Lovely day, lovely lady

Samen met Lyra vervolgde hij zijn weg door de gangen van het kasteel. Hij kon het alleen niet laten, om sommige leerlingen al een opmerking toe te werpen waarvan ze nog wat langer na zouden denken dan vandaag. Na de frisse buitenlucht tegemoet te hebben gelopen, sloeg Scorpius fliterig een arm om Lyra’s schouder. ‘’Dus, madame, hoe gaat het leven er bij jou eigenlijk aan toe?’’ Vroeg hij simpel, terwijl ze samen doorstapten.
Na een kleine vijf minuten was het Zwarte meer al aardig in beeld gekomen. Het golvende water waar het zonlicht fel in schitterde gaf een prachtig gezicht. Scorpius moest gelijk denken aan de Toverschool spelen, waar zijn vader ooit over had verteld. Hij zei dat er een goede jongen was omgekomen, en om eerlijk te zijn, had mijn vader niet veel goede jongens uit zijn jeugd. Dus Cedric moest wel een speciaal iemand zijn geweest.
Zonder nog verder echt wat te zeggen, namen ze plaats in het zachte zand. Het zonnetje brandde op Scorpius zijn rug, verder dacht hij na over wat er allemaal in dit meer verborgen lag. De nieuwsgierigheid werd steeds erger, maar hij besloot er niet over te praten met Lyra. Dat zou nogal raar zijn.
‘’Hey..’’ begon Scorpius na een tijdje, misschien was dit wel het raarste voorstel ooit. ‘’Heb je zin om te dansen?’’ Vroeg hij, met een scheef glimlachje dat zijn rechter mondhoek iets omhoog liet krullen. Zijn ogen waren lichtelijk beknepen door het zonlicht, toen hij naar haar keek. ‘’Gewoon voor de lol,’’ vervolgde hij. Terwijl hij even aan zijn arm kriebelde, en toen opstond. Nu met een bredere grijns.

Ze liet Scorpius begaan, dat deed ze bij alle jongens, ze had zich weinig aangetrokken tot dat gene dat mensen liefde noemde. Misschien omdat ze op jonge leeftijd alles waar ze echt van hield verloor. Haar ouders, een van haar beste vrienden Fred, en zulke dingen lieten littekens achter. Lyra ging niet dieper dan een goede vriendschap en wist ook niet meer hoe ze verder dan dat zou moeten gaan. Wat sommige meiden nogal eens jaloers konden maken, omdat Lyra volgens hun nog wel eens heel close waren met jongens die hun leuk vonden. Terwijl het voor Lyra niets op die manier betekende. Lyra voelde het gewicht van Scorpius zijn arm op haar schouder rusten. Hij vroeg hoe het leven er aan toe ging bij haar, 'Zijn gangetje denk ik, mijn leven in Roemenië kent veel variatie, elke dag krijg ik andere draken voor mijn kiezen, vaak hebben ze problemen. En moeten we ze daar oplossen, eigenaren dumpen ze bij ons en vertellen ons meestal dat het verschrikkelijke beesten zijn. Maar als ik ze zie en contact maak, het vaak blijkt dat de mensen verschrikkelijk waren. Soms kunnen we draken afnemen van de oorspronkelijke eigenaren, zodat ze bij ons kunnen blijven, en uiteindelijk terug kunnen worden uitgezet in de natuur.' ze praten niet vaak zoveel achter elkaar. En keek hoe het meer in zicht kwam, ze had het altijd van achter de schermen kunnen zien. Lyra was jong geweest, maar ze was mee gekomen met Charlie toen de draken voor de eerste ronde naar Zweinstein moesten.

Dat waren echte vechters geweest, beschermers vooral. Want de Gewone Groene Huisdraak was niet bepaald een moeilijk beestje, met een zachte hand was het ei zo ontnomen van de draak. De Chinese Zenger was al wat feller, en Lyra's eigen Zweedse Stompsnuit, tenminste dat werd na de Spelen haar draak was toen heel erg getraumatiseerd door een spreuk die op hem afgeschoten was. En dan de Hongaarse Hoornstaart waar Harry het tegen op had moeten nemen, dat was wel echt een kreng van een beest, en daar viel niet veel meer over te zeggen. Daar had altijd iedereen ruzie mee, zelfs Lyra kreeg niet makkelijk contact met de felle draak. Nadat Fleur een spreuk had afgevuurd naar de Zweedse Stompsnuit had ze het ei, maar de draak had emotionele schade opgelopen. Lyra probeerde de draak tot bedaren te brengen, maar hij had verkeerd gereageerd en schoot uit een van zijn neusgaten een kleine blauwe vlam die op haar linkerarm kwam. Ze had het uit gegild en Charlie had het vuur snel gedoofd, het was de eerste keer dat een draak spijt had getoond. Lyra had geluk gehad door de snelle handeling van Charlie aangezien het vuur van een Zweedse Stompsnuit binnen een minuut haar hele huid kunnen verschroeien evenals haar bot. De draak had haar arm gelikt, en de Feniks van Albus Perkamentus zorgde dat haar arm weer in orde kwam door zijn tranen. Er was niks meer van te zien, maar sindsdien was de Zweedse Stompsnuit Lyra's draak, omdat hij nog als de dag van gisteren haar geschreeuw kon herinneren.

