hem stond, het was inmiddels bijna half elf. Nog aardig vroeg voor zijn gevoel, maar te laat om nog met schoolwerk bezig te zijn. Hij rekte zich uit met zijn handen boven zijn hoofd, voordat 'ie de rest van zijn koffie achterover sloeg en opstond. De rollen perkament borg hij veilig op in zijn kast. Ianto stopte eventjes, wat zou hij gaan doen? Het schoolwerk zat erop, hij zou zich gaan omkleden en dan naar buiten gaan, een frisse neus halen. Met een glimlach draaide hij zich om en verdween achter in zijn kamer, om zich om te kleden.

Niet veel later liep dezelfde man door de grote deuren naar buiten toe, het schoolplein op. Ianto Jones had zijn driedelig pak ingeruild voor zwart t-shirt, een zwarte broek met een ijzeren ketting eraan. Hij droeg een redelijk dun bruin stoffen jack, maar had geen last van de kou van de snijdende wind die over het plein heen gleed. Om zijn polsen zaten twee zwart leren banden en rond zijn rechter middelvinger zat een brede ring gemaakt van aluminium. Dit zat een stuk beter dan dat pak van daarnet, maar tijdens schooltijden moest hij zich aan de regels houden.
Met een glimlach op zijn gezicht liep Ianto, met zijn handen in zijn zakken, in de richting van het zwarte meer. Hij huiverde eventjes in de wind, maar concentreerde zich er verder niet meer op. Zoals wel eens vaker in de nachten op Zweinstein, ging hij aan de rand van het meer zitten en staarde in het water. Vroeger, toen hij net weer terug op deze Magische school was, dacht hij nog wel eens het gezicht van zijn overleden vriendin in het water te zien. Maar hij had zichzelf weten te overtuigen dat, dat niet meer mogelijk was. De lange man zuchtte eventjes en keek om toen hij een geluid achter zich hoorde. Er stond iemand achter hem...

[+Een awesome accountje van Nadine]}

Onderwerp: Re: Tonight, Tonight. ma jul 16, 2012 10:01 am

Shit. Niet weer.
Dezelfde nachtmerrie die ze laatst ook had gehad, kwam weer terug. Toen ze wakker werd, schoot ze overeind in haar bed. Haar hart klopte als een gek en ze zat helemaal onder het zweet. En het ergste was, dat ze zich de hele nachtmerrie herinnerde. Het leek zo, zo echt. Dat was natuurlijk altijd zo, maar deze keer was het gewoon eng. Haar grootste angsten werden in de nachtmerrie werkelijkheid. Haar broers en zussen zaten in een bus, die werd geduwd door leerlingen van Zweinstein. Op de bus stond in felrode letters geschreven "dreuzels moeten dood", en voor ze de bus kon bereiken, werd hij een rivier in geduwd. Daarna was ze opeens op een andere plek, geen idee hoe ze daar was gekomen. Er was een klein meisje, een eerstejaars Griffoendor, dat om haar hulp riep. Ze wou haar helpen, rende op haar af, maar er was een onzichtbare muur die haar tegenhield. Huilend en schreeuwend bonkte ze met haar vuist op de muur, daarna was de nachtmerrie afgelopen... Ze wou er niets van weten, maar ondertussen wist ze wel wat het betekende.
Gefrustreerd gooide ze de lakens van zich af. Ze wou huilen en schreeuwen, maar er kwam niets uit. Op haar gezicht bleef diezelfde neutrale blik die er had gestaan sinds haar vriend haar had verraden. Alsof haar gevoelens helemaal verdwenen waren. Ze sprong uit bed, ruilde haar pyjama in voor haar gewaad en glipte weg uit de Zwadderich slaapkamers, naar beneden, de trappen af, naar buiten. Haar hakken tikten op de stenen van het plein, ze bleef rennen tot ze er zeker van was dat ze niemand zou tegen komen. Tegenover lag het Zwarte Meer uitgestrekt. De frisse lucht ademde ze diep in, tot ze de kou haar longen voelde bereiken. Ze warmde zichzelf op door over haar armen te wrijven en stapte voorzichtig en stil richting de kant van het meer. Het was een mooi uitzicht. Een ronde, gele maan in de zwarte hemel, fonkelende sterren. De weerspiegeling van bomen in het water. Kalm ademde ze in en uit, kwam langzaam weer tot rust. Plotseling merkte ze dat ze niet alleen was. Na dat ze een geluid had gemaakt bewoog er iets, een figuur niet ver voor haar. Vanuit een reflex graaide ze naar haar toverstok. Ze kneep haar ogen samen maar kon door het donker nog niet bepalen wie het was. Misschien was het een wezen uit het water, een nymf ofzo, of het was iemand van Zweinstein; ze had geen idee. Als het maar geen leraar was. "Wie is daar?" Vroeg ze aarzelend, de kou doordrong in haar stem.

