Naam; Andreas Ivano Ludwigsen
Leeftijd; 17
Familie;
Angelo Ludwigsen & Maria Gillan [ouders]
Thalia Ludwigsen [jonger zusje]
Bloedstatus; Volbloed
Partner; -
Huisdier; Giselle, een zwarte kat met grijze poten en een dikke staart. Het is een sierlijke, elegante kat die zich vaak nogal schuw gedraagt, behalve tegenover Andreas.
Bekwaamheid; Transfiguratie en bezweringen.
Twee Afdelingsmogelijkheden; Huffelpuf of Griffoendor
Reden voor keuze; Andreas is een echt Huffelpuf-type. Zijn karakter past bij deze afdeling, want hij is sociaal, vriendelijk, loyaal en vooral een harde werker. Als het niet die afdeling zou zijn, zou hij uiteindelijk bij Griffoendor geplaatst worden omdat hij voor anderen op komt en zegt wat hij denkt.
Vakkenpakket;
- Astronomie
- Verzorging van Fabeldieren
- Spreuken en Bezweringen
- Verweer tegen de Zwarte Kunsten
- Geschiedenis van de Toverkunst
- Dreuzelkunde
- Voorspellend Rekenen
- Gedaanteverwisselingen
- Zwerkbal
- Magische Literatuur
Uiterlijk;
Andreas is van Italiaanse afkomst en dat is duidelijk te zien aan zijn donkere bos krullen, een getinte huid, donkerbruine ogen en een boel haar. Hij glimlacht niet snel, maar als hij lacht dan lacht hij breed en oprecht. Hij heeft bijna altijd wel behoorlijke stoppels omdat hij zich vaak vergeet te scheren, en omdat het zo snel gaat dat het bijna niet te voorkomen is. Daarnaast vinden veel meisjes dat aantrekkelijk. Meestal draagt hij een blouse of vest met daar onder een brede spijkerbroek, maar heel veel houd hij zich niet met zijn uiterlijk bezig want hij heeft wel belangrijkere dingen te doen.
Innerlijk;
Andreas is op het eerste gezicht een doodgewone jongen die zich in het algemeen vriendelijk tegenover anderen gedraagt, redelijk pienter is en zich niet met andermans zaken bemoeit. Maar als je dieper kijkt, zul je ontdekken dat hij veel meer is dan een simpele Italiaan. Sommigen vinden hem te 'perfect' omdat hij knap, aardig en slim is, maar als ze op onderzoek uit gaan zullen ze uitvinden dat ook hij zijn gebreken en problemen heeft. Andreas heeft geleerd om altijd loyaal te zijn aan mensen die hun eer hebben bewezen. Zo dra iemand zijn vertrouwen wint, zal diegene dat vertrouwen niet snel kwijt raken. Hij zal altijd proberen het beste eruit te halen, en omdat hij van zichzelf niet heel intelligent is zal hij ook hard moeten werken om goede resultaten te bereiken. Andreas is vaak bezig met zijn huiswerk omdat hij een goede toekomst wil opbouwen. Hij staat open voor nieuwe ideeën en zal niet snel over een ander oordelen voor hij degene echt goed kent; want daar heeft hij ervaring mee. Hij wil een ander niet lastig vallen en weet hoe belangrijk "privé" is. Zelf kan hij zich soms wat geheimzinnig en mysterieus opstellen, want zo gauw iemand naar zijn verleden vraagt kapt hij het gesprek af. Hij houd niet van nieuwsgierige opdringers die per sé alles willen weten, want hij beseft hoe snel je verhaal heel Zweinstein door gaat en iedereen meer van je af weet dan jij zelf. Sinds hij een leerling is op Zweinstein is hij zichzelf steeds meer gaan ontdekken. Hij heeft vele gezichten gehad. Andreas heeft een goed hart en zal niet snel liegen. Hij is niet goed in advies geven, maar zal altijd luisteren en is een bescheiden persoon. Maar ondanks zijn vriendelijke karakter heeft hij ook een minder prettige kant. Sinds hij jong is kampt hij met agressie problemen. Als hij een ander niet begrijpt, als een ander hem ook maar met een haar aanraakt, maar nét iets te nieuwsgierig is, ook maar één negatieve opmerking maakt... Hij barst uit. Er is niemand die het van hem verwacht, maar plotseling kan hij heel kwaad worden. Onbedoeld is hij al in meerdere gevechten verzeild geraakt, is zelfs in therapie geweest, maar geen enkele deskundige weet waar het vandaan komt. Altijd als hij een woede aanval heeft gehad, weet hij niet meer wat hem bezielde. Hij heeft altijd weer een ontzettende spijt en probeert een aanval te voorkomen door van de situatie weg te rennen. Maar of dat de goede oplossing is, is nog maar de vraag..