Ze waren bij de oever van het meer aangekomen die bestond uit zand, de zon scheen terwijl ze in het zachte zand waren gaan zitten. Even waren ze stil geweest en Scorpius besloot de stilte toch maar te verbreken hij vroeg of ze wilde dansen. En toen ze zijn scheve glimlach zag kon ze gewoon weg geen nee zeggen. Met een glimlach die zelfs doorstraalde in haar ogen 'Als je het zo vraagt kan ik gewoon geen nee zeggen, het is me een genoegen.' zei ze formeel. Ze zag hem opstaan en pakten zijn hand beet zodat hij haar omhoog kon helpen. 'De mannen horen te leiden volgens mij.' zei ze met een plagende glinstering in haar ogen. Dansen deed ze nog weinig, af en toe met Charlie maar niet heel veel, aangezien ze vaak tot diep in de nacht bezig waren met de draken.

'Zijn gangetje denk ik, mijn leven in Roemenië kent veel variatie, elke dag krijg ik andere draken voor mijn kiezen, vaak hebben ze problemen. En moeten we ze daar oplossen, eigenaren dumpen ze bij ons en vertellen ons meestal dat het verschrikkelijke beesten zijn. Maar als ik ze zie en contact maak, het vaak blijkt dat de mensen verschrikkelijk waren. Soms kunnen we draken afnemen van de oorspronkelijke eigenaren, zodat ze bij ons kunnen blijven, en uiteindelijk terug kunnen worden uitgezet in de natuur.' Scorpius knikte bewonderend, ‘’wauw draken. Dat is niet niks!’’ Glimlachte hij, waarna zij ook op stond, en haar zinnen vervolgden. Ze wilde met hem dansen, en vertelde hem dat mannen meestal leidden. ''Zoals u wenst, madame.'' Grinnikte hij.
Scorpius legde een hand netjes op haar middel, en met de andere pakte hij haar hand beet en strekte hen armen half uit zodat ze netjes in de wals positie stonden. Ze begonnen kalmpjes te dansen, gewoon een paar stapjes. Af en toe liet Scorpius haar een rondje draaien, ‘’dus. Draken, heb je er ook een?’’ Vroeg hij, zijn ogen in de hare priemend. Zijn gebruikelijke scheve glimlachje sierde rond zijn lippen.
‘’Ik ben trouwens wel jaloers op je, zoiets zou ik ook wel willen. Al zit ik zelf elke vakantie thuis, te zwerkballen. Misschien kan ik een keer mee?’’ Scorpius liet haar weer een rondje draaien en glimlachte onophoudelijk naar het meisje voor hem. Haar bruine, golvende haren lagen nog steeds netjes over haar schouders gedrapeerd.
Zonder een woord te zeggen, dansten ze verder, het zonnetje scheen lekker in Scorpius’ rug, genietend sloot hij even zijn ogen. Terwijl hij wachtte op haar antwoord, liet hij zijn gedachten op de vrije loop gaan, en luisterde naar de natuur. Van de fluitende vogels naar het golvende water dat tegen de kiezelstenen klotste.
Ook kon hij het niet laten, te denken aan zijn manieren om dit jaar wat eerste jaars te vervelen. Maar dat kwam later wel.

Hij legde zijn hand op haar middel en zorgde dat ze in positie kwamen te staan voor een wals, er was geen muziek te horen, maar in gedachten hoorde ze het op de achtergrond. Scorpius leek onder de indruk om het feit dat Lyra met draken werkten, voor haar was het onderhand gewoon geworden. In hoeverre het gewoon kon worden, met zulke majestueuze schepsels om te gaan. De zon scheen op hun waardoor het lekker warm was, en het deed Scorpius zijn blonde haar een beetje oplichten. Met elke draai die ze maakten in de dans zag ze Draco terug in Scorpius, niet dat Lyra ooit gedanst had met zijn vader, maar ze had het wel vaker. Dat verleden zich opdrong in het heden. Hij vroeg of ze ook een draak had, het klonk raar, maar ze moest gelijk aan haar Zweedse Stompsnuit denken. 'Een draak bezit je niet echt, het is moeilijk uit te leggen, maar zelfs al voed je er eentje op vanaf het moment dat hij uit het ei komt. Het is en blijft een wild dier dat je niet helemaal tam kan krijgen. Er is een draak die me een keer aangevallen heeft, dat was tijdens de Triwizards Challenge, toen Harry mee deed. In de eerste opdracht moest Fleur het ei van onze Zweedse Stompsnuit afpakken, wat haar ook lukten. Maar door de spreuk die ze afgevuurd had was hij in de war en in pijn. Ik was mee met Charlie omdat ik zorg droeg over de draken die mee deden aan de opdracht..' begon Lyra, 'Hij schrok van me, het was altijd al een moeilijke draak omdat hij een paar nare dingen mee had gemaakt voor hij bij ons kwam. Het was ook een draak waar niemand bij in de buurt mocht komen. En ik moest hem helpen. Hij wilde niet dat ik in zijn buurt kwam en schoot een relatief kleine vlam uit een van zijn neusgaten.' Even stopten ze om adem te halen, 'Zijn vuur net als dat van alle Zweedse Stompsnuiten is blauw, en het kan in minder dan een volle minuut huid en botten helemaal verschroeien tot as, hij raakten mijn linkerarm. En het is dat Charlie direct het vuur doofden dat ik er met zware brandwonden vanaf kwam. Door mijn gil van pijn zag ik die draak veranderen, hij had nog nooit iets zo horen schreeuwen van de pijn door zijn vuur. Hij likten mijn wonden, ze hebben een ruwe tong een beetje zoals katten ook hebben. Alleen dan tja, vele malen groter. Sindsdien heeft die draak mij nooit meer iets aangedaan, en ben ik de enige die aan hem mag komen.' zei ze.