Onderwerp: Re: Tonight, Tonight. ma jul 16, 2012 10:18 am

_{Zijn lichte ogen vernauwde zich terwijl hij kalm opstond en zijn toverstok pakte. Voor hem kwam een gedaante opdoemen, gekleed in het zwart, moeilijk te herkennen door het zwakke licht van de maan. "Wie is daar?" werd er geroepen. Ianto fronste eventjes en liet de punt van zijn toverstok opgloeien, terwijl hij de gedaante voor zich probeerde te herkennen. "Het is verboden om 's avonds laat in of rondom de school te dwalen, Miss Bryston," sprak hij klam, waarbij zijn Walese(?) accent goed te horen was. Normaliter hielt hij zichzelf in en sprak gewoon in het Engels, maar 's avonds liet hij zijn goede gedrag varen en boeide het hem niet echt wat er zou gaan gebeuren. Hij leefde in feite een dubbel leven. Overdag een beschaafde, rustige docent met een voorliefde voor koffie. 's Avonds een grove, ruige rockster die pijnst over oude wonden. Niet echt een simpel leven als je het hem vroeg.
Ianto zuchtte eventjes en liet zijn staf zakken. "Waarom ben je hier?" vroeg hij daarna, om het gesprek wat aan de gang te houden. Hij zou het niet snel toegeven, maar het gezelschap zou hem waarschijnlijk goed doen. Dan had hij tenminste iemand om tegen de praten en een reden om niet te gaan zitten mokken. Maar goed, hij moest zich wel aan zijn taken houden, wat betekende dat er punten moesten worden afgetrokken omdat de leerlinge, Gwen Bryston, 's avond laat ronddwaalde op plekken waar het niet hoorde. Dat was geen goede zet, zeker niet. En Ianto kon het niet maken om het door de vingers te zien, ditmaal niet.
Hij kuchte eventjes. "Maar goed, ik moet me aan de regels houden en daarom tien punten aftrekken omdat je buiten ronddwaalt," Hij keek Gwen eventjes streng aan, maar zijn ogen glommen als van oudst. "Goed, goed. Het officiële deel laten we achterwegen. Kom erbij zitten, wat gezelschap kan geen kwaad," Hij vroeg zich af hoe dit ging aflopen, aangezien hij een officiële Griffoendor was en Gwen in Zwadderich was ingedeeld. Nou ja, dat was een zaak voor later.}

