A dream or reality?

Albus bewoog zich verder in een groepje Griffoendors. Deze waren druk in gesprek met elkaar, terwijl hij zelf eerder met zijn gedachten ergens anders zat. En dan niet zo maar ergens anders. De jongen had eerder vandaag Fabeldieren gehad, en toen hij door zijn boek aan het gaan was kwam hij tot de conclusie dat hij de meeste van die dieren nog niet eens gezien had. En dat terwijl andere leerlingen dat wel al hadden gedaan, hij zelf kreeg enkel en alleen de verhalen van zijn vader over het Toverschool Toernooi, hoe hij het opnam tegen de Hongaarse Hoornstaart, of zijn ontsnapping uit Goudgrijp toen ze een Gruzielement zochten in de kluis van Bellatrix Lestrange. Draken hadden hem van kinds af aan al gefascineerd, ooit zou hij er een zien. Het moest gewoon. Voor even richtte hij zijn blauwe ogen op, merkte dat ze al dichter waren bij het huisje van Hagrid. Meteen schoot er een grijns op zijn gezicht. De grote vriendelijke opzichter van Zweinstein. Hm, die moest hij ook is een bezoekje gaan brengen binnenkort. Gewoon omdat hij er zin in had.
Langzaam maar zeker maakte de derdejaars zich los van de groep en keek even rond of hij iemand bekend zag. Normaal zou hij hier iemand van Huffelpuf moeten tegen komen, iemand die hij zou helpen met wat huiswerk voor Verweer tegen Zwarte Kunsten, maar die persoon was er dus nog niet. Dan maar iemand anders zoeken om een gesprek mee aan te knopen. Kalm wandelde hij naar een van de uitstekende stenen, en daar zette hij zich vervolgens op neer. Onbewust gleed zijn blik over en weer, zoekend naar een slachtoffer tegen wie hij kon praten. Maar de enigste mensen die richting hier kwamen, waren enkele Zwadderaars, en dan nog niet eens een groepje waar Scorpius of iemand anders die hij wel degelijk kende bij was. Voor nu bleef het dus maar vervelen, eigenlijk had hij even goed naar het Zwerkbalveld kunnen gaan zodat hij al weer wat kon gaan oefenen. Maar nee, in plaats daarvan was hij met het groepje mee gelopen en bleef hij hier nu alleen achter. Ach ja, hij zou vast wel iemand tegenkomen zo meteen waarmee hij wat kon gaan doen of wat dan ook. Voor nu zou de jongen maar weer verdergaan in zijn gedachtengang die was nu wat interesanter, aangezien hij daar zijn eerste draak ooit zag en er werkelijk alles mee kon aanvangen. Een Chinese Zenger, anders genoemd ook wel de Leeuwdraak. Een vuurrode draak die een grote van 12 meter kan krijgen, tegenover mensen een heel agressief beest, maar des al niet te min toleranter tegenover zijn soortgenoten waarmee hij vaak een territorium mee deelt.

Ze had in haar jaren op school veel tijd gespendeerd bij Hagrid, hij liet haar met alle fabeldieren die ze wilde kennen kennis maken, mits ze in het bos of op school te vinden waren. De vriendelijke half reus was altijd in voor een gezellig praatje en een kopje thee. Al had Lyra het geluk dat ze nooit gepakt was op haar tripjes in de avond, en als ze echt de kans had gepakt te worden ging Hagrid mee om haar te dekken. Met smoesjes als dat ze extra opdrachten had gemaakt voor Verzorging voor Fabeldieren. Al had Lyra dat vak lang geleden al kunnen afronden, ze bleef de lessen volgen gewoon omdat ze het een geweldig vak vond. Het was haar passie, en liefde aangezien fabeldieren, en ook gewone dieren daar hoefde je niks tegen te zeggen, ze waren er gewoon. Je moest op je tellen letten bij hun in de buurt, maar meestal als je hun niks deed deden ze jou ook niks. Lyra was verliefd op haar draken in Roemenië en had stiekem Norbert ondanks dat het een meisje bleek te zijn bleef Lyra haar Norbert noemen. Een paar keer meegenomen naar Zweinstein als er nog amper een leerling was, zodat Hagrid haar kon zien opgroeien. Al wist Lyra wel dat Hagrid altijd somber werd als Lyra Norbert weer terug moest sturen.