Ze stapten rustig op het zand verder tijdens het dansen. Scorpius zei dat hij vaak huis zwerkbal speelde, Lyra kende de sport en kon het maar deed het niet genoeg. Ze had er weinig tijd voor, hij vroeg opeens of hij een keer mee kon. Even keek Lyra een beetje onthutst 'Mee naar Roemenië?' zei ze op een verbaasde toon. Ze had er zelf nog nooit over nagedacht om iemand mee te nemen naar haar huis, misschien ook omdat het niet bepaald een vakantieland was. En ze zich nooit zo hechten aan mensen dat ze ze vertrouwde om mee te nemen naar de draken. Die hielden niet van veranderingen. En de meeste onderschatten het werken met draken heel erg, ze dachten meestal dat ze alles konden maken bij de dieren. Ze dacht na 'Ik zou eerst moeten kijken hoe je reageert op draken in de buurt.' zei ze. 'Ik kan niet zomaar je mee nemen naar Roemenië we hebben echt gevaarlijke draken er tussen zitten, die beginners de kop kunnen kosten.' zei ze op serieuze toon.

Ze vond Scorpius net te aardig om hem te laten afmaken door een draak, aangezien ze vermoeden dat Scorpius nooit dicht bij een draak was geweest en er hooguit op een afstand een had gezien. Tenzij zijn familie een kluis in Goudgrijp had die beschermt werd door een van de draken. Die arme beesten werden mishandelt, en Lyra ging nog wel eens naar Goudgrijp om de draken te onderzoeken. In opdracht van Charlie meestal, aangezien hij zelf niet zomaar weg kon.

Scorpius luisterde aandachtig naar het verhaal terwijl ze rustig door dansten, Autch. ‘’Geen littekens hoop ik?’’ Vroeg hij met een glimlachje, en keek haar aan. ‘’Je hebt al veel meegemaakt merk ik.’’ Verzuchtte hij. Ergens wilde hij ook zo’n leven, vol avontuur. Ze bewogen langzaam op het ritme van de niet klinkende muziek, en toch hadden ze het gevoel dat er ergens een orkest aan het spelen was. De melodieën klonken in zijn hoofd.
'Ik zou eerst moeten kijken hoe je reageert op draken in de buurt. Ik kan niet zomaar je mee nemen naar Roemenië we hebben echt gevaarlijke draken er tussen zitten, die beginners de kop kunnen kosten.’ Hij grinnikte kort en keek haar aan. ‘’Ik vertrouw je wel, als jij er bent kan me toch niks gebeuren?’’
Antwoordde hij eerst koppig maar hervatte zich al snel. ‘’Maar.. jij bent hier de expert, dus als jij het zegt zal het wel goed zijn.’’
Hij keek haar met een licht grijnsje aan, hij stopte met dansen, en liet zijn voorhoofd even op haar voorhoofd rustten, waarna hij van haar weg stapte, en meetrok naar het water. Lachend begon hij met zijn handen water over haar heen te laten golven. Hij trok zijn toverstok, en sprak de simpele spreuk ‘Aguamenti’ uit waardoor hij een dunne straal water liet ophopen boven haar hoofd. Met een simpele zwiep kwam de plons over haar heen.
Scorpius rende wat dieper het water in, en nam toen een duik om zijn hele lichaam in het water te vinden. Ook al was het herfst, droog was hij toch snel dus dan kon het niet veel kwaad? Hij kwam weer boven water, zijn blonde haren plakten tegen zijn gezicht. Hij schudde even met zijn hoofd waardoor de plukken wat wilder door elkaar zakten. ‘’Lekker hé!’’ Grijnsde hij naar Lyra die nu enkele meters van hem vandaan stond.

