Astronomie: Introductieles

Met een opgewekte glimlach om zijn lippen rolde de jongen uit zijn bed. De meesten haatten het om midden in de nacht op te staan, maar hij was het wel gewend. Zo'n dingen deed hij vaker, en vannacht was het een bijzondere nacht. De school had een nieuwe professor Astronomie en die had besloten om de eerste les vannacht te plannen. Snel keek hij even door het raam naar buiten. De hemel was helder, dus zou hij absoluut geen probleem mogen hebben met het vinden van de sterren. Zijn telescoop zat al klaar in zijn tas, samen met enkele vellen perkament, potjes inkt en een veer. Zijn toverstaf verdween in zijn binnenzak en hij verliet de slaapkamer. Het schilderij zwaaide opzij en liet hem erdoor. De klim naar de astronomietoren was lastig, maar hij had energie genoeg. Blijkbaar was hij een van de weinigen die ook werkelijk enthousiast waren, maar dat kwam omdat hij astronomie een van de meest interessante dingen ooit vond. Eenmaal boven duwde hij de deur open en liep samen met een hoopje andere leerlingen naar binnen. Ze stelden zich op in een rij en hij keek de professor even aan. Zijn lichtblauwe ogen gleden over het lokaal en de gouden klok, die iets voor twaalf uur aanwees. "Welkom klas! Na dat jullie zijn uitgepuft van de lange klim, gaan we beginnen. Kennen jullie elkaar allemaal al?" Sprak ze heel enthousiast. Een klein glimlachje kwam om zijn lippen. Dit kon best nog wel leuk worden, noh?

Toen begon ze in de richting van het balkon te lopen en op haar teken begon iedereen haar te volgen. Eenmaal buiten wees ze naar boven, richting de sterren. e achter haar aan moesten komen. Draaide zich om naar het uitzicht en wees naar de sterren. "Voordat we de sterren kunnen verkennen, zullen we eerst moeten weten waar de sterrenbeelden zijn. Je kunt de Andromeda Galaxy niet vinden als je de Andromeda niet kunt vinden..." Begon ze. Hij knikte begrijpend. Als hij zich goed herinnerde, had zijn vader zich ooit op het sterrenbeeld Andromeda gewezen. Meteen linkte hij de naam aan Sirrah, een van de sterren die samen met vier andere het sterrenbeeld vormde. "Dus pak jullie telescopen erbij en zoek de Grote Beer. Dat is géén sterrenbeeld, maar een goede manier om de sterrenbeelden te vinden omdat hij zo duidelijk zichtbaar is. Wees niet bang om vragen te stellen. Succes!" Ze begonnen dus blijkbaar heel erg simpel. Hij viste zijn telescoop uit zijn tas en dropte het ding ergens in een hoekje. Hij vond al snel de Poolster en enkele tellen later kreeg hij de Grote Beer te pakken. "Found it", Grijnsde hij fluisterend, meer tegen zichzelf dan tegen iemand anders. Toen wachtte hij tot iemand anders iets ging zeggen of tot hij een andere opdracht kreeg.

De eerste les Astronomie viel midden in de nacht. Wie gaf er nu in godsnaam de goedkeuring daarvoor? Albus had maar besloten dat hij niet zou gaan slapen, omdat hij anders toch niet meer wakker zou worden voor morgen vroeg. Met slaperige oogjes dwaalde de jongen door de leerlingenkamer, Albus was een jongen die zijn slaap maar al te goed kon gebruiken. Anders was hij de volgende dag echt serieus een mopperpot. Normaal gaven ze les tijdens normale uren. Oké, astronomie zonder sterren was kinda lame maar alsnog, het sloeg nergens op. Ergens was het door zijn hoofd geschoten om niet naar deze les te gaan, maar dat zou mevrouw Anderson niet goed gaan vinden, dus dan was het beter dat hij maar ging, ongeacht zijn humeur de volgende dag. Met een lichte tegen zin sleepte de jongen zich uiteindelijk maar de leerlingen kamer uit en staarde even naar de bijna lege trappenhal. Stiekem als hij eerlijk moest zijn was dit een beetje eng, maar hij zette toch verder. Het duister zou hem niet gaan afschrikken. In zijn tas had hij natuurlijk zijn telescoop mee, en wat vellen papier, inkt en een veer, meer zouden ze deze avond toch niet nodig gaan hebben. En zowel, dan zou hij het wel te horen krijgen. Toen hij wat stemmen hoorde keek hij op en zag verscheidene leerlingen richting de astronomietoren gaan, om niet compleet alleen te zijn voegde hij zich maar gewoon tussen hen, er voor uitkijkend dat hij niet van de trap zou stuiken door zijn slapeloosheid. Na een klim, die genoeg energie had gekost kwamen ze uiteindelijk aan in het lokaal. Vol goede moed stapte de, tegenover andere, kleine jongen het lokaal binnen en vond vrijwel meteen een bekend gezicht. Token Gray, de jongen die hij had ontmoet in de bibliotheek na een klein grapje dat hij had uitgehaald met wat Zwadderaars. Oke, perfect dan kende hij hier toch al een iemand. De docent leek in zijn ogen momenteel veel te vrolijk, maar daar zou hij hopelijk nog wel aan wennen in de loop van het jaar.

