Hoppa

Onderwerp: Hoppa wo jul 18, 2012 8:26 am

Yana sjokte door de gangen heen. Het was ijskoud buiten en tot overmaat van ramp sneeuwde het ook nog. Het enige wat het zwartharige meisje aanmoedigde naar buiten toe te gaan, was om te zien hoe de één naar de ander onderuit ging op de spekkie gladde tegels. Natuurlijk had ze zelf ook het risico onderuit te gaan, maar met de schoenen die ze vandaag aan had getrokken achtte ze de kans daarop bijzonder klein.
Yana trapte een klein steentje weg en bekeek vanaf een afstand hoe verschillende - inderdaad - met een harde 'plof' onderuit gingen. Ze grinnikte zachtjes en viste de appel die ze vanmorgen bij het ontbijt van tafel had geplukt uit één van de gigantische zakken in haar gewaad. Ze snoof met haar ogen dicht de koele wind op voor ze haar tanden in de gifgroene appel zette. Sneeuwwitje was gestorven aan de appel en sindsdien had Yana altijd afkeer gehad voor de groene kant, maar dit keer beet ze erin zonder na te denken. Sneeuwwitje was een een schoonheid, maar Yana had zichzelf nooit op die manier bekeken, ook al had ze enkele gelijkenissen met de beeldschone prinses.
Het vocht van het vruchtvlees droop langs haar mondhoeken. Yana deed haar groene ogen weer open en liet haar blik weer langs de grauwe wereld gaan. Ergens was het verwonderlijk dat over een maand de wereld er hier alweer totaal anders uit zou zien.
Ergens in de lucht vloog een wit stipje die Yana vrijwel direct als haar uil herkende. Ze fronste haar wenkbrauwen: Wat deed Uil hier? Yana floot kort op haar twee vingers en onmiddellijk reageerde het dier. Het begon schel te schreeuwen en kwam vervolgens met een rotvaart weer naar beneden toe gevlogen. Yana grinnikte en hield haar rechterarm gestrekt zodat de sneeuwwitte uil daarop zou kunnen landen.
Het beest had echter dezelfde onhandigheid van zijn baas, want hij probeerde zo elegant mogelijk te landen op een pootje, maar struikelde en moest zich met klapwiekende vleugels staande proberen te houden.
Yana grinnikte en streelde hem fijntjes over zijn kop heen. 'Geloof het of niet, maar ik heb zelden zo'n idioot beest als jou gezien,' mompelde ze liefkozend terwijl Uil genietend zijn roetzwarte oogjes dichtdeed.
Yana kreeg een waterige glimlach rond haar mondhoeken en nam daarna weer een hap van haar appel.
Uil deed bij het horen van de tanden in de appel direct zijn ogen weer open en kraste. Yana hield hem de appel voor en hij bewoog heel voorzichtig met zijn kop richting het stuk fruit. Toen hij voorzichtig erin pikte (en daarbij weer bijna van haar arm kukelde), hield hij bedenkelijk zijn kop schuin en keek met een ernstige blik naar de appel.
'Wat? Is het niet goed genoeg voor meneer?' zei het bleke meisje met lichte spot terwijl ze hem zachtjes op zijn snavel tikte. Het mormel kraste en vloog op toen het een sneeuwbal aan zag komen.
Helaas voor de werper was Yana sneller dan de sneeuwbal en had ze hem al ontweken. Waarschijnlijk was hij niet eens voor haar bedoeld, maar ze zocht razendsnel naar de dader, maar vond deze niet. Ze haalde haar schouders op: Die zou er later nog wel van lusten!

Onderwerp: Re: Hoppa do jul 19, 2012 7:56 pm

De ramen waren door het hele kasteel heen beslagen. Het had de afgelopen dagen - tot haar genoegen - dag en nacht gesneeuwd. Waarschijnlijk zouden de meesten een hekel aan het witte spul hebben, maar zij was er op de één of andere manier dol op. Het gaf een gezellige sfeer, het deed je denken aan Kerstmis en het kasteel zag er als in een sprookje uit nu hij zo bedekt was met een laag ijskristallen. Het enige nadeel was de ontzettende kou zo af en toe. Die mocht wat haar betreft meteen verdwijnen.
Op het moment dat ze een stap buiten zette overspoelde de koelte haar meteen. Erg druk was het niet buiten. De kans om uit te glijden was behoorlijk groot; iets waardoor ze haar hakken verruild had voor gympen. Donkerblauwe Allstars, om precies te zijn. Deze schoenen hadden veel meer grip en dat was gelijk te merken. Oppassen was altijd wel vereist met deze vorst, maar de kans om uit te glijden met deze schoenen was met de helft gedaald. Haar goudblonde haren werden door een briesje opgewaaid, om vervolgens weer rond haar schouders neer te vallen.

