Finally, lunchtime

Met een zucht nam de jongen zijn schrift en schoof het in zijn rugzak. De les zat er weer op, gelukkig maar. De hele voormiddag had hij zich door de lessen gewerkt, en hij begon er echt een bloedhekel aan te krijgen. Momenteel waren ze bezig met een stukje dat hij al kende, dus hij zag het nut er echt niet van in om nog actief te luisteren naar wat de docent te zeggen had. Het uur had zich voort gesleept, en zijn gedachten waren telkens afgedwaald. Hij had een opmerking gekregen van de docent, en bijna hadden ze punten van zijn afdeling afgetrokken. Damn. Als klassenoudste moest hij wel een goed voorbeeld stellen. Een verantwoordelijkheid waar hij niet om gevraagd had, maar wel graag had aangenomen. Token was zeker geen gast met een groot ego, zou zichzelf ook nooit boven de anderen plaatsen, maar hij vond het wel fijn, die pin op zijn sjaal. Het gaf hem motivatie om wat beter zijn best te doen. Dus na die opmerking had hij zijn houding veranderd en was hij beginnen luisteren, had zelfs een vraag correct beantwoord. Toch kon het hem maar matig interesseren, aangezien hij alles al wist en er dus geen prikkel was voor hem om aandachtig te blijven luisteren.

Als een van de laatsten verliet hij het lokaal, richting de Grote Zaal. Lunchtijd, yum. Hij werd door de gangen geloodsd door een stroom aan leerlingen die dezelfde bestemming hadden als hij. Hij knikte naar iedereen die oogcontact maakte, zelfs met de leerlingen van Slytherin. Hij vond het hele gedoe rond de afdelingen gewoon pure onzin, en hij deed er dan ook niet aan mee. Toch moest hij af en toe tussenkomen als een leerling uit zijn afdeling betrokken was bij een ruzie. Het was zijn plicht om de boel onder controle te houden, en er zeker voor te zorgen dat zijn medestudenten veilig waren. Het was niet makkelijk om zo neutraal te blijven, maar hij deed zijn best, en dat moest maar genoeg zijn. De deuren van de Grote Zaal stonden open en verschillende geuren drongen zijn neus binnen. Het rook uitnodigen. De warmte sloeg aangenaam om zijn lichaam heen. Het was koud, bitter koud, maar hier was de temperatuur bijna perfect. Token liep naar zijn plek aan de tafel van Griffoendor en ging zitten, wachtend tot het eten op tafel kwam. Ondertussen keek hij in het rond, naar de bekende gezichten van zijn afdelingsgenoten. Naast hem zat een meisje dat hij kende als Keira. Hij glimlachte naar haar. "Hey", Zei hij vrolijk. "Nog niet dood gegaan van verveling zie ik?"

[Keira Parker]

Keira keek wat verveeld om zich heen. Het was nog maar tien minuten, tien minuten voordat ze verlost was, verlost van deze saaie les. Waarom zat deze les in haar vakkenpakket? Geschiedenis van Toverkunst. Ze moest de les wel volgen, maar ze vond het altijd zo, zo saai. Iedere les ging ze erheen, en zat wazig te staren naar haar boek, en luisterde maar half naar wat de docent zei. Goed genoeg om een vraag te beantwoorden, zo slim was ze wel, maar ze was er nooit honderd procent bij. Ze keek even naar de klok, nog maar vijf minuten. Zo ging het nou altijd, de laatste tien minuten werd de les saai en lette ze niet meer op. Ze hoorde de klok tikken en wenste dat het vijf minuten verder was. Plotseling werd ze uit haar gedachten gehaald toen de docent het huiswerk opgaf. Zelfs zijn stem was saai en oud. Keira schreef het huiswerk op, en eindelijk, eindelijk mocht ze gaan. Ze stopte haar schrift en boek in haar tas en liep het lokaal uit.

In de gang werd ze meegevoerd door de stroming. Alle leerlingen gingen naar de grote zaal, waar de lunch op tafel zou verschijnen. Verlossing, was het enige waar ze aan dacht. Algauw kwam ze de zaal binnenlopen. Het was koud in het kasteel, maar hier was het gelukkig warm. Ze zuchtte even en keek naar boven, het plafond boven haar gaf aan wat het de afgelopen dagen ook al had gedaan. Sneeuw en regen. Ze keek weer voor zich en liep naar de tafel van Griffoendor. Haar ogen dwaalden onderweg even af naar de tafels van de anderen afdelingen. Iemand van de tafel van Zwadderig riep iets, maar ze kon niet horen wat. Het was vast niet aardig bedoeld. Al eeuwen waren er onenigheden tussen Griffoendor en Zwadderig. Maar ze trok zich er niets van aan, waarom zou ze? Ze kwam aan bij de tafel en ging zitten. Ze kende de mensen om haar heen, vertrouwde gezichten. Naast haar zat een jongen die ze herkenden als Token. Klassenoudste. Ze zou geen klassenoudste willen zijn, teveel verantwoordelijkheden. Nee, ze hield het bij gewoon leerling. Ze pakte even haar toverstok en bestudeerde hem aandachtig. Wilg, zesentwintig centimeter precies. En een haar uit de staart van een vrouwtjes-eenhoorn. Token haalde haar uit haar gedachten door een gesprek met haar te beginnen. "Hey", zei hij vriendelijk en glimlachte naar haar. Keira glimlachte terug maar voordat ze iets kon zeggen zei hij: "Nog niet dood gegaan van verveling zie ik?" Ze knikte van nee en zei: 'Nog niet...' Ze keek even om zich heen waar het eten bleef, maar keek Token toen weer aan. 'Ik zie dat jij ook nog levend rondloopt, hoe kunnen ze sommige lessen toch zo saai maken?' Ze stopte even maar zei toen: 'Ik begin bijna te denken dat ze ons dood willen laten gaan door alleen maar saaie verhalen te vertellen.'