'De tranen van een Feniks werken genezend en werken ook littekens weg. Gelukkig had Albus Perkamentus een Feniks op school toen.' antwoorden ze op zijn vraag. Hij zuchtte dat ze al veel mee had gemaakt, het klonk waarschijnlijk als een droom voor de meeste, maar niet alles was zo geweldig als het soms klonk. Hij grinnikte en zei dat hij haar wel vertrouwde, en als zij bij hem was hem toch niks kon gebeuren? Lyra wilde net haar mond open doen om te protesteren, hij had die koppig ondertoon. Maar zij was de expert dus wat zij zei moest wel goed zijn. 'Dat koppige is dus wat mensen de kop kan kosten, Scorpius ik weet misschien veel over draken, maar in een seconde kan het gedaan zijn als je niet weet wat je doet.' zei ze serieus. In haar donkere ogen was een beetje gekwelde blik te zien, ze had een keer iemand gezien die was aangevallen door een draak. En al was het iemand die onbevoegd was om op het terrein te komen, Lyra had het niet op tijd tegen kunnen houden. Nee zelfs als ze Scorpius mee nam naar Roemenië dan zou zo iets kunnen gebeuren, en dat kon niet zomaar. Maar met een grijnsje stopten Scorpius met dansen, en opeens trok hij haar richting het water. Lyra trok haar schoenen uit en stopten haar sokken in haar schoenen en trok haar trui over haar hoofd en liet hem op het zand vallen. ze had een simpel zwart hemdje eronder. En voelde water van het meer op haar huid.

Nog even geleden had hij zijn voorhoofd tegen de hare laten rusten, waarom eigenlijk? Dat was meestal iets dat normale vrienden niet deden, misschien kwam er wel een hechtere vriendschap. Ze zag zijn toverstok en hoorde hem Agumenti uitspreken, en al snel viel er een plons water op haar hoofd, haar bruine haren werden nog donkerder door het water. Ze zag Scorpius verder het water in rennen, en opeens dook hij met kleding en al helemaal het water in. Zelf liep Lyra ook wat verder het water in, tot het water ongeveer tot haar knieën stond. Hij kwam een stuk verderop in het water weer omhoog helemaal doorweekt zijn blonde haren leken nu wat bruiner doordat het nat was. Hij grijnsde en zei dat het water lekker was. 'Tja, dat we er uit zien als verzopen honden maakt niet uit.' lachte Lyra, ze zag dat zijn witte blouse nogal doorschijnend was als het nat was en zag de huid van zijn schouders.

'Maar jij wilt mee naar Roemenië?' Ze keek naar Scorpius. 'Dan moeten we maar alvast voorbereidingen gaan maken, want je gaat lang nodig hebben om klaar te zijn voor je eerste confrontatie met een draak. Ik zal je leren hoe ze kunnen reageren, de gevaren, wat ze eten, wat hun sterkste punten zijn. Maar bovenal moet je toestemming hebben van Draco voor ik je ooit mee zal nemen.' zei ze kalm.

'Dan moeten we maar alvast voorbereidingen gaan maken, want je gaat lang nodig hebben om klaar te zijn voor je eerste confrontatie met een draak. Ik zal je leren hoe ze kunnen reageren, de gevaren, wat ze eten, wat hun sterkste punten zijn. Maar bovenal moet je toestemming hebben van Draco voor ik je ooit mee zal nemen.' Bij die zinnen slaakte Scorpius een diepe zucht. Hij liet zich op zijn rug drijven, en keek kort naar Lyra. ''Nou, dat is dan sowieso een verloren zaak.''
Mompelde hij dramatisch, en zwom naar de kant om daar zijn blouse en stropdas neer te leggen. Zijn ontblootte bovenlichaam kon hem niks schelen. Hij baande zich een weg terug naar Lyra en keek haar aan. ''Je kent mijn vader, Ly. Die gaat dat echt nooit goed vinden, die is zo beschermend als de Griffies deze dagen. Moet je nagaan, ik ben al 15.'' Voor hij verder ging, liet hij zijn hoofd weer even onderwater zakken.
''Bovendien is het de enige tijd dat mijn vader me ziet, dus die zegt sowieso nee. Maar, als ik nou gewoon zeg; hey. Ik ga. Dan was er nog een kleine kans.'' Vervolgde hij alsof hij een nobel prijs verdiende. Lyra was te slim, te wijs en véél te gehecht aan zijn familie om hem zomaar te laten gaan. ''Maar wat betreft die voorbereidingen..''
Hij wreef even over zijn armen met het water, en opende toen zijn mond weer. ''Wat moet ik zoal doen? Een liedje zingen, een koekje misschien?'' Het klonk nu heel kinderachtig, daarom verontschuldigde hij zich al snel. ''Sorry, ik bedoel het niet sarcastisch. Ik wil dit echt, ik ben alleen nieuwsgierig.'' Hij toonde zijn scheve glimlachje weer.