De Hypogrieven, Lyra had Scheurbek die na een aantal jaar weer was teruggekeerd naar Hagrid. Al had Draco geen problemen meer met het dier, met de jaren was hij wijzer geworden gelukkig. Lyra liep rond te dwalen, ze zou over twee uur pas haar volgende les hebben, ze vond het niet erg om even rust te hebben van de drukke klassen. Haar ogen dwaalde over de groene velden die je kon zien als je bij de drie grote stenen op de heuvel stond. Ze keek naar op Hagrid's huisje, en een vertrouwd gevoel zat binnen in haar buik. Haar oog viel op een jongen die zat te dagdromen, hij leek op Harry? Lyra liep naar de kleine jongen toe, ze knipperde een paar keer 'Zit je te dromen, Harry?' zei ze lachend. Tja, het was erg vervelend als je het verleden en het heden soms nogal door de war haalde. Lyra kende zijn vader, maar had niet zo snel door dat Albus naast haar zat aangezien ze tegen de steen aan was gaan leunen.

Steeds verder dwaalde Albus af in zijn droom. Natuurlijk vond hij het geweldig om met een Chinese Zenger bezig te zijn, dat was het op een na meest coolste wat er bestond voor hem op de moment. Eigenlijk zat hij er nu voor de moment best wel dom, waarschijnlijk had hij zo’n grote grijns op zijn gezicht staan, starend in het niets. Ach ja, veel maakte het hem niet uit als ze hem zo onozel zagen doen, zolang ze hem maar niet kwamen storen wanneer hij in zijn droomwereld bezig was. Een korte windstoot begon met zijn haren te spelen, waardoor deze ten eerste heel raar kwamen te zitten, maar hem feitelijk nog wel een schattige uitdrukking aan de jongen gaf. Onbewust schuifelde de jongen om de paar minuten heen en weer op de steen, juist altijd zodat hij er niet af viel. Perfect getimed schuifelde hij altijd de andere kant op wanneer hij dreigde er af te vallen. Stiekem voelde hij het gewoon aan wanneer hij ging vallen. Ja vast, hij kon nu veel maar dat was iets wat hij nog niet kon en heel waarschijnlijk dus ook nooit zou gaan leren. Omdat het waarschijnlijk pure concentratie vergde en de jongen dacht wel meestal aan verschillende zaken tegelijk.

Wanneer een stem hem deed opschrikken flikkerde hij bijna van de steen af. Hij wist net zijn evenwicht weer te vinden voor hij dus ook werkelijk de grond op knalde. Meteen trok hij zijn wenkbrauwen omhoog en keek snel naast zich. Een Zwadderaar. En niet zo maar eentje, het was Lyra, een meisje dat vaak bij Scorpius hing. Even overliep hij haar woorden. Zei ze nu werkelijk Harry tegen hem? Wat verward wreef hij over zijn wang. ‘Ehm, ik, je verward me met mijn vader denk ik. Ik ben Albus zijn zoon.’ Sprak hij nog steeds verward. Waarom zou ze hem nu Harry noemen? Zoveel leek hij toch niet op zijn vader? Oke, hij leek meer op zijn vader qua uiterlijk dan op zijn moeder, maar als noch er waren er dingen anders aan hem. Ze vergiste zich waarschijnlijk alleen maar. ‘Maar je hebt gelijk, ik was inderdaad aan het dromen.’ Grijnsde hij, al minder verward dan eerst. Aan zijn schaduw op de grond merkte hij dat zijn haar verschrikkelijk raar lag, het leek wel alsof hij net uit bed kwam, wat dus werkelijk niet kon, want hij was al van dageraad op, en dat kwam door zijn geliefde uil Yral, die hij op die moment echter wel de nek kon omdraaien omdat hij hem op een nogal stomme manier had gewekt. Hij ook altijd met zijn lawaai.