Onderwerp: Re: Tonight, Tonight. di jul 17, 2012 11:14 pm

Een koude windvlaag bracht kippenvel over haar armen, maar die prikkeling negeerde ze. Haar ogen bleven op het figuur gericht, probeerden vast te stellen wie het moest zijn, terwijl ze haar stok naar voren gericht hield. In plaats van een antwoord op haar vraag te krijgen, kreeg ze een waarschuwing. Niet te geloven! Wat deed professor Jones hier s'avonds? Zo snel mogelijk liet ze haar stok zakken en herstelde zich. Geweldig, dacht ze even te ontsnappen aan de druk van Zweinstein, kwam ze hier een leraar tegen. Hij vroeg haar wat ze hier deed, maar ze sprong nog liever in het meer dan daar een antwoord op te geven. Ze had er geen zin in dat hij zich daar weer mee ging bemoeien, of er überhaupt van af zou weten. Toch, het leek erop dat ze geen andere keus had. Met tegenzin zette ze een paar stappen dichterbij zo dat ze hem nu echt kon aankijken, in plaats van in de duisternis te staren. "Ik kon niet slapen," zei ze, haar hoofd wegdraaiend. "Ik had een nachtmerrie." Hopelijk zou hij haar geloven, nog belangrijker: hopelijk zou hij haar geen aansteller vinden. Misschien had prof. Jones zelf nog nooit een nachtmerrie gehad, of niet zo'n erge als zij. Maar ergens dacht ze dat hij haar wel zou begrijpen. Het was niet leuk om toe te geven, maar hij was wel een goede leraar. Hij deed nooit zo moeilijk, was rustig en vriendelijk en had niet zulke vooroordelen over haar. Toen hij kort kuchte keerde ze haar hoofd weer naar hem. Tien punten van haar afdeling... Zelf kon het haar niet zoveel schelen, maar haar afdelingsgenoten vonden het wel heel erg belangrijk. Als ze er achter zouden komen dat er door haar tien punten waren afgetrokken zou ze nog een hoop gezeur krijgen. De leerlingen van haar afdeling dachten nogal dubbel over haar. De ene keer was ze hun beste vriendin, de andere keer mocht ze van hen wel dood vallen. "Great," zuchte ze, maar het klonk niet beledigend richting de leraar. Tot haar verbazing vroeg hij haar om naast hem te komen zitten. Dat had ze niet verwacht, zelfs niet van hem. Toen ze hem nog een keer goed bekeek, besefte ze plotseling dat hij een hele andere uitstraling over zich had dan overdag. Vreemd... En interessant. Kort pijnsde ze, maar toen boog ze neer en ging ze naast hem zitten, met haar voeten net niet in het water. Tevreden staarde ze naar het uitgestrekte meer en haalde rustig adem, benieuwd wat er van dit gesprek terecht zou komen.

Onderwerp: Re: Tonight, Tonight. do jul 19, 2012 9:53 am

_{Eigenlijk mocht het niet, hij ging nu volledig tegen de regels in. Iets wat je niet zou verwachten van een docent als dat Ianto was. Maar het kriebelde, het irriteerde hem, maar hij mocht er niet aan toegeven. Als hij nou alleen was geweest was het een ander verhaal geweest, maar er was een student bij, dus nu moest 'ie voorzichtig zijn. Ze zaten in zijn borstzakje, hij zou ze zo kunnen pakken. Nee, Ianto schudde zijn hoofd en zuchtte zachtjes. Vandaag moest hij maar zonder doen, of er een opsteken als Gwen weg was. "Ik kon niet slapen," reageerde de studente op zijn eerder gestelde vraag. "Ik had een nachtmerrie." De oudere man fronste eventjes, maar ging er verder niet op in. Iedereen had wel eens last van nachtmerries. Maar het bracht zijn gedachten wel weer terug naar zijn eigen nachtmerries, die soms zelfs als dagdromen voorbij kwamen. Waarbij hij zag hoe zijn vriendin werd vermoord, hoe ze een kogel in d'r rug kreeg. Hij zag weer voor zich hoe hij haar in zijn armen nam. Het met bloed besmeurde haar uit d'r gezicht veegde. In zijn oren klonken de gillende stemmen, maar ze werden verstompt door stilte, toen het langzaam tot hem doordrong wat er was gebeurd. Hij dacht zijn leven op de rails gehad, maar een of andere idioot moest er weer roet in gooien. Ianto rook de metaalachtige geur van het bloed weer en zijn wangen voelde nat aan.
Ontwaakt uit zijn dagdroom, merkte hij dat er echte tranen over zijn wangen hadden gelopen. Hij veegde ze weg en hoopte dat Gwen het niet had gezien. Een huivering ging over zijn rug heen en hij zuchtte zachtjes. Hij dacht eindelijk van de dagdromen af te zijn, maar blijkbaar zat het hem nog steeds dwars ...
Gwen accepteerde zijn aanbod om naast 'm te komen zitten, al leek het alsof ze twijfelde. Hij kon haar geen ongelijk geven, het was redelijk ongebruikelijk dat een docent vroeg om gezelschap van een leerling die in overtreden was. Maar vannacht kon het hem weinig boeien. Hij keek naar zijn toverstaf, die nog steeds verlicht was, en scheen over het water van het zwarte meer heen. ”Je mag je best ontspannen. Ik doe je niets,” zei hij met een gebruikelijke glimlach op zijn gezicht.