Lyra rolde met haar ogen door Scorpius zijn dramatische reactie, een verloren zaak pff, wat een vertrouwen weer. Ze zag hoe hij naar de kant zwom en zijn blouse en stropdas afdeed, het water op zijn huid glinsterde in de zon. Ze zag daarna zijn sixpack, niet slecht ging er door haar hoofd heen. Het was geen verkeerd uitzicht, hij kwam dichterbij en keek haar aan. Hij begon over het stuk toestemming krijgen van zijn vader, ja ze kende Draco zeker. En wist dat Scorpius niet snel toestemming zou krijgen. 'Ik ken Draco, en weet dat je het zwaar zult hebben met hem, maar wees blij dat hij zich überhaupt zorgen om je maakt. Het zou erger zijn als hij het geen probleem vond dat je zomaar zou vertrekken. En hij zal inderdaad moeilijk doen, omdat hij je al niet vaak ziet.' zei ze. Ze zou best voor Scorpius met Draco willen praten, want als ze goede argumenten had en gebruikten dan zou ze Scorpius zonder veel moeite mee kunnen krijgen. Daarna begon hij over de voorbereidingen ondertussen was hij nog even onderwater gegaan met zijn hoofd, hij begon over een liedje zingen of een koekje geven. Met die woorden veranderde de blik van Lyra en spuwde haar ogen zo'n beetje vuur, dat was een verkeerde opmerking. Ze kreeg zin om Scorpius een mep te verkopen maar hij verontschuldigde zich al snel. Hij wilde het echt, maar hij was alleen nieuwsgierig.

'Als je ze nu al zou onderschatten, heb je nog veel te leren Scorpius. De meeste draken spuwen vuur, maar het is niet altijd hun sterkste wapen, soms zijn hun tanden en klauwen gevaarlijker. En lang niet alle draken kunnen vliegen.' zei ze. 'Maar de voorbereidingen kunnen we het beter binnen overhebben, dan kan ik mijn aantekeningen over de draken die we momenteel in het reservaat hebben erbij pakken.' Ze was nog steeds niet helemaal blij met Scorpius zijn laatste opmerking, ze keek recht in Scorpius zijn ogen. 'Ben je bereid om desnoods maanden te studeren over draken en hun gedrag?' vroeg ze hem op een serieuze toon. Zijn antwoord zou veel bepalend zijn, of Lyra een brief naar Draco zou sturen of niet.

'Ik ken Draco, en weet dat je het zwaar zult hebben met hem, maar wees blij dat hij zich überhaupt zorgen om je maakt. Het zou erger zijn als hij het geen probleem vond dat je zomaar zou vertrekken. En hij zal inderdaad moeilijk doen, omdat hij je al niet vaak ziet.' Scorpius rolde onverschillig met zijn ogen, ''ik houd van hem. Maar hij moet wel normaal doen, ik kan niet voor altijd zijn bezit blijven.''
Mompelde hij tegenstrijdig, en keerde zijn blik naar Lyra die gerust doorging met serieus doen. Scorpius was daar echt niet in de stemming voor. 'Als je ze nu al zou onderschatten, heb je nog veel te leren Scorpius. De meeste draken spuwen vuur, maar het is niet altijd hun sterkste wapen, soms zijn hun tanden en klauwen gevaarlijker. En lang niet alle draken kunnen vliegen.' zei ze. 'Maar de voorbereidingen kunnen we het beter binnen overhebben, dan kan ik mijn aantekeningen over de draken die we momenteel in het reservaat hebben erbij pakken.' Begon ze al half met de les, en ratelde daarna door over maanden van studeren. ''Weet ik veel, let's have some fun now.'' Murmelde hij met een grijnsje om zijn lippen.
''Sinds Draco Malfidus mijn vader is, zou er toch niet heel veel van terecht komen. Anders had ik het waarschijnlijk wel gedaan.'' Scorpius meende het, ondanks zijn onserieuse gedrag had hij wel een grote interesse voor die machtige, prachtige wezens.
Hij waadde naar Lyra toe en pakte haar bij haar middel, om haar op te tillen. Hij draaide eerst een keertje in het rond, en gooide haar toen een eindje weg. Haar gezicht was goud waard, en daarom barstte Scorpius ongegeneerd in lachen uit.

Scorpius snapten niet wat Lyra met haar woorden bedoelde, toen ze het over Draco had. Hij had een strenge vader, tenminste hij was heel erg bezorgd om zijn enige zoon. Maar Scorpius bleef maar niet serieus reageren, en Lyra was bijna het water uit gelopen. Hij momeplde iets over fun en over omdat Draco zijn vader was dat van studeren niet veel zou komen. Hmm, Draco had waarschijnlijk nooit verteld over het rapport van zijn laatste jaar op Zweinstein zodat hij een afgestudeerde tovenaar was. Die had vele hoge normeringen gehad, maar misschien wilde hij niet dat zijn zoon hem zou zien als een studiebol.. Draco was echt geen domme jongen, al had hij in zijn eerste jaren vaak zich voorgedaan als een jongen met weinig hersenen. Scorpius kwam dichterbij dan eerst en ze voelde zijn handen rond haar middel en hij draaide een keer rond en ze voelde hoe ze omhoog kwam uit het water. Ze vloog een klein stukje door de lucht en kwam daarna weer in het water. Ze zakten onder water, en even was er geen geluid om haar heen.