Kenley zuchtte zachtjes en het grote kasteel dat haar school was viel op haar netvlies. Het zag er echt prachtig uit in deze tijd. Haar armen had ze over elkaar heen geslagen, om wat warmte vast te houden. De toverstok die ze dagelijks bij zich droeg zat aan de binnenkant van haar gewaad. Niet dat ze deze elke seconde nodig had om te overleven, want dat was overbodig. Wel kwamen veel acties onverwachts en gebeurde er dagelijks wel iets waardoor er een gevechtje ontstond. De sneeuwbal kwam heel plotseling. Gemerkt dat er iemand achter haar stond had ze niet eens. Nou, ze mocht van de sneeuw houden, maar dit hoefde ze nou ook weer niet. Met een geërgerde zucht draaide ze zich om naar het meisje of de jongen die het gedaan zou kunnen en moeten hebben. In plaats van dat er iemand achter haar stond, stond er wel iemand wat meters voor haar. Een meisje.. Van Zwadderich. "Leuk dat je je vermaakt met de sneeuw, maar val mij er voortaan alsjeblieft niet meer mee lastig," mompelde ze naar de meid, waarna ze de restjes sneeuw van haar gewaad veegde.

Onderwerp: Re: Hoppa vr jul 20, 2012 7:15 am

Yana keek Uil nog even na, klopte de kleverige sneeuw van haar roetzwarte gewaad af en keek toe hoe nog iemand plat onderuit ging en pijnlijk over zijn ruggengraat wreef. Yana kon een klein lachje niet onderdrukken toen de jongen vervolgens met een kop als biet de school in waggelde.
Yana draaide zich om en leunde tegen de muren aan toen ze een geblondeerd meisje voor haar zag lopen. Nieuwsgierig bekeek de zwartharige Zwadderaar het meisje wat beter. Ze zat in een andere afdeling als de hare en was verder fijntjes gebouwd en haar haren liepen tot halverwege haar middel. Yana kon niet ontkennen dat ze knap was. Ze nam nog een hap van haar appel en wendde vervolgens haar groene ogen van het meisje af.
Toen het meisje echter toch iets tegen haar murmelde, fronste Yana haar wenkbrauwen.
'Geloof het of niet, maar ik heb niets met sneeuw,' antwoordde ze terwijl ze vervolgens weer de appel naar haar mond toe bracht en een hap nam. Yana veegde met de rug van haar hand langs haar neus voor ze zich weer naar het meisje wendde.
'Hoezo eigenlijk? Word je geteisterd door een plaatselijke sneeuwbui?' vroeg ze vervolgens met enige spot terwijl ze met de appel in haar hand naar de laatste restanten van de sneeuwbal op haar gewaad wees. Yana nam nog een hap van het appeltje en zag Uil boven haar in de lucht cirkelen.
Yana kwam iets van de muur overeind en bekeek het meisje nu beter. Het leek alsof ze zich lichtjes had opgemaakt, maar dat kon Yana niet met zekerheid zeggen. Ze had eekhoorntjesbruine ogen die bijna perfect bij het goudblonde haar pasten. De blauwe kleuren van Ravenklauw waren zichtbaar. Yana fronste haar wenkbrauwen: Dan was ze waarschijnlijk slim en niet het spreekwoordelijke domme blond.
Yana gokte dat ze niet zoveel ouder was dan haar of misschien zelfs wel even oud, maar Ravenklauwster was haar niet eerder opgevallen. Kennelijk had ze het koud, want ze had naast haar gewaad ook haar armen om haar heen geslagen alsof er een sneeuwstorm opkomst was. Yana kreeg een scheve grijns rond haar smoel, maar die verscheen al even snel als die gekomen was.