Le inspiratie filmpje:}

Onderwerp: Re: Tonight, Tonight. vr jul 20, 2012 10:14 am

_{De maan was heel, heel langzaam van plek veranderd. Nou ja, dat leek zo, want de aarde was natuurlijk gewoon gedraaid. Hoe dieper de nacht, hoe sneller de zon weer aan de hemel zou verschijnen. Maar voorlopig hoefde dat nog niet. Rustig staarde ze voor zich uit, een beetje ongemakkelijk in het bijzijn van een leraar. Van professor Jones had ze het niet verwacht om s' avonds om haar gezelschap te vragen, maar aan de andere kant.. Het leek alsof hij een heel ander persoon was. Nog steeds vriendelijk, maar er was iets aan hem dat zijn uitstraling veranderde. Gwen had daar geen problemen mee, ze vond het eigenlijk wel interessant. Toen ze voor een kort moment opzij keek, zag ze vaag in het donker dat er tranen over zijn wangen liepen, maar zelf leek hij het niet door te hebben. Hij staarde het duister in, het leek alsof hij in een heel ander wereldje was belandt. Ze perste haar lippen op elkaar en keek snel weer voor zich uit, besloot om er voor nu maar over te zwijgen. Vanuit haar ooghoek zag ze dat hij weer wakker werd uit zijn dagdroom - of eigenlijk nachtdroom - en snel zijn wangen droog veegde. Hij deed alsof er niets gebeurd was. Haar blik ging naar het licht uit zijn stok, dat weerspiegelde in het water. Het zag er mooi uit. Nu kon ze nog beter zien aan zijn ogen dat hij gehuild had, er was geen twijfel mogelijk. Vervolgens vroeg hij haar te ontspannen, toen pas merkte ze dat ze behoorlijk stijf voor zich uit had zitten kijken. "Weet ik," grijnsde ze als antwoord op zijn suggestie dat hij haar niets zou doen.
Plotseling voelde ze medelijden met hem, maar die kuchte ze weg. Haar medeleven maakte plaats voor nieuwsgierigheid. "Een nare herinnering, professor?" vroeg ze voorzichtig. Ze wou zich niet met zijn zaken bemoeien, ze wist zelf hoe vervelend dat kon zijn. Maar hij zou moeten horen aan haar zachte stem dat ze er geen slechte bedoelingen bij had. En als hij geen antwoord wou geven, zou hij dat wel duidelijk maken; dan hoefde het niet en zou ze er niet over doorvragen. Toch, hij vroeg om gezelschap, dan vroeg hij ook om een reactie op zijn tranen.