Draco was voor Scorpius' oogpunt misschien een strenge vader die hem niets liet doen, maar Lyra respecteerde dat. Aangezien zij niet iemand had die dat deed, de gene die zich zorgen om haar zouden moeten maken waren dood of al vanaf het begin niet in haar leven gebleven. Charlie deed zijn best, maar hij was geen vader figuur, eerder de grote broer. Bij de gedachten aan haar vader voelde ze warmte rond haar ogen terwijl het water van het meer niet bepaald warm was. Wat minuten leek voor Lyra, waren nog geen seconde in werkelijkheid. De herinneringen van de afloop van de strijd, hoe haar ouders daar op de grond hadden gelegen. Hoe hun gezamenlijke kist daarna de grond inzakten, ze kneep haar ogen stijf dicht om die herinneringen weg te duwen. Hoe wanhopig ze haar best ook deed, de Zweedse Stompsnuit die haar altijd opvrolijkte hielpen niet. 'Dad' zei ze waardoor er lucht uit haar longen ontsnapten en water in haar mond kwam. Een paar tranen vermengde zich met het meer water. En ze draaide zich in het water om en kwam boven water en hoesten het water op dat ze binnen had gekregen. Even hijgde ze uit, en hoesten de laatste restjes water uit haar longen. Ze was doorweekt van top tot teen, ze zwom richting Scorpius en keek hem aan met opgetrokken wenkbrauw 'Bedankt, mijn kleding moest precies vandaag de was in.' zei ze sarcastisch. Ze liep het water uit en kneep haar haren uit waar een flinke lading water uit kwam. Ze liet zich in het zand vallen, gelukkig scheen de zon nog. Ze voelde de warme zonnestralen op haar huid en kleding vallen, even sloot ze haar ogen.

'Je zou niet nu al moeten opgeven, je vader was ook geen opgever. Je kan het best als je er maar volledig achter staat.' zei Lyra, ze hoorde wat beweging in het water, en vermoeden dat Scorpius er nog even in bleef. Ze zou Draco kunnen overtuigen, daar was ze verzekerd van maar Scorpius duidelijk niet. Maar hij hoorde wel te weten dat Lyra veel invloed kon uitoefenen door haar vele ervaring met Draco toen ze nog jonger waren.

Oké. Scorpius was niet erg serieus geweest, en misschien was Lyra serieuzer dan hij had gedacht. Ze liep kwaad het water uit, en kneep haar lange haren uit, waarna ze zich achterover in het zand liet vallen na een sarcastische opmerking. ''Lyra, niet boos zijn.'' Riep hij vanuit het water, en waadde door tot hij weer stevig op zijn benen stond.
Zijn broek plakte aan zijn benen, en een rilling gleed over zijn naakte bovenlichaam. Zijn blonde haren zaten nog steeds aan zijn voorhoofd geplakt. Op blote voeten liep hij eerst over de kiezels, en dan over het zand naar Lyra. ''Hey Sunshine, het was niet zo bedoeld.'' Verzuchtte hij, en ging naast haar zitten terwijl hij haar hand pakte.
Waarom was haar humeur zo snel omgeslagen? 'Je zou niet nu al moeten opgeven, je vader was ook geen opgever. Je kan het best als je er maar volledig achter staat.' Je zou het niet denken maar die woorden raakten hem. Hij was totaal oneerlijk tegenover zijn vader, zijn grote held. ''Je hebt gelijk Lyra, het spijt me écht. Ik ga er mijn best voor doen om mee te kunnen naar Roemenië, oké? Ik beloof het.'' Hij gaf een kneepje in haar hand om zijn woorden te verduidelijken.
Zijn blauwe ogen probeerden de hare te vinden, maar haar ogen waren gesloten. Met een diepe zucht liet hij zich ook in het zand vallen, wetend dat de korreltjes nu in zijn haar gingen zitten, maar het kon hem niks schelen. Hij liet haar hand los, en vouwden zijn eigen in elkaar, om ze vervolgens om zijn blote buik te leggen, waar nog lichte druppeltjes vocht op zaten. Er kwamen wat vaker wolkjes voorbij drijven. Daarom stond hij op, en maakte met een simpele spreuk zijn blouse droog.
Hij liet hem echter open hangen, waardoor de stropdas over zijn blote borstkas hing. Na weer terug naast Lyra te gaan zitten, wachtte hij op het aanvaarden van zijn excuses.

Hij riep dat ze niet boos moest zijn, en uiteindelijk hoorde ze de kiezels bewegen en het zand opzij schuiven onder het gewicht van een mens dat zich voortbewoog. Hij was naar haar toegelopen en zei sunshine tegen haar, en dat hij het niet zo bedoeld had. Ze voelde dat hij haar hand beet pakten, hij zei dat ze gelijk had en dat en dat hij echt zijn best zou gaan doen om mee te kunnen. Ze voelde een steek in haar hart, en voelde een kneepje als een soort extra belofte. Ze kon bijna zijn blik voelen branden op haar oogleden. Ze voelde zijn hand de hare weer loslaten en ergens sloeg haar lichaam alarm. Maar wat haar tegen hield om iets te zeggen was de geluiden die ze nog hoorde. Ze hoorde hem een paar woorden zeggen die zijn kleding droogde, en langzaam deed ze haar ogen een stukje open en keek door haar wimpers naar Scorpius. Hij zat er nog steeds, en had zijn blouse open waardoor zijn stropdas op zijn huid hing. Ze had hem nog niks gezegd, Hij keek haar niet meer zo aan als hij eerst had gedaan. Voorzichtig kwam haar hand iets van het zand af en haar vingers raakten zijn dichtstbijzijnde hand aan. En pakten hem daarna beet, haar ogen gingen verder open en waren op de lucht gericht.