Onderwerp: Re: Hoppa di jul 24, 2012 6:07 am

Voor een aantal seconden werd Kenley afgeleid door een jongen, een leerling van Zweinstein, over de sneeuw uitgleed. Zelf was haar dit godzijdank nog niet overkomen. Het leek haar afschuwelijk - vooral het uitlachen sloeg ze liever over. Meteen borrelde er een licht medelijden op met de gevallen jongen, die door wat personen uitgelachen werd. Ook het meisje, de Zwadderaar, lachte. Nou, als zij op een dag onderuit ging, lachte ze wel anders. Ze moest toegeven dat het soms een hilarisch gezicht was iemand neer te zien gaan, dus het onbekende meisje daarop beoordelen deed ze niet.
De meid kwam haar lichtelijk bekend voor. Dat kwam waarschijnlijk door het van haar zien op de gangen. Elke leerling had je wel een keer gezien, ook al wist je niet hoe hij of zij heette. Ze had zwartgekleurde haren en groene ogen, die erg opvielen door de donkere kleur van haar haar. Een mooie combinatie, naar haar mening. De stem van haar haalde haar echter uit haar gedachten. Ze had niets met sneeuw? Oh, zoals alle andere dus. Normaal was ze wel in voor wat kinderachtig gegooi met sneeuw, maar haar bui stond er niet echt naar vandaag. Het was een langdradige schooldag geweest en ze was moe. De afgelopen paar dagen had ze best slecht geslapen, zonder bijzondere reden. Dit was echter niet aan haar uiterlijk te zien.

"Schijnbaar wel," reageerde ze met een lichtelijke spot in haar stem. Een zucht verliet haar keel, wellicht door de vermoeidheid. Voorzichtig liep ze in de richting van het muurtje waar het meisje net voor stond en zonet tegenaan leunde. Haar blik ging van het muurtje naar het meisje, dat nu naast haar stond. Met haar rug leunde ze tegen het muurtje aan, waar geen sneeuw aan vast kleefde. Zo te zien was ze ongeveer van haar leeftijd. "Dus je zit bij Zwadderich, hè?" vulde ze de korte stilte op met haar stem, terwijl haar blik alweer naar iets anders gericht was. Haar ogen volgden een meisje dat de school inliep, om daarna weer opzij te kijken en op een antwoord te wachten. Niet dat het haar erg interesseerde bij welke afdeling het meisje zat, maar ach.

Onderwerp: Re: Hoppa wo jul 25, 2012 7:23 am

Yana rolde met haar ogen toen ze zag dat het meisje kennelijk medelijden had met degene die zojuist onderuit gegaan was. Wel ja, hij kon ook voorzichtiger zijn, niet? Het gebeurde Yana namelijk zelden tot nooit dat ze onderuit ging.
Ze liet haar gifgroene ogen verder de binnenplaats rondgaan en vond een groepje dat aan het gooien was met de kleverig witte sneeuwballen. Ze smeten met aardig wat vaart de sneeuwballen richting collega-leerlingen, maar zouden het wel laten tegen iemand als een leraar iets wat op sneeuw leek aan te gooien. Yana kreeg al koude vingers als de er alleen aan dacht om de sneeuw in de handen te nemen, laat staan ermee te gooien en het risico lopen zelf ook geraakt te worden. Ze stak haar ene hand in haar zak en nam nog een hap van haar appeltje terwijl ze zich weer op de Ravenklauwster richtte.
Yana kon een grijns niet onderdrukken bij het horen van haar reactie.
'Dan wens ik je bíjzonder veel sterkte met overleven deze loodzware storm,' zei ze met een scheve trek rond haar smoel. Godzijdank lieten ze het nu wel een sneeuwbal op Yana te richten, want die smeet terug en had haar toverstok in haar zak vast gepakt. Voor het geval dat.
De Zwadderaar vond de stilte niet vervelend - mits het geen spreekwoordelijke stilte voor de storm was: Sommigen schenen nogal een afkeer te hebben van Zwadderich. Ze had dan ook niet het idee dat het een zogeheten 'spannende pauze' was, maar de Ravenklauwster nam alweer het woord. Yana moest de neiging met haar ogen te rollen onderdrukken: Meen je? Bij haar weten was de kleur groen goed genoeg in haar gewaad vertegenwoordigd.
'Eens kijken: Ik ben volgens mij noch Huffelpuffer, noch Ravenklauwster en noch een Griffoendor, dus volgens mij ben ik inderdaad een Zwadderaar,' beaamde ze uiteindelijk voor ze weer in haar appel beet, die zo langzamerhand steeds meer op een klokhuis begon te lijken in plaats van het stuk fruit dat ze uit de Grote Zaal had mee geplukt. Straks kon ze nog terug om een nieuwe te halen en daar voelde Yana op dit moment verdomd weinig voor.
'Ze zeggen hier soms dat dingen niet zijn wat ze lijken te zijn, maar als ik me niet vergis ben jij er eentje van Ravenklauw, niet?' vroeg ze vervolgens aan de blonde. Ze smeet het klokhuis in de richting van de vuilnisbak, raakte die wonder boven wonder en wreef met haar handen over elkaar.
Uil had zich inmiddels een weg naar zijn slaapplek gebaand of die was het in ieder geval hier zat, want Yana bespeurde nergens een wit-grijs stipje dat spastisch met zijn vleugels op en neer bewoog.