Geschiedenis;
De vader van Andreas is in Italië geboren en opgegroeid, heeft daar ook gewoond tot hij de moeder van Andreas tegen kwam, die in Engeland was opgegroeid maar het land waar ze vandaan kwam een bezoekje bracht. Ze besefte heel goed dat het gevaarlijk was om verliefd te worden op een echte Italiaanse man, maar deze keer wisten ze dat ze altijd bij elkaar zouden blijven. Ze waren beiden tovenaars, uit hele verschillende families, maar dat was voor hen het teken dat ze voor elkaar bestemd waren. Toen Angelo Ludwigsen zijn baan als redacteur kwijt raakte omdat hij zich volgens zijn werknemer bezig hield met "hekserij" hebben de twee samen besloten om naar Engeland te gaan en daar samen te wonen. Het duurde niet lang voordat ze trouwden en hun eerste kind werd geboren; Andreas. Van jongs af aan werd hem verteld dat hij altijd zijn harde best moest doen om iets te bereiken, want zijn ouders hadden daar veel ervaring mee. Zijn moeder had een drukke baan als kokkin en zijn vader werkte in een grote fabriek waar hij iedere dag met spierpijn van terug kwam. Zijn ouders waren heel erg gesteld op de term "volbloed", hadden dan ook liever niet dat hij zich met gewone mensen bezig hield en al helemaal niet met niet-Italianen. Maar zijn interesse naar het simpele Dreuzelleven was groot. Vanwege de gesloten vriendenkring van zijn ouders had hij weinig mensen van zijn leeftijd om mee om te gaan. Dus als zijn ouders aan het werk waren en hij kwam terug van school, ging hij er stiekem tussen uit om met de buur kinderen leuke dingen te doen. Er waren heel wat buurmeisjes die hem wel zagen zitten en altijd achter hem aan zaten, soms vond hij die aandacht geweldig en soms vond hij hen maar vervelend; dat lag aan zijn stemming. Toen hij acht jaar oud was werd zijn vele jongere zusje pas geboren. Zijn ouders hadden plotseling besloten dat ze nog een kindje wouden, maar dat vond Andreas helemaal niet erg. Hij werd altijd heel rustig en zorgzaam als kleine Thalia in zijn armen lag, wou haar altijd graag de fles geven; hij voelde zich een echte broer. In die tijd was hij nog een vrolijke, avontuurlijke kleine jongen, maar er kwam een grote verandering in zijn leven. Zijn vader werd steeds chagrijniger en als hij thuis was, werd de hele stemming verpest. Hij had regelmatig ruzies met zijn moeder, en heel, heel soms werd zijn moeder zelfs geslagen. Maar ze vertelden hem dat dit wel vaker gebeurde als mensen getrouwd waren. Andreas voelde zich ongelukkig. En in deze situatie ging hij op zijn twaalfde naar Zweinstein. Hij zag het als een uitweg van de nare situatie thuis, maar er waren weinig kinderen die hem begrepen. Omdat hij zijn ouders gelukkiger wou maken deed hij zijn allerbeste best op school en werkte keihard om goede resultaten te behalen; en dat lukte. Maar zijn ouders gaven hem niet eens een glimlach toen hij met Kerst terug kwam. Zijn moeder stond met tranen in haar ogen en haar vader zei dat hij een belangrijke mededeling had. Andreas wist gelijk wat zijn vader ging zeggen. Ze gingen uit elkaar. Zijn moeder schreeuwde naar hem dat geen enkele italiaan te vertrouwen was terwijl hij schouder ophalend het huis verliet. Dit was het moment waarop Andreas last begon te krijgen van zijn woede aanvallen. Niet alleen op school, maar ook thuis wanneer zijn moeder dichtbij hem probeerde te komen. De enige die hem nog kon bereiken, was Thalia. Hij wou zijn moeder niet in de steek laten, hij had geleerd om mensen niet zo maar te laten vallen. Maar zijn vader had dit wél bij hen gedaan. Nu moest zijn moeder in haar eentje voor twee kinderen zorgen, voor twee tovenaars om precies te zijn. Andreas voelde zich alleen en hij was kwaad op zichzelf en op zijn ouders. Waarom was alles zo plotseling misgegaan? Wat had zijn moeder gedaan dat zijn vader hen zo had achtergelaten? Hij voelde zich schuldig; zou het aan hem liggen? Hij besloot dat hij niet meer met dreuzels moest omgaan, misschien had zijn vader gelijk gehad; ze brachten alleen maar ongeluk. Op school sloot hij zich van iedereen af. Hij bleef zich vriendelijk en behulpzaam gedragen, maar zo dra iemand probeerde hem beter te leren kennen deinsde hij terug. Zo gingen de jaren voorbij en voor hij het wist was hij zeventien en was er niets veranderd. De enige met wie hij een goede band had, was Thalia, hij was een soort vader voor haar geworden. Zijn moeder had een nieuwe man in haar leven; Thomas Gillan, maar ondanks dat er niets mis was met die kerel wilde Andreas er niets van weten. Hij wou het liefst niet naar hun bruiloft gaan, maar om zijn zusje gelukkig te maken ging hij toch mee. Hij was misschien nog het gelukkigst tijdens de lessen, want dan was er niemand die hem lastig viel en kon hij rustig zijn werk doen. Hij bleef veel contact houden met zijn zusje via het sturen van brieven.
