•Naam; Catlynn Sachi
•Leeftijd; 16 jaar
• Familie; Samantha Will X Haruko Sachi
• Bloedstatus; Volbloed
• Partner; The sad tale of a prince and a witch
• Huisdier; BLACK CAT// Edddy
• Bekwaamheid; Verzorging van Fabeldieren & Gedaanteverrwisseling
• Twee Afdelingsmogelijkheden; Zwadderich of Ravenklauw
• Reden voor keuze; Catlynn is een stil persoon wat niet veel om andere geeft. Wel heeft ze amper een eigen wil, waardoor ze makkelijk te gebruiken is. Het maakt haar niet zoveel uit als ze in de problemen komt. Ze is ongeïntereseerd en als ze iemand pijn doet doet het haar niks. Ik denk dat ze daarom wel bij Zwadderich past. Daarintegen is Catlynn een erg slim persoon. Haar gedachten dwalen vaak af in de les naar hele andere dingen, maar de informatie blijft in haar hoofd hangen zodat ze een goed cijver haalt. Ook is ze erg goed in raadsels en leert ze snel. Daarom zou ze ook wel bij ravenklauw passen.
• Vakkenpakket;
• Verzorging van Fabeldieren
• Waarzeggerij
• Verweer tegen de Zwarte Kunsten
• Leer der Oude Runen
• Gedaanteverwisselingen
• Toverdranken
• Spreuken en Bezweringen
• Uiterlijk; Catlynn heeft kastanje bruin haar wat aan de bovenkant vrijwel stijl is, maar aan de onderkant lichtjes krult. Ze heeft een pony die ze meestal aan de kant schuift omdat hij anders in haar ogen hangt. Haar ogen zijn ook kastanje bruin en stralen vaak leegte uit. Ze doet niet heel veel met make-up. Catlynn is slank gebouwd en hoeft geen moeite te doen om die bouw te behouden. Ze is eigenlijk een beetje tegen mager aan. Als je haar van achteren zou bekijken zou je misschien nog kunnen denken dat ze een vrolijk persoon is. Ze heeft een mooi uitelijk, maar doet er niks mee en probeert ook de jongens er niet mee te winnen. Ze beseft eigenlijk niet eens dat ze zo mooi is.
• Innerlijk; Leegte. Dat is het eerste wat je ziet als je in Catlynns ogen kijkt. Ze dragen geen emotie bij zich, net zoals Catlynn zelf. Van binnen is ze vrijwel leeg. Veel dingen om haar heen boeien haar niet, evenals haar studie. Ze let vaak niet op in de les, maar ondanks dat haalt ze wel goede cijvers. Haar beste vriend is haar zwarte kat Eddy. Ze heeft die kat al sinds ze zes jaar was, en hij begint nu een beetje oud te worden. Ze probeert wanhoopig met haar kat te communiceren en houdt veel van hem. Wanneer hij bij haar is, is er voor een moment een klein glimlachje te zien op haar anders emotieloze gezicht. Ze heeft geen interesse, in niets. Op haar kat na. Ze is een brok verdriet wat loom door de school schuifelt en niet snel opvalt. Vrienden maken doet ze niet. Wanneer ze ook maar enigszins de gedachte heeft dat ze een vriend heeft, wordt ze vaak gebruikt. Dat wordt vaak bij haar gedaan. Catlynn heeft geen eigen wil, of maar een hele kleine, en zal vrijwel nooit iemand beschermen. Het enige wat ze beschermt met haar leven is haar kat.
• Geschiedenis; Veel kinderen hebben een zware of misschien wel verdrietige geschiedenis. Catlynn niet. Haar ouders waren beide heel normale mensen. Toen Catlynns moeder 18 was, nog maar net afgestudeerd, werd ze zwanger. De vader, de 20 jarige Haruko Sachi en zij besloten het kindje te houden. Op een regenachtige dag kwam Catlynn ter wereld. Ze droeg de achternaam van haar Japanse vader. Het meisje groeide gewoon op. Tenminste, haar ouders probeerden haar gewoon op te laten groeien. Maar er was iets mis met het meisje. Ze toonde geen emotie en leek wel een apparte, reeds onbekende, vorm van autisme te hebben. Catlynn leerde eerder lopen dan het gemiddelde kind, maar praten luktte maar niet. Uiteindelijk kreeg ze het een beetje onder de knie toen ze al drie jaar was. Nog steeds praatte het kindje niet veel. De ouders waren bezorgd en probeerde er alles aan te doen om Catlynn van haar apparte gedrag af te krijgen. Catlynn werd bijna dagelijks meegenomen naar de dierentuin, pretpark of museum, alleen maar om haar bij kennis te brengen. Niets leek te helpen. Het meisje bleef zo leeg en emotieloos. Ze lachtte vrijwel nooit. Totdat ze een keer in een dierentuin kwamen waar je de dieren mocht voeren. Catlynn was inmiddels al vijf jaar oud. Eerst twijvelde haar ouders nog, ze hielden niet echt van dieren, maar uiteindelijk lieten ze het toch toe. Bij die eerste aanraking met een zebra, verscheen er een glimlach op het gezicht van het kleine meisje. Geen grote, maar het was toch iets. De ouders waren geschokt en dachten dat het misschien toeval was. Maar steeds weer verscheen er een glimlach op het gezicht van Catlynn wanneer ze in contact was met een dier. Samantha en Haruko waren geen dieren liefhebbers, maar besloten dat ze een dier in huis moesten nemen zodat ze hun kind ook thuis zouden kunnen zien glimlachen. Misschien zou het wel een positief effect hebben op hun dochter. Dus kreeg Catlynn voor haar zesde verjaardag een katje cadeau, die ze Eddy noemde. Het was een zwarte kitten. Vanaf die dag waren Catlynn en Eddy onafscheidelijk. Ze nam het katje overal mee naar toe en leek vrolijk te zijn. Niet zo vrolijk als een normaal kind, maar wel beter dan eerst. Het leek wel alsof Catlynn wanhoopig contact probeerde te leggen met het katje. Toen Catlynn, zoals verwacht, een uitnodiging kreeg van Zweinstein ging ze er naartoe. Niet heel enthousiast, want eigenlijk maaktte het haar niet zoveel uit. Eddy ging natuurlijk mee. Haar eerste jaren liepen vlekkeloos. Vrienden maken deed ze niet, ze kwam wel eens in de problemen omdat ze zich makkelijk liet gebruiken, maar verder ging het wel goed. Er was niks te klagen over haar cijvers en ze was een goede leerling. Toen Catlynn les kreeg over faunaten was ze echter voor het eerst ergens in geïntereseerd. Ze zag het als een kans om dichterbij haar kat te komen, het dier waar ze het meeste van hield. Ze leest veel over faunaten en kan niet wachten totdat ze 17 wordt. Ze kan niet wachten totdat ze les kan nemen in hoe ze en faunaat wordt. Dat is eigenlijk het enige wat ze wilt. Nu maar wachten.
