Why is everything so annoying, filling my life with such much hate?

Haar lange en slanke lichaam liep paraderend naar binnen, langs het bureau van de leraar waar ze even naar de hem knikte, als zogenaamde begroeting. Haar lange lokken hingen volmaakt over haar schouders en op haar rug. "Goedemiddag. Begroette ze de leraar met een typisch Scarlett toontje, op het moment nadat ze geknikt had en dus naast zijn bureau liep. Poeslief. Ze liep door, richting de tafel waar ze altijd aan zat en bij Toverdranken was dit op de voorste rij. Ze sloeg haar ene been over de andere waardoor haar lange hakken gevaarlijk onder haar tafel blonken, en afwachtend richtte ze haar blik naar voren op de leraar en speelde ze met een plukje knalrood haar. Gelukkig was dit de laatste les van de dag, ook al was daarna nog een hoop huiswerk te doen. Gelukkig had ze een deel al af en moest ze alleen nog twee perkamenten over Hypogrieven uitschrijven. Dit waren haar favoriete Fabeldieren, wat er dan voor zorgde dat het er nog met enkel gemak vanaf zou gaan. Ze was sowieso goed in de vakken, en huiswerk kostte nooit intens veel tijd. Wel vond ze het niet leuk aan huiswerk te zitten, maar deed ze dit enkel om haar goedheid te bewijzen. Tsja, ze hield nou eenmaal van aandacht. En ze wilde overal op uitblinken, ook wat typisch tot haar ingenomen karakter behoorde.
De tijd tikte voorbij en de les leek voor haar gevoel wel uren te duren. Nadat het einde van de les was genaderd en ze haar boeken dicht mocht slaan liet ze ze een opgelucht zuchtje horen. Ze stond op, zei de klasgenoten zoals gewoonlijk geen vriendelijk gedag en liep weg. Ze had iets belangrijks te doen. Ze glipte de kerker als eerste van de stoet leerlingen uit en zocht de weg naar de Kamer van Hoge Nood. Ze keek nog snel achterom toen ze voor de grote deur stond, om zeker te weten dat er niemand was. Er was niemand in zicht en ook geen geluiden waren te horen in de lange gang, waardoor ze de deur opende. Ze stapte naar binnen en sloot de deur snel achter haar. De kamer was groot en bezaaid met allerlei spullen. Er was letterlijk alles te vinden. Ze had de neiging alles overhoop te trekken, maar weerhield zich. Wat zij moest afhandelen stond nu voorop. Ze liep wat langs de eeuwiglange planken en plekken vol troep en blinkende zooi. Ze was opzoek naar hetgene wat zij nodig had. Toen een plotseling geluid de kamer vulde, het leek wel een deur die dichtsloeg, richtte ze haar blik gevaarlijk op de indringer, die vanaf haar standpunt niet te zien was. "Ga meteen weg, of ik schiet iets naar je kop." bracht ze geërgerd uit, met een doodse ondertoon in haar verleidelijke, mysterieuze stemmetje. Haar toverstok was tevoorschijn gekomen, ze had nu geen zin in afleiding, ook al wist ze dat ze er nu niet verder mee moest gaan als er iemand in het bijzijn was.