Yeah

Door de gangen van Hogwarts zwerven was tegenwoordig het enige wat Austin nog wist te doen, wetend dat hij toch niks speciaal tegen zou komen slenterde hij weer door de lege hal. Met zijn handen in zijn broekzakken bekeek hij elk detail van de stenen die hij al honderden keren had bekeken. De lessen werden saaier het was te makkelijk voor hem, een hoger niveau bestond er niet, want op Hogwarts werdt lesgegeven op één bepaald niveau. Zijn oog viel op een jongen die hij al eerder had gezien, zijn haar was duidelijk blond geverfd, want de onderkant begon bruiner te raken. Maar het stond hem sexy. For the record, Austin was homo. Hij liep richting de jongen, waarom ook niet? Misschien moest hij zijn charmes wel weer eens in de strijd gooien? Het was een tijdje geleden dat hij liefde had gekend. Why not? ''Hey,'' grijnsde hij lichtjes tegen de jongen. Van Slytherin afdeling.

Connor zuchtte lichtjes, en keek nog maals de eetzaal rond. Voor een keer had het eten hem niet echt kunnen opvrolijken, wat een raar geval was als je hem een beetje kende. Maar zover hij wist was hij niet echt ziek aan het worden, het was gewoon .. Hij had er geen idee van. Hij keek naar zijn bord, en nam nog een kleine hap van het broodje dat daar maar wat eenzaam lag in vegelijking met andere dagen. Met moeite slikte hij het door, het smaakte hem niet eens, en zijn maag kwam half in opstand. Bruusk stond hij op, waardoor de bank met een schrapend geluid naar achteren ging. Een paar leerlingen keken op, en hij probeerde hun blikken te negeren. Hij moest hier in elk geval weg, iets anders doen. Naar buiten misschien, frisse lucht. Ja, dat leek hem wel een goed idee.
Hij baande zijn weg naar buiten, en bleef toen in de hal staan. Hij wreef even over zijn ogen, wetend dat hij dat eigenlijk niet mocht. Het veroorzaakte irritatie, maar wie kon het op dit moment schelen? In elk geval hem niet. No problems dus. Connor keek op, toen een andere zijn richting uit liep, hij richtte zijn aandacht terug op de grond, wou niet staren. De jongen begon te spreken. Ja, het was een jongen, dat had hij al lang gezien. Hij keek even om zich heen, was hij nu aan spreken tegen hem? Aangezien er naast hem alleen maar muur, en hij er niet vanuit ging dat de jongen daartegen aan het spreken was, durfde hij hem eindelijk recht aan te kijken. "Ehm hey.." Zei hij wat aarzelend. "Ken ik jouw toevallig?" Hij wist geen andere reden waarom de jongen hem zou aanspreken dan.