Zonder meer wanneer ze buitenkwamen begon ze een hele uitleg te geven over het Andromeda stelsel, iets wat hij eigenlijk feitelijk niet eens kende. Zijn ouders hadden hem een paar zaken verteld over de sterren toen hij klein was, maar het had zijn interesse in de leer van de sterren niet kunnen opwekken. Proberen zou hij natuurlijk, maar of hij die grote beer van haar zou vinden wist hij eigenlijk niet. Kalm volgde hij het voorbeeld van enkele andere leerlingen en zette zijn telescoop ding algauw op voor hem de geschikste plek. Meteen begon hij aan zijn zoektocht, maar door gebrek aan concentratie leek hij de grote beet toch niet te vinden. Toch bleef hij verder zoeken naar het ding, maar tevergeefs. In zijn hoofd begon hij na te gaan wat Ginny hem ooit daarover had verteld. Het had iets geweest met de Poolster, oftewel Polaris, dat er een of andere verbinding naar die ster wees. Albus begon zich iets meer in te spannen en vond uiteindelijk toch de Poolster, nu was het nog de grote beer vinden en dan zou hij ook weer klaar zijn. Tot zijn verbazing hoorde hij al snel Token zeggen dat hij hem gevonden had. Lucky bastard. Eigenlijk moest hij toegeven dat dit nog wel plezierig was, hoewel zijn bed ook plezierig was op dit moment. Maar de sterren hadden toch op een of andere manier iets speciaals met zich mee. Albus zorgde ervoor dat zijn telescoop een klein beetje naar rechts bewoog, en toen kreeg hij hem eindelijk te pakken. Dit was al iets goed. Ergens hoopte hij dat ze niet zo heel veel meer moesten doen, want hoe langer hij door zijn telescoop priemde hoe zwaarder zijn oogleden werden. Uiteindelijk stelde hij zichzelf recht en kruiste zijn armen even over elkaar. 'Token dude, je moet me echt wel eens leren om die dingen snel te vinden.'

Aangekomen in het lokaal zette hij zich klaar voor de les. Blij dat het Astronomie was, zette hij zich goed, zodat hij gemakkelijk naar de leerkracht kon luisteren. Ze begon met een kleine inleiding over de lange klim, iets wat hij alleen maar kon betamen. Het was redelijk lang, en zijn conditie was weer verzwakt de laatste tijd. Maar hij was ook redelijk lui, dus om nu echt aan sport te doen lag een beetje moeilijk. Hij zag wel, nu moest hij zijn aandacht op de les houden, vooral niet afdwaalen. Lessen waren goed omdat ze gedachten erbij hielden, dat maakte hij zichzelf althans wijs. Anders kon natuurlijk ook, niet zijn fout dan. De lerares begon wat uit te leggen over het vinden van het ene sterrenbeeld, wat kon helpen bij het zoeken van ander. Ergens wa s het redelijk logisch, had hij zelf ook kunnen bedenken. Maar als leerling waren dat niet de algemene gedachten om je bezig mee te houden, en hij knikte dat hij het begreep. Zo moeilijk was het niet om te volgen, hij staarde altijd naar de sterren vroeger. Hij kon de basis vinden, maar daar bleef het bij. Liever keek hij naar ze en bedacht bij het sluiers van het heelal mysterie dan dat hij er wetenschappelijke verklaringen in zag.
Trager dan gewoonlijk pakte hij zijn telescoop uit en begon hem klaar te zetten. Hij verloor door zijn handelingen nog best veel tijd, maar ergens kon hem dat niet schelen. Veel zin om af te gaan zat er vandaag niet in, maar uiteindelijk stond hij daar toch de hemel af te speuren. Zo moeilijk was het niet, hij wist nog wel waar de grote beer lag, ongeveer dan. Hij had altijd geleerd te kijken naar een steelpan, en al snel bleef zijn oog hangen op de paar sterren die ook wel bekend stonden als de Grote Beer. Het verhaal erachter flitste even door zijn hoofd, en hij dwong zichzelf een kleine glimlach op te zetten. Een stem naast hem deed hem opkijken, en hij zag Token de sterren ook al gevonden. Toch leken veel leerlingen er moeite mee te hebben, en verbaast zag hij hun ontzetting en verbazing aan. “Found it too.” Murmelde hij zachtjes, terwijl hij zich omdraaide, om te wachten op verdere instructies van de lerares. Een meisje leek het niet te kijken, en hij wees haar de vorm aan. “Ongeveer zo.” Zijn vingers vormden het beeld, terwijl hij haar aankeek. “Zie je het?” Hij werd een beetje rood om zijn onhandigheid, maar in het donker kon je dat niet zien. Daar hoopte hij op.

Mwehe ._.