Sorry hij is kort D:}

Onderwerp: Re: Tonight, Tonight. vr jul 20, 2012 10:59 am

_{Ianto's lichte ogen waren op zijn staf gericht, terwijl hij even niet wist wat te denken. Voor zijn geestesoog spookte beelden uit zijn verleden, z'n vriendin, zijn werk, z'n vriend. Alles liep door elkaar heen, maakte er een puinhoop van en zorgde ervoor dat 'ie hoofdpijn kreeg. Hij zuchtte zachtjes en richtte zijn blik omhoog, naar de maan die probeerde het tweetal in het zwakke lichtte zetten.
Ianto legde zijn staf naast zich neer en planten de vingertoppen van zijn wijs en middelvingers tegen zijn slapen aan om zijn hoofdpijn te kunnen verdrijven. Waarschijnlijk zou het niet veel helpen, maar hij kon het allicht proberen.
Opeens hoorde 'ie Gwen naast zich spreken. "Een nare herinnering, professor?" Het klonk voorzichtig, alsof ze niet zeker wist hoe ze het moest vragen. De oudere man zuchtte eventjes en keek d'r met een glimlach aan. "Zo kan je het noemen, ja," zei hij langzaam. Hoe moest hij aan een tiener uit gaan leggen dat hij zat te janken om zijn overleden vriendin? Terwijl hij wist dat er ergens, ver weg van hier, een man was waarvan hij wist dat 'ie van hem hielt. Dit alles werd veel te lastig om bij te houden. Hij had geen zin om dit allemaal uit te gaan leggen. Niets tegen Gwen, maar het stond hem gewoon niet aan. En niet de hele school hoefde het te weten.
"Als de dagen net zo waren als de nachten, waren vele al in de schaduwen opgegaan," mompelde hij zachtjes, niet tegen iemand specifiek. Terwijl hij zijn blik eerst op het donkere bos richtte en daarna op de maan. Soms wilde hij dat het altijd nacht bleef. Ianto was een nachtbraker, dat was wel duidelijk. Hij hielt van de nacht, de duisternis, de maan, de sterren. Geweldig.}

Onderwerp: Re: Tonight, Tonight. wo jul 25, 2012 9:57 pm

_{Afwachtend bleef ze zitten, haar blik niet op de professor gericht maar op het meer. Ze leunde iets naar achteren, op haar armen steunend, en strekte haar benen even boven het water uit. Het voelde een beetje vreemd om hier midden in de nacht zo naast een leraar te zitten, die had zitten dagdromen en zelfs had zitten janken, al was dat misschien niet helemaal het goede woord om daar voor te gebruiken. Ze probeerde hem te begrijpen, maar er kwam niets. Hij schrok niet van haar vraag en werd ook niet kwaad, dat stelde haar gerust. Afwezig staarde ze naar de sterren. Professor Jones gaf zachtjes een bevestiging en gaf haar een glimlach, waaruit ze duidelijk kon maken dat hij haar niet verschrikkelijk vond. Wauw, een uitzondering. De meeste leraren hadden zo hun vooroordelen over haar. Het grootste deel had een bloedhekel aan haar, alleen maar door haar uitstraling of omdat ze in de les niet zoveel uitvoerde. Het verhaal achter Gwen boeide hen vaak niet zo, of daar leek het op. Maar bij deze leraar voelde het anders. Hij was geen open boek, Gwen ook niet. Ze keek even opzij, om de schim naast haar te bekijken. De schaduwen op zijn gezicht vormden een pijnlijke uitdrukking, niet overdreven, maar verborgen. Ze wou het niet toegeven, maar ze begon toch echt medelijden met hem te krijgen. Er viel een diepe stilte, tot de leraar plotseling met een filosofische uitspraak kwam. Ze deed niet eens de moeite om er over na te denken, want ze begreep er helemaal niks van, maar het had vast weer een diepere betekenis. Er stond kort een verwarde uitdrukking op haar gezicht toen ze snel de andere kant op keek. Opgelucht haalde ze adem en lachte binnensmonds stiekem om de opmerking van de professor. Ze wou hem niet belachelijk maken, maar het was gewoon zo typisch. Opnieuw was het stil. Er klonken nog wel vogel geluiden, krakende takken in de wind, maar verder was het rustiger dan ooit. "Bedankt," zei ze plotseling, terwijl ze nog steeds voor zich uit keek. "Dat u me een kans geeft. Ik bedoel - de meeste leraren mogen mij niet zo," mompelde ze. Ze meende het. Het was wel duidelijk dat hij liever niet over die nare herinnering wou praten, dus begon ze over een ander onderwerp. Iets waar ze zelf liever niet over praatte, maar vannacht was even een uitzondering. Alles mocht,voor kort, anders dan normaal.}