'Ik ben misschien een zeurpiet, maar als ik je mee neem ben ik verantwoordelijk voor jou. En het is niet alleen omdat ik Draco ken dat ik je niet zomaar mee neem... Hij maakt zich niet voor niks zorgen om je. En de reden dat ik net zo reageerde is.' Even viel ze stil, Scorpius wist als een van de weinige leerlingen op Zweinstein haar ware verleden. 'Niemand doet dat over mij, iedereen die dat deed of hoorde te doen is dood of al bijna vanaf het begin uit mijn leven verdwenen.' fluisterde ze. Haar donker bruine ogen die ze van haar vader had geërfd keken naar Scorpius. 'En ik ben niet klaar om weer iemand te verliezen, zeker niet als ik er iets aan had kunnen doen.' met die woorden kneep ze zacht in zijn hand. Ze voelde dat hij er nog echt was, en dat het niet een herinnering of een hersenspinsel was. Dat stukje zekerheid was fijn, omdat ze al te vaak was bedrogen door haar verbeelding.

'Ik ben misschien een zeurpiet, maar als ik je mee neem ben ik verantwoordelijk voor jou. En het is niet alleen omdat ik Draco ken dat ik je niet zomaar mee neem... Hij maakt zich niet voor niks zorgen om je. En de reden dat ik net zo reageerde is.' Scorpius luisterde aandachtig naar haar stem, ze was nog niet klaar met praten, daarom antwoordde hij niet op haar verhaal.
Het feit dat ze zijn hand weer had vast gepakt, liet een soort zelfvoldoening ontstaan in Scorpius' hersens, ze vertrouwde hem. 'Niemand doet dat over mij, iedereen die dat deed of hoorde te doen is dood of al bijna vanaf het begin uit mijn leven verdwenen.' Ging ze verder. Een steek van puur medelij ging door me heen. Het was niet niks geweest, Lyra was iedereen verloren. Haar moeder, vader.. Bovendien had minder dan 15 jaar van hen meegekregen, Scorpius kon niet denken aan een leven zonder zijn vader, er onstond al een brok in zijn keel als hij er aan dacht.
'En ik ben niet klaar om weer iemand te verliezen, zeker niet als ik er iets aan had kunnen doen.' Scorpius wist niet wat hij moest doen, wat kon hij hier nou op reageren? Hij knikte, en greep haar hand nog wat steviger vast. ''Ik geef om je,'' kwam er uiteindelijk uit zijn schorre keel, hij ging recht op zitten. En deed zijn armen onder haar oksels, om haar zo omhoog te trekken in een omhelzing. ''I'm serious, Ly.'' Hij klemde zijn armen stevig om haar lichaam. Die nog klam was van het water, maar dat kon hem echter niks schelen.

Ze merkte dat hij zijn onserieuze houding had laten varen en eindelijk echt aandacht leek te hebben voor de dingen die ze zei, wat best prettig was. Aangezien ze dit alleen tegen Charlie had durven vertellen. Ze zag iets in de ogen van Scorpius veranderen, hij knikte als laatste en pakten haar hand steviger beet. Hij zei een beetje schor dat hij om haar gaf, was dat het gevoel dat ze had gekregen bij Scorpius? Dat ze om hem gaf, al was het maar een hele simpele vorm ervan. Niets ingewikkelds maar gewoon een beetje gehecht raken aan iemand? De eerste stappen voor een vriendschap waren gezet. Hij deed zijn armen onder haar oksels en ze voelde hoe hij haar overeind trok en hoe zijn armen rond haar lichaam lagen. Hij zei dat hij serieus was, een klein glimlachje ontging haar even 'Ik had niet verwacht die woorden zo snel te horen.' zei ze zacht. En legde haar wang tegen Scorpius zijn schouder, de laatste keer dat iemand haar zo had beet gehouden was jaren geleden. Ze had zich steeds meer afgesloten van alles wat met liefde, familie en vrienden te maken had. En nu begon die muur langzaam aan een beetje af te brokkelen, de stenen hadden waarschijnlijk teveel water opgezogen net toen hij haar in het meer had gegooid.

'Je bent een van de weinige die mijn verleden weet, dat ik de dochter van Remus ben.' zei ze, er zouden mensen ook Zwadderaars zijn die haar raar gingen aankijken als ze haar ware aard wisten. Ze hoorde oorspronkelijk al 32 jaar oud te zijn, net als hun ouders meestal waren. Ze haalde even diep adem en boog zich iets van Scorpius af, en keek hem recht aan. 'Laten we dit maar niet aan de andere vertellen, anders gaan ze nog denken dat we ziek zijn.' zei ze zacht en keek daarna naar het zand onder hun voeten. 'Ik zal wel een brief sturen naar je vader, zodat hij weet dat ik hem er over wil spreken. Ik haal hem wel over.' zei ze. Ze stapten bij Scorpius vandaan en hield nog even zijn ene hand beet en liet die toen los. Lyra veegde het zand dat nog aan haar kleding kleefde er af en pakten haar schoenen op. Ze deed ze nog niet aan anders zouden die ook gelijk klam worden. Een kleine glimlach verscheen rond haar lippen 'Dus waar willen we nog naar toe?' zei ze in de hoop weer een wat vrolijkere sfeer te creeren. Lyra voelde zich een beetje schuldig dat was als begon op een leuke middag Zwarte meer uitliep tot een verdrietige sfeer omtrent het verleden terwijl dat allemaal al lang geleden gebeurd was.

Lyra begon haar enthousiasme weer terug te krijgen, na haar losgelaten te hebben. Ze had het over een brief schrijven naar haar vader, en hij stemde daar zonder morren in mee. Ze stond op en klopte de overige zandkorrels van haar kleren.
Zelf stond Scorpius ook op, ze had zijn hand nu losgelaten en keek nog even in zijn ogen. 'Dus waar willen we nog naar toe?' Vroeg ze hem, en keek hem met een lach aan. Scorpius hield zijn schouders op. ''Waar wil jij nog heen, Ly?'' Vroeg hij vriendelijk, en sprak een spreuk uit over zijn kleding zodat ze schoon werden, en hij uiteindelijk weer netjes aangekleed stond. Zijn blouse hing nog steeds open, maar hij was bezig de onderste paar knoopjes vast te knopen.
Het leek nu net alsof ze iets fouts hadden gedaan. Scorpius grinnikte bij de gedachte, maar dat schudde hij al snel van zich af. ''Maarja, is het niet raar om te denken dat je nual eigenlijk getrouwd had kunnen zijn? Kinderen kunnen hebben, enzo?'' Vroeg hij zich af, ''je kon zelfs de vrouw van mijn vader zijn geweest. Ondanks dat het nog een redelijk grote leeftijds barrière zou zijn geweest.'' Grapte hij, en keek haar met twinkel in de ogen aan. Zijn blik was weer licht amuserend.

Ze was blij dat de gespannen sfeer weer wegtrok, hij maakten zijn kleding schoon. Lyra daarintegen was te lui om haar toverstok te pakken daarvoor en liet de zon haar kleding drogen. Wat al bijna gedaan was, hij vroeg vriendelijk waar ze heen wilde. Ze keek hoe hij zijn waar dacht die jongen wel niet aan dat hij zo grinnikte terwijl hij zich verder aankleden. Opeens kreeg ze een vraag die nog nooit iemand haar gesteld had, was het niet raar dat ze nu al getrouwd had kunnen zijn en kinderen zou kunnen. Daarna maakten hij een grapje dat ze zelfs de vrouw van Draco had kunnen zijn. Ze zag een glinstering in zijn ogen, en ze keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Weet je dat ik dan je moeder was geweest jonge man.' zei ze lachend. 'Wie weet was ik wel heeel erg streng voor je, en mocht je niet eens het huis uit in de vakantie.' zei ze met een knipoog en stak haar tong uit. 'Maar om eerlijk te zijn, heb ik er nooit aan gedacht, niemand heeft het me ooit gevraagd tot nu. Al heb je wel gelijk, ik zou normaal al 32 zijn geweest.. Maar ik heb zeventien jaar van mijn leven gemist als je het zo kan noemen. Het was raar toen ik weer bij kwam.. Aangezien ik me alleen nog kon herinneren dat ik geraakt was door een blauwe flits. En daarna werd ik weer wakker, al bleek er tussen die momenten jaren te zitten. Naar mijn idee was het misschien een paar minuten.' zei ze.

'Alles was veranderd, iedereen was ouder geworden de eerste die ik zag was Charlie.. Aangezien hij mijn kamer in het reservaat had laten ombouwen zodat ik daar kon blijven in plaats van in een ziekenhuis. Het enige teken dat mijn lichaam gaf dat ik niet dood was was het kloppen van mijn hart en ademhaling. Maar ik was niks veranderd, en daardoor ben ik van jullie leeftijd nu, geestelijk en lichamelijk.' haar toon was kalm, maar in haar hoofd kwamen steeds meer vragen naar boven. 'Laten we anders maar gewoon naar de leerlingenkamer gaan, dan pak ik alvast mijn simpele boeken over draken. Dan kan je ze al een beetje doorkijken, hoe vaker je dingen langs ziet komen hoe sneller je ze onthoud.' zei Lyra. Ze was er niet meer helemaal bij met haar gedachten, maar glimlachten naar Scorpius 'Dan kan ik ook vast de brief schrijven voor je vader, dan is dat ook maar vast